ตามหัวข้อกระทูเลยค่ะ เราได้มีโอกาสไปแลกเปลี่ยนแล้วรู้สึกง่าประเทศเราล้าหลังมากจริง ๆ ทั้งที่ควรจะพัฒนาได้มากกว่านี้ สิ่งที่เราเห็นได้ชัดเลยขอแยกเป็นข้อ ๆ นะคะ
1.สาธารสุข โรงพยาบาล เรารู้สึกว่าอันนี้เห็นชัดที่สุดแล้วว่าล้าหลังจริง ๆ กทม.อาจจะไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่แต่ถ้าไปรพ.รัฐตามต่างจังหวัดที่เห็นญาติคนไข้นอนริมทางเดิน มีเตี้ยงเสริมล้นทะลักออกมาจนพยาบาลเข็นรถชนเตียงคนไข้ซ้ายทีขวาที พยาบาลตะคอกคนไข้ เครื่องมือทางการแพทย์ที่ไม่เคยพร้อมรพ.ตามอำเภอเล็ก ๆ ส่งคนไข้ไปรพ.อำเภอใหญ่ รพ.อำเภอใหญ่ส่งคนไข้ไปต่อที่รพ.ศูนย์รพ.ศูนย์ส่งต่อไปที่จังหวัดใหญ่กว่าบอกเลยว่าตายตั้งแต่อยู่ในรถรีเฟอร์ค่ะ เห็นภาพนี้ตั้งแต่เกิดจนถึงตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมเคยคุยประมาณนี้กับเพื่อน เพื่อนบอกว่างั้นคนไข้ก็ไปเอกชนสิ คือเรางงค่ะเอกชน=คนมีฐานะ คนมีฐานะเท่านั้นเหรอคะที่เหมาะกับสวัสดิการดี ๆ อันนี้ที่พูดเพราะรพ.รัฐประเทศที่เราไปเขาไม่มีแบบนี้รพ.รัฐสะอาดมาก เครื่องมือแพทย์ครบครันบอกเลยว่าหดหู่มากค่ะ
2.รถสาธารณะ
-รถเมล์คุณภาพแย่มาก ควันดำจากท่อไอเสียเกินมาตรฐานแต่ก็ยังเห็นขับอยู่บนถนนเทียบกับประเทศที่ค่าครองชีพเท่า ๆ เราไต้หวันใข้รถเมล์ไฟฟ้าหมดแล้ว ไม่มีด้วยซ้ำกระเป๋ารถมายืนเคาะกระป๋องเก็บเงิน
-รถไฟฟ้าที่ราคาแพงมาก ตัวเลขอาจจะดูไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่แต่เมื่อเทียบกับค่าแรงขั้นต่ำ325บาท คิดเป็นเปอร์เซ็นคือ 13.2% สูงมากนะคะเมื่อเทียบกับประเทศอื่นเช่นมาเลเซียที่คิดเป็น6.7%
-รถไฟฉึกฉักที่ร้อยวันพันปีก็เหมือนเดิมไม่เคยมีการพัฒนาอะไร รถไฟเมื่อ40-50ปีที่แล้วก็ยังใช้อยู่จนถึงปัจจุบัน
อีกเรื่องคือคุณภาพชีวิตประเทศไทยแย่มาก ๆ ของราคาแพง ร้านอาหารตามสั่งไม่ถูกสุขอนามัย ความปลอดภัยก็น้อยจะขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างก็เปลืองเงิน จะเดินเอาก็กลัวตกท่อกลัวมอเตอร์ไซค์บนทางเท้าขับมาชน ร้านค้าริมถนนผูกหมาดุไว้กับเสาอีก แม่ค้าบางคนสาดน้ำล้างจานออกมาทั้ง ๆ ที่เรากำลังเดินอยู่ ราคาอาหารก็แสนแพง อยากได้ถูก ๆ ก็ต้องแรกกับข้าวหัก ๆ หม้อใหญ่ ๆ แมลงวันตอม รถเมล์ที่บอกว่าคุณภาพไม่ดีมากแต่แลกกับราคาที่ถูกก็ไม่ได้ถูกอะไรเลยด้วยซ้ำ เทียบกับญี่ปุ่นที่รถเมล์ 210เยน เทียบกับค่าแรง 1ชม.ขึ้นไปประมาณ4-5ครั้ง ส่วนไทยรถเมล์ปอ.14บาทขึ้นได้ประมาณ2-3 ครั้ง
คิดว่าประเทศไทยควรพัฒนาอะไรแล้วอะไรยังล้าหลังอยู่มาก มาแชร์กันค่ะ