แฟนผม(ชาย) อยู่กินกันมา17 ปีตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันผมจับได้ว่าเขามีเด็กคนอื่นและเลี้ยงดูเด็กส่งเสียทุกอย่างเสียเงืนไปเยอะมากแต่สุดท้ายเด็กก็ทิ้งเขาไปตลอดและผมก็ให้อภัยตลอดเพราะคำว่ารัก
ตอนนี้เขากำลังคบหาดูใจกับเด็กใหม่ผมจับได้ว่าเขาซื้อรถให้กำลังสร้างบ้านให้ส่งเสียเงินผมพยายามคุยกับเขาด้วยความใจเย็นเขาไม่พูดสักคำจนผมยื่นคำขาดว่าจะเอายังไงจะอยู่แบบนี้ไม่ได้จะอยู่หรือจะเลิกก็ต้องบอกกันแต่ก็ไม่มีคำตอบเขายังทำตัวปกติยังมีอะไรกับผมปกติซึ่งผมไม่ยอมเขาก็บอกว่าให้ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนที่ผ่านมาผมไม่ยอมพอตกดึกขณะที่ผมหลับเขาก็มามีเซ็กกับเราจนได้
ผมรักเขามากนะแต่ผมเจ็บมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วและมันมากพอแล้วกับคนที่ไม่มีหัวใจกับคนไม่ซื่อสัตย์มันเกินจะอดทนแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยผมไปสักทีและยังเดินหน้าคบเด็กใหม่ต่อไป
ผมสร้างฐานะกับเขามา17 ปีนอนเตียงเดียวกันมันนานมากมันเกินคำว่ารักไปแล้วเรากัดฟันสู้ตั้งแต่ยังไม่มีอะไรจนตอนนี้มีทุกอย่างแต่สันดานคนมันออกตอนที่เรามีนี่แหละผมน้อยใจและเสียใจมากเด็กใหม่ซึ่งไม่เคยทำประโยชน์อะไรให้เลยไม่เคยช่วยเหลืออะไรเลยกลับเป็นฝ่ายที่ถูกเอาอกเอาใจและเอาเงินที่ผมกับเขาหามาด้วยกันไปปรนเปรอแบบนี้มันใช่เหรอ
เราเคยคุยกันว่าเราจะขายทุกอย่างแล้วไปสร้างบ้านอยู่ต่างจังหวัดด้วยกันโดยไม่ต้องทำงานแล้วเขาบ่ายเบี่ยงมาตลอดว่าอยู่แบบนีก็ดีอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เขากำลังสร้างบ้านที่ต่างจังหวัดให้เด็กใหม่และวางแผนว่าจะไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันคำถามคือแล้วกูล่ะ? จะเอากูไปไว้ตรงไหนตอนนี้เขายังต้องพึ่งพาผมเพราะบ้านยังไม่เสร็จ
เด็กใหม่ก็ดูดเงินไปแล้วไม่ใช่น้อยตอนนี้ไม่รวมบ้านน่าจะล้านกว่าถ้าบวกรถบวกบ้านค่าใช้จ่ายรายเดือนคิดดูว่าจะเป็นเงินเท่าไหร่เขาทำได้ยังไงจิตใจทำด้วยอะไรทำไมถึงได้ชั่วอย่างนี้ตอนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นผมจะขายทุกอย่างแล้วแบ่งกันและไปตามทางของผมผมควรมีสิทธิ์เลือกบ้างยอมมานานแล้วถึงจะยังรักแต่ก็ต้องตัดใจเจ็บไม่นานเดี๋ยวก็หายดีกว่าเจ็บตลอดไปผมไม่นึกเลยว่าวันนี้จะมาถึงเพราะผมเป็นคนใจเย็นมีเหตุผลและให้อภัยมาตลอดผมเป็นคนเข้าใจโลกคนนึงเลย
ตอนนี้ต้องเห็นแก่ตัวแล้วล่ะถ้าเงินเขาหมดเมื่อไหร่เด็กก็ต้องเดินจากไปจะรอดูวันนั้นไม่ได้แช่งนะแต่มันคือสัจธรรม
คิดว่าผมทำถูกไหม?
