ปกติครอบครัวของหนูเป็นครอบครัวที่รักกันมาก หนูรักพ่อมาก ๆ จนรู้สึกว่ารักมากกว่าแม่ด้วยซ้ำ เพราะพ่อชอบตามใจและมักจะใจดีกับหนูเสมอ
จนวันหนึ่ง… วันทีