มีไครเคยเป็นไหมเวลาเลิกกับแฟน คนที่เราอยู่ด้วยตลอด4ปี
เราไม่เคยอยู่ตัวคนเดียว ไม่เคยทำอะไรคนเดียว ไปไหนก็มีเขาไปด้วยตลอด ไปกินข้าวก็ต้องมีเขาไปด้วย ตลอด
แต่พอเลิกกันไป ช่วงแรกๆก็ปกติดีนะ ก็มีร้องไห้บ้าง สุขบ้าง กินเหล้าบ้าง แต่พอผ่านไปสักพักเราคิดว่ามันรู้สึกอ้างว้างมากๆๆ
เราอยู่ในห้องทั้งวัน บางวันไม่ออกไปไหนเลย แล้วก็ฟังเพลงทั้งวัน ทั้งคืน แล้วก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตอนนี้เราไม่มีความสุขเลย
เราออกไปกินข้าวคนเดียวก็รู้สึกว่ามันเหงา มันโดดเดี่ยวมากๆ เรากลัวที่จะออกไปไหนคนเดียวเราไม่กล้าออกไปที่ๆ เราชอบไป เวลามองเห็นคนอื่นไปด้วยกันมันรู้สึกว่า เราเป็นตัวอะไร บนโลกใบนี้ 555+ แปลกดีเหมือนกันแต่ว่ามันไม่สนุกเลยที่เป็นแบบนี้
เหมือนเรามีตัวตนแค่ในโลกของตัวเอง บางวันก็กะว่าจะออกไปกินข้าว เเล้วก็ขี่รถอยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมงเพราะว่าเราไม่กล้าที่จะไปนั่งกินคนเดียว บางวันทั้งวันก็ไม่ได้กินแหละ ไม่หิวเลย . บางวันก็ซื้อเข้ามากิน กินร้านบ้างแหละแต่เวลากินที่ร้านก็จะรีบกินเพราะว่ามันรู้สึกอ้างว้างสุดๆ
ทุกวันนี้ก็แค่ไปเรียนเเล้วก็กลับมาฟังเพลงเดิมๆ เพลงเศร้าๆที่ชอบ ฟังแบบนี้ไปทั้งวันทั้งคืน บางทีก็นอน ตี3 ตี4 บางทีคิดมากก็นอนตอนเช้า บางทีก็ไม่นอนก็ไปเรียนทั้งๆแบบนี้แหละ
ตอนนี้เรารู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเลย เวลาคิดถึงเขาเราก็ชอบดูรูปเขาเเล้วก็ยิ้ม เเล้วก็ร้องให้เเเล้ว ก็นึกถึงเรื่องที่เรามีความสุขด้วยกัน มันยากมากที่จะลืม .
มีไครเคยเป็นไหม ??
- เราควรทำยังไงไห้ลืม
- เราควรทำยังไงไห้ชีวิตมีความสุขขึ้น
ตอนนี้ในหัวมีอะไรอีกมากมาย
- เราควรทำยังไงกับโลกส่วนตัวของเรา
- เราไม่อยากเป็นแบบนี้
เพราะมันเหงามากๆๆๆ มันอ้างว้าง มันสับสนมาก .
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ.


เคยตัวคนเดียวไหม ?? ทำยังไงไม่ให้เหงา .
เราไม่เคยอยู่ตัวคนเดียว ไม่เคยทำอะไรคนเดียว ไปไหนก็มีเขาไปด้วยตลอด ไปกินข้าวก็ต้องมีเขาไปด้วย ตลอด
แต่พอเลิกกันไป ช่วงแรกๆก็ปกติดีนะ ก็มีร้องไห้บ้าง สุขบ้าง กินเหล้าบ้าง แต่พอผ่านไปสักพักเราคิดว่ามันรู้สึกอ้างว้างมากๆๆ
เราอยู่ในห้องทั้งวัน บางวันไม่ออกไปไหนเลย แล้วก็ฟังเพลงทั้งวัน ทั้งคืน แล้วก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ตอนนี้เราไม่มีความสุขเลย
เราออกไปกินข้าวคนเดียวก็รู้สึกว่ามันเหงา มันโดดเดี่ยวมากๆ เรากลัวที่จะออกไปไหนคนเดียวเราไม่กล้าออกไปที่ๆ เราชอบไป เวลามองเห็นคนอื่นไปด้วยกันมันรู้สึกว่า เราเป็นตัวอะไร บนโลกใบนี้ 555+ แปลกดีเหมือนกันแต่ว่ามันไม่สนุกเลยที่เป็นแบบนี้
เหมือนเรามีตัวตนแค่ในโลกของตัวเอง บางวันก็กะว่าจะออกไปกินข้าว เเล้วก็ขี่รถอยู่อย่างนั้นเป็นชั่วโมงเพราะว่าเราไม่กล้าที่จะไปนั่งกินคนเดียว บางวันทั้งวันก็ไม่ได้กินแหละ ไม่หิวเลย . บางวันก็ซื้อเข้ามากิน กินร้านบ้างแหละแต่เวลากินที่ร้านก็จะรีบกินเพราะว่ามันรู้สึกอ้างว้างสุดๆ
ทุกวันนี้ก็แค่ไปเรียนเเล้วก็กลับมาฟังเพลงเดิมๆ เพลงเศร้าๆที่ชอบ ฟังแบบนี้ไปทั้งวันทั้งคืน บางทีก็นอน ตี3 ตี4 บางทีคิดมากก็นอนตอนเช้า บางทีก็ไม่นอนก็ไปเรียนทั้งๆแบบนี้แหละ
ตอนนี้เรารู้สึกว่าชีวิตไม่มีความสุขเลย เวลาคิดถึงเขาเราก็ชอบดูรูปเขาเเล้วก็ยิ้ม เเล้วก็ร้องให้เเเล้ว ก็นึกถึงเรื่องที่เรามีความสุขด้วยกัน มันยากมากที่จะลืม .
มีไครเคยเป็นไหม ??
- เราควรทำยังไงไห้ลืม
- เราควรทำยังไงไห้ชีวิตมีความสุขขึ้น
ตอนนี้ในหัวมีอะไรอีกมากมาย
- เราควรทำยังไงกับโลกส่วนตัวของเรา
- เราไม่อยากเป็นแบบนี้
เพราะมันเหงามากๆๆๆ มันอ้างว้าง มันสับสนมาก .
ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ.