ตั้งกฎไว้ว่า ตอนเช้าตื่นมาต้องอาบน้ำก่อน
แต่วันนี้ลูกบอกว่า จะกินข้าวก่อน ผมก็พูด ดีๆกับ ประมาณ 5 รอบ แล้วลูกก็งอแงอยากกินข้าว
ผมก็บอกว่า งั้นมีแต่ข้าวเปล่า เพราะยังไม่ได้ทำกับข้าว กินแต่ข้าวเปล่าไป ให้เวลา 20 นาที กินเสร็จหรือไม่เสร็จต้องไปอาบน้ำ
ผมก็ปล่อยให้ลูกอยู่กับแม่บ้าน แล้วผมก็ไปจัดกระเป๋า
แล้วลูกก็บอกกับแม่บ้านว่า อยากอาบน้ำก่อน ซึ่งกินข้าวไปแค่ 2-3 คำ เค้าก็เดินมาอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จผม ลูกบอกอยากกินข้าว ผมก็บอกว่า ไม่ได้แล้ว ลูกกินไปแล้ว ลูกอยากกินข้าวก่อน พ่อก็ให้เวลากินข้าวแล้ว
ตอนนี้ต้องไป โรงเรียน ก็บอกลูกให้ไป หวัดดีอาม่า
แม่ผมก็ถามว่า ให้กินข้าว ผมก็บอกว่า กินไปแล้ว แม่ผมก็บอกว่า ยังไม่ได้กิน กินไปแค่ 2-3 คำ
ผมก็บอกว่า คุยกันไว้แล้ว ตั้งกฎไว้แล้วว่าตอนเช้าต้องอาบน้ำก่อน ในเมื่อตอนเช้าอยากกิน ผมก็ให้กิน(ตามใจแบบดุๆ ลงโทษด้วยการไม่พาไปเที่ยวไม่ให้ดูTV) แต่ถ้าไม่กินอาบน้ำเสร็จก็ไม่ต้องกิน ปล่อยหิวไปเลยจะได้เรียนรู้วินัย ถ้าเอาแต่ตามใจ แล้วจะให้เป็นเด็กเอาแต่ใจเหรอ
เท่านั้นแหละ ตอนเช้าทะเลาะกับแม่เสียงดังมาก พ่อก็มาต่อว่าผมว่าทำให้แม่โมโห ผมก็ประชดพ่อได้อีกว่า แล้วลูกก็ทำให้ผมโมโหเหมือนกัน แม่ผมก็ไม่ยอมให้อด ผมก็ไม่ยอมให้กิน ในหัวคิดแต่เรื่องวินัย ความรับผิดชอบ หน้าที่ (ถ้าไม่ฝึกตอนนี้จะรอให้โตค่อยฝึกเหรอ ฝึกตอนเด็กมันง่ายกว่าฝึกตอนโต)
พ่อผมก็เอาแต่ประชดว่า ทำให้แม่โกรธ อีกหน่อยก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ (ทำยังกับผมอยากอยู่กับแม่งั้นนะ ถ้ามีปัญญา หาทางไปได้ ไม่ต้องมาทนอยู่กับแม่หรอก ทุกวันนี้ต้องอดทนขนาดไหน ต้องมานั่งเอาอกเอาใจ สอนลูกผิดๆๆหลายเรื่องเพื่อมานั่งเอาใจ แม่ผมหรืออาม่า เพราะถ้าไม่สอนแบบโบราณ ผมก็ผิดอีก แม้แต่คำพูด ต้องสอนแบบใช้คำตามที่เค้าพูด คำที่ความหมายเหมือนกันแต่เป็นคำล่ะคำยังห้ามใช้เลย เช่น ห้ามใช้คำว่า ลาก หรือดึง ต้องใช้คำว่าจูง ห้ามใช้คำว่า เลีย ต้องใข้คำว่าชิม, และอื่นๆๆ ทุกอย่างต้องเป๊ะแบบ 100% แต่ทีเรื่องวินัย ตามใจหลานเกินไปมาก จนจะไม่มีระเบียบแล้ว)
เรื่องที่ควรตามใจกลับไม่ตามใจ หรื่องที่ไม่ควรตามใจกลับตามใจ
