ลูกชายวัย 5 ขวบครึ่ง เลี้ยงยากตั้งแต่เด็ก (งอแง โยเยทั้งคืน) เริ่มมาดีขึ้นตอน 2-3ขวบ แต่ก็ยังถือว่าค่อนข้างเอาแต่ใจ มีพี่เลี้ยงคอยช่วยดูแล พอน้องเข้า 3 ขวบ คุณแม่ท้องน้องสาวอีกคน ตั้งแต่นั้นเริ่มติดแม่มากขึ้น พอแม่คลอดน้องก็เหมือนจะเรียกร้องความสนใจดูรักน้องดี แต่มางอแงกับพ่อแม่แทน โดยเฉพาะกับแม่โดนหนัก (ปกติแม่ใจดี ใจเย็น ไม่ค่อยดุ)
หลังๆมา เด็กมีปัญหาทางอารมณ์ คือ อารมณ์เสียง่ายมากๆ และคุมอารมณ์ไม่ได้แบบรุนแรง (ขว้างปาของ ทุบสิ่งของ หรือทำร้ายผู้ใหญ่) โดยบางครั้งแค่เหตุผลว่า แม่ฟังไม่ออกว่าลูกพูดถึงอะไร (เช่น พูดชื่อตัวการ์ตูนที่แม่ไม่รู้จัก แล้วแม่ก็ถามว่า มันคือตัวอะไรเหรอลูกแม่ไม่รู้จัก ก็โกรธจะเป็นจะตาย) ปกติที่บ้านจะไม่ตีเด็กนะคะ แต่พยายามจะให้ไปเข้าห้องเข้ามุมแต่เด็กก็ไม่ยอม ดิ้นพราดๆ ก็ต้องปล่อยให้สงบเอง เพราะที่บ้านไม่มีห้องโล่งๆ เด็กจะหาทางทำลายข้าวของที่วางไว้เสมอ
เคยไปหาหมอเฉพาะทาง ท่านแรกเมื่อเดือน ธ.ค. ปี61 ไปพบ 2 ครั้ง ห่างกัน 1 เดือน หมอวิเคราะห์ว่า เด็กไม่ได้เป็นโรคหรือมีปัญหาอะไร แต่เป็นเด็กเอาแต่ใจ เค้าแนะนำให้คุณแม่ดุมากขึ้น คุณพ่อดุน้อยลง balance การเลี้ยงดู แล้วปรับพฤติกรรมเด็ก (ส่วนใหญ่วิธีก็ตามตำรา ที่ปกติทำอยู่แล้ว) หมอก็วิเคราะห์ว่าเหตุเกิดจากอิจฉาน้องในจิตใต้สำนึก
แต่พฤติกรรมก็ไม่ดีขึ้นเลย ยังคงอารมณ์เสียอย่างต่อเนื่อง คุณพ่อเคยตี 2 ครั้ง ด้วยมือ ที่ก้นจนเป็นรอยแดง (บอกเหตุผลก่อนตี) แต่ก็ไม่เข็ดไม่กลัวเลยค่ะ จนเมื่อเดือนก่อน ทนไม่ไหว ไปหาหมออีกท่านนึง ที่ รพ เกี่ยวกับจิตเวชเฉพาะทาง คุณหมอวิเคราะห์สาเหตุเหมือนคุณหมอท่านแรก คือ น่าจะเป็นเพราะมีน้อง และแนะนำว่า เวลาเด็กมีอาการ ให้ผู้ใหญ่สำรวจตัวเองก่อนว่า เย็นพอที่จะรับมือเด็กไหม ถ้าไม่พอให้หาคนที่เย็นพอมารับมือแทน เพราะการลงโทษในขณะโกรธ ก็เหมือนเอาน้ำมันไปราดกองไฟ อะไรไปก็ไม่เวิร์ค ให้หาทางทำให้สงบ ด้วยการเข้าไปปลอบ กอด หรือให้เค้าอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติ และสอนให้เด็กรู้จักกำจัด “พี่โกรธ” ที่อยู่ในร่างกายด้วยตัวเอง โดยการเอา “พี่ใจดี” มาไล่ หาทางให้พี่ใจดีตัวใหญ่ขึ้นๆๆ และคุณหมอแนะนำให้พอแม่ ยอมรับให้ได้ก่อนว่า ลูกมีปัญหาด้านอารมณ์ และทุกคนต้องร่วมมือในการปรับพฤติกรรม (ตอนนี้ก็หาเรื่อยๆ ทุก 3-4 สัปดาห์ แต่เพิ่งหาได้2ครั้ง)
ตอนนี้แม่ท้อแท้เหลือเกินค่ะ พยายามใจเย็น (ทุกคนรอบข้างบอกว่า เย็นไปกว่านี้ก็พระอรหันต์แล้ว) คือ เค้าโกรธทุกๆ เรื่องจริงๆ ค่ะ เรื่องแบบขี้ประติ๋วมากๆ เช่น ถามว่า น้ำมูกเยอะจังล้างจมูกดีกว่ามั้ย ก็ร้องไห้โวยวาย ไม่ล้างๆ พอบอกไม่ล้างก็ไม่ล้างตามใจ ก็ร้องไห้ไม่หยุดทั้งๆ ที่เราตามใจเค้าแล้ว โดยเฉพาะตอนง่วงนอน เหมือนปีศาจเข้าสิง จะนอนไปเลยก็ไม่ได้ต้องฝืนตื่นเพื่ออาละวาดเพื่ออะไรก็ไม่รู้
ตอนอารมณ์ดีก็พูดรู้เรื่องทุกอย่าง คุยกันสอนกันเข้าใจหมด ทฤษดีปึ้กมาก พอพี่โกรธมาเยี่ยมเท่านั้นแหละ แทบจะต้องเรียกหน่วยคอมมานโดมาปราบ
ที่โรงเรียนเป็นบ้างเล็กน้อย (ครูบอก ขี้งอน ขี้ฟ้อง ไม่พอใจไปซะหมดเวลาเห็นอะไรที่ผิดจากที่คาดไว้) แต่ไม่กล้าอาละวาดเหมือนตอนอยู่บ้าน แต่โดยทั่วไปก็ร่าเริง เข้ากับเพื่อนๆ ได้ดี
เรื่องทีวี แม่ให้ดูการ์ตูนบ้าง ตั้งแต่4ขวบ เฉพาะเสาร์อาทิตย์ ครั้งละ30-40นาที (เบ็นเท็น) ไอแพด ให้เล่นเกมส์พวก puzzle สัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง ครั้งนึงประมาณ 10-15 นาที หรือดูแม่เล่นบ้าง 15-20นาที (ช่วยกันเล่น) ไม่ให้เล่นเกมส์ต่อสู้
อยากสอบถามว่ามีคุณพ่อคุณแม่คนไหนเคยเจอปัญหาคล้ายๆ กันไหมคะ แล้วพอโตขึ้นเค้าดีขึ้นหรือหายไหมคะตอนนี้แม่เหนื่อยใจมากในการรับมือ เหมือน ไม่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์เลย กลัวโตไปจะมีปัญหาในการอยู่ในสังคมด้วย
มีใครเคยผ่านประสบการณ์ ลูกงอแง อารมณ์ร้อน อารมณ์ร้าย บ้างไหมคะ สุดท้ายโตขึ้นเค้าหายไหมคะ
หลังๆมา เด็กมีปัญหาทางอารมณ์ คือ อารมณ์เสียง่ายมากๆ และคุมอารมณ์ไม่ได้แบบรุนแรง (ขว้างปาของ ทุบสิ่งของ หรือทำร้ายผู้ใหญ่) โดยบางครั้งแค่เหตุผลว่า แม่ฟังไม่ออกว่าลูกพูดถึงอะไร (เช่น พูดชื่อตัวการ์ตูนที่แม่ไม่รู้จัก แล้วแม่ก็ถามว่า มันคือตัวอะไรเหรอลูกแม่ไม่รู้จัก ก็โกรธจะเป็นจะตาย) ปกติที่บ้านจะไม่ตีเด็กนะคะ แต่พยายามจะให้ไปเข้าห้องเข้ามุมแต่เด็กก็ไม่ยอม ดิ้นพราดๆ ก็ต้องปล่อยให้สงบเอง เพราะที่บ้านไม่มีห้องโล่งๆ เด็กจะหาทางทำลายข้าวของที่วางไว้เสมอ
เคยไปหาหมอเฉพาะทาง ท่านแรกเมื่อเดือน ธ.ค. ปี61 ไปพบ 2 ครั้ง ห่างกัน 1 เดือน หมอวิเคราะห์ว่า เด็กไม่ได้เป็นโรคหรือมีปัญหาอะไร แต่เป็นเด็กเอาแต่ใจ เค้าแนะนำให้คุณแม่ดุมากขึ้น คุณพ่อดุน้อยลง balance การเลี้ยงดู แล้วปรับพฤติกรรมเด็ก (ส่วนใหญ่วิธีก็ตามตำรา ที่ปกติทำอยู่แล้ว) หมอก็วิเคราะห์ว่าเหตุเกิดจากอิจฉาน้องในจิตใต้สำนึก
แต่พฤติกรรมก็ไม่ดีขึ้นเลย ยังคงอารมณ์เสียอย่างต่อเนื่อง คุณพ่อเคยตี 2 ครั้ง ด้วยมือ ที่ก้นจนเป็นรอยแดง (บอกเหตุผลก่อนตี) แต่ก็ไม่เข็ดไม่กลัวเลยค่ะ จนเมื่อเดือนก่อน ทนไม่ไหว ไปหาหมออีกท่านนึง ที่ รพ เกี่ยวกับจิตเวชเฉพาะทาง คุณหมอวิเคราะห์สาเหตุเหมือนคุณหมอท่านแรก คือ น่าจะเป็นเพราะมีน้อง และแนะนำว่า เวลาเด็กมีอาการ ให้ผู้ใหญ่สำรวจตัวเองก่อนว่า เย็นพอที่จะรับมือเด็กไหม ถ้าไม่พอให้หาคนที่เย็นพอมารับมือแทน เพราะการลงโทษในขณะโกรธ ก็เหมือนเอาน้ำมันไปราดกองไฟ อะไรไปก็ไม่เวิร์ค ให้หาทางทำให้สงบ ด้วยการเข้าไปปลอบ กอด หรือให้เค้าอยู่คนเดียวเพื่อสงบสติ และสอนให้เด็กรู้จักกำจัด “พี่โกรธ” ที่อยู่ในร่างกายด้วยตัวเอง โดยการเอา “พี่ใจดี” มาไล่ หาทางให้พี่ใจดีตัวใหญ่ขึ้นๆๆ และคุณหมอแนะนำให้พอแม่ ยอมรับให้ได้ก่อนว่า ลูกมีปัญหาด้านอารมณ์ และทุกคนต้องร่วมมือในการปรับพฤติกรรม (ตอนนี้ก็หาเรื่อยๆ ทุก 3-4 สัปดาห์ แต่เพิ่งหาได้2ครั้ง)
ตอนนี้แม่ท้อแท้เหลือเกินค่ะ พยายามใจเย็น (ทุกคนรอบข้างบอกว่า เย็นไปกว่านี้ก็พระอรหันต์แล้ว) คือ เค้าโกรธทุกๆ เรื่องจริงๆ ค่ะ เรื่องแบบขี้ประติ๋วมากๆ เช่น ถามว่า น้ำมูกเยอะจังล้างจมูกดีกว่ามั้ย ก็ร้องไห้โวยวาย ไม่ล้างๆ พอบอกไม่ล้างก็ไม่ล้างตามใจ ก็ร้องไห้ไม่หยุดทั้งๆ ที่เราตามใจเค้าแล้ว โดยเฉพาะตอนง่วงนอน เหมือนปีศาจเข้าสิง จะนอนไปเลยก็ไม่ได้ต้องฝืนตื่นเพื่ออาละวาดเพื่ออะไรก็ไม่รู้
ตอนอารมณ์ดีก็พูดรู้เรื่องทุกอย่าง คุยกันสอนกันเข้าใจหมด ทฤษดีปึ้กมาก พอพี่โกรธมาเยี่ยมเท่านั้นแหละ แทบจะต้องเรียกหน่วยคอมมานโดมาปราบ
ที่โรงเรียนเป็นบ้างเล็กน้อย (ครูบอก ขี้งอน ขี้ฟ้อง ไม่พอใจไปซะหมดเวลาเห็นอะไรที่ผิดจากที่คาดไว้) แต่ไม่กล้าอาละวาดเหมือนตอนอยู่บ้าน แต่โดยทั่วไปก็ร่าเริง เข้ากับเพื่อนๆ ได้ดี
เรื่องทีวี แม่ให้ดูการ์ตูนบ้าง ตั้งแต่4ขวบ เฉพาะเสาร์อาทิตย์ ครั้งละ30-40นาที (เบ็นเท็น) ไอแพด ให้เล่นเกมส์พวก puzzle สัปดาห์ละ 2-3 ครั้ง ครั้งนึงประมาณ 10-15 นาที หรือดูแม่เล่นบ้าง 15-20นาที (ช่วยกันเล่น) ไม่ให้เล่นเกมส์ต่อสู้
อยากสอบถามว่ามีคุณพ่อคุณแม่คนไหนเคยเจอปัญหาคล้ายๆ กันไหมคะ แล้วพอโตขึ้นเค้าดีขึ้นหรือหายไหมคะตอนนี้แม่เหนื่อยใจมากในการรับมือ เหมือน ไม่เห็นแสงสว่างปลายอุโมงค์เลย กลัวโตไปจะมีปัญหาในการอยู่ในสังคมด้วย