อยากทราบความรู้สึกของท่านที่เสพติดการออกกำลังกายค่ะ

เราพยายามออกกำลังกายเท่าไร ก็แพ้ใจตัวเองทุกที
ล้มเลิกทั้ง ๆ ที่ยังไปไม่ถึงไหน มันเหนื่อย มันยาก มันทรมานไปหมด
เคยอ่านบทความของนายแพทย์ท่านหนึ่งว่าการออกกำลังกายสามารถทำให้โดปามีนหลั่ง ทำให้เกิดความสุขได้ แต่ก็ต้องใช้เวลา พอกลับมามองตัวเรา ความสุขที่สุดคือตอนที่ออกกำลังกายเสร็จ จะได้พักสักที พอถึงวันถัดไปก็ไม่อยากออกกำลังกายอีก
เราไม่เคยมีความรู้สึกชอบ เสพติดเลยค่ะ
อยากทราบจริง ๆ ว่าท่านที่มีความสุขและรักในการออกกำลังกายนั้นทำอย่างไร
ขอบคุณที่แวะเข้ามาเยี่ยมชมกระทู้ค่ะ