ตั้งกฎกับลูกไว้แล้ว ลูกไม่ทำ แต่อาม่าตามใจ เรื่องแบบนี้ใครถูกใครผิด ผมควรทำยังไง
แต่วันนี้ลูกบอกว่า จะกินข้าวก่อน ผมก็พูด ดีๆกับ ประมาณ 5 รอบ แล้วลูกก็งอแงอยากกินข้าว
ผมก็บอกว่า งั้นมีแต่ข้าวเปล่า เพราะยังไม่ได้ทำกับข้าว กินแต่ข้าวเปล่าไป ให้เวลา 20 นาที กินเสร็จหรือไม่เสร็จต้องไปอาบน้ำ
ผมก็ปล่อยให้ลูกอยู่กับแม่บ้าน แล้วผมก็ไปจัดกระเป๋า
แล้วลูกก็บอกกับแม่บ้านว่า อยากอาบน้ำก่อน ซึ่งกินข้าวไปแค่ 2-3 คำ เค้าก็เดินมาอาบน้ำ
อาบน้ำเสร็จผม ลูกบอกอยากกินข้าว ผมก็บอกว่า ไม่ได้แล้ว ลูกกินไปแล้ว ลูกอยากกินข้าวก่อน พ่อก็ให้เวลากินข้าวแล้ว
ตอนนี้ต้องไป โรงเรียน ก็บอกลูกให้ไป หวัดดีอาม่า
แม่ผมก็ถามว่า ให้กินข้าว ผมก็บอกว่า กินไปแล้ว แม่ผมก็บอกว่า ยังไม่ได้กิน กินไปแค่ 2-3 คำ
ผมก็บอกว่า คุยกันไว้แล้ว ตั้งกฎไว้แล้วว่าตอนเช้าต้องอาบน้ำก่อน ในเมื่อตอนเช้าอยากกิน ผมก็ให้กิน(ตามใจแบบดุๆ ลงโทษด้วยการไม่พาไปเที่ยวไม่ให้ดูTV) แต่ถ้าไม่กินอาบน้ำเสร็จก็ไม่ต้องกิน ปล่อยหิวไปเลยจะได้เรียนรู้วินัย ถ้าเอาแต่ตามใจ แล้วจะให้เป็นเด็กเอาแต่ใจเหรอ
เท่านั้นแหละ ตอนเช้าทะเลาะกับแม่เสียงดังมาก พ่อก็มาต่อว่าผมว่าทำให้แม่โมโห ผมก็ประชดพ่อได้อีกว่า แล้วลูกก็ทำให้ผมโมโหเหมือนกัน แม่ผมก็ไม่ยอมให้อด ผมก็ไม่ยอมให้กิน ในหัวคิดแต่เรื่องวินัย ความรับผิดชอบ หน้าที่ (ถ้าไม่ฝึกตอนนี้จะรอให้โตค่อยฝึกเหรอ ฝึกตอนเด็กมันง่ายกว่าฝึกตอนโต)
พ่อผมก็เอาแต่ประชดว่า ทำให้แม่โกรธ อีกหน่อยก็อยู่ด้วยกันไม่ได้ (ทำยังกับผมอยากอยู่กับแม่งั้นนะ ถ้ามีปัญญา หาทางไปได้ ไม่ต้องมาทนอยู่กับแม่หรอก ทุกวันนี้ต้องอดทนขนาดไหน ต้องมานั่งเอาอกเอาใจ สอนลูกผิดๆๆหลายเรื่องเพื่อมานั่งเอาใจ แม่ผมหรืออาม่า เพราะถ้าไม่สอนแบบโบราณ ผมก็ผิดอีก แม้แต่คำพูด ต้องสอนแบบใช้คำตามที่เค้าพูด คำที่ความหมายเหมือนกันแต่เป็นคำล่ะคำยังห้ามใช้เลย เช่น ห้ามใช้คำว่า ลาก หรือดึง ต้องใช้คำว่าจูง ห้ามใช้คำว่า เลีย ต้องใข้คำว่าชิม, และอื่นๆๆ ทุกอย่างต้องเป๊ะแบบ 100% แต่ทีเรื่องวินัย ตามใจหลานเกินไปมาก จนจะไม่มีระเบียบแล้ว)
เรื่องที่ควรตามใจกลับไม่ตามใจ หรื่องที่ไม่ควรตามใจกลับตามใจ