ขอบคุณที่สละเวลาอ่าน
ขอระบายหน่อย
ตอนนี้เขากำลังคบหาดูใจกับเด็กใหม่ผมจับได้ว่าเขาซื้อรถให้กำลังสร้างบ้านให้ส่งเสียเงินผมพยายามคุยกับเขาด้วยความใจเย็นเขาไม่พูดสักคำจนผมยื่นคำขาดว่าจะเอายังไงจะอยู่แบบนี้ไม่ได้จะอยู่หรือจะเลิกก็ต้องบอกกันแต่ก็ไม่มีคำตอบเขายังทำตัวปกติยังมีอะไรกับผมปกติซึ่งผมไม่ยอมเขาก็บอกว่าให้ทำทุกอย่างเหมือนเดิมเหมือนที่ผ่านมาผมไม่ยอมพอตกดึกขณะที่ผมหลับเขาก็มามีเซ็กกับเราจนได้
ผมรักเขามากนะแต่ผมเจ็บมาไม่รู้กี่ครั้งแล้วและมันมากพอแล้วกับคนที่ไม่มีหัวใจกับคนไม่ซื่อสัตย์มันเกินจะอดทนแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยผมไปสักทีและยังเดินหน้าคบเด็กใหม่ต่อไป
ผมสร้างฐานะกับเขามา17 ปีนอนเตียงเดียวกันมันนานมากมันเกินคำว่ารักไปแล้วเรากัดฟันสู้ตั้งแต่ยังไม่มีอะไรจนตอนนี้มีทุกอย่างแต่สันดานคนมันออกตอนที่เรามีนี่แหละผมน้อยใจและเสียใจมากเด็กใหม่ซึ่งไม่เคยทำประโยชน์อะไรให้เลยไม่เคยช่วยเหลืออะไรเลยกลับเป็นฝ่ายที่ถูกเอาอกเอาใจและเอาเงินที่ผมกับเขาหามาด้วยกันไปปรนเปรอแบบนี้มันใช่เหรอ
เราเคยคุยกันว่าเราจะขายทุกอย่างแล้วไปสร้างบ้านอยู่ต่างจังหวัดด้วยกันโดยไม่ต้องทำงานแล้วเขาบ่ายเบี่ยงมาตลอดว่าอยู่แบบนีก็ดีอยู่แล้ว
แต่ตอนนี้เขากำลังสร้างบ้านที่ต่างจังหวัดให้เด็กใหม่และวางแผนว่าจะไปใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันคำถามคือแล้วกูล่ะ? จะเอากูไปไว้ตรงไหนตอนนี้เขายังต้องพึ่งพาผมเพราะบ้านยังไม่เสร็จ
เด็กใหม่ก็ดูดเงินไปแล้วไม่ใช่น้อยตอนนี้ไม่รวมบ้านน่าจะล้านกว่าถ้าบวกรถบวกบ้านค่าใช้จ่ายรายเดือนคิดดูว่าจะเป็นเงินเท่าไหร่เขาทำได้ยังไงจิตใจทำด้วยอะไรทำไมถึงได้ชั่วอย่างนี้ตอนี้ผมไม่สนอะไรทั้งนั้นผมจะขายทุกอย่างแล้วแบ่งกันและไปตามทางของผมผมควรมีสิทธิ์เลือกบ้างยอมมานานแล้วถึงจะยังรักแต่ก็ต้องตัดใจเจ็บไม่นานเดี๋ยวก็หายดีกว่าเจ็บตลอดไปผมไม่นึกเลยว่าวันนี้จะมาถึงเพราะผมเป็นคนใจเย็นมีเหตุผลและให้อภัยมาตลอดผมเป็นคนเข้าใจโลกคนนึงเลย
ตอนนี้ต้องเห็นแก่ตัวแล้วล่ะถ้าเงินเขาหมดเมื่อไหร่เด็กก็ต้องเดินจากไปจะรอดูวันนั้นไม่ได้แช่งนะแต่มันคือสัจธรรม
คิดว่าผมทำถูกไหม?
ขอบคุณที่สละเวลาอ่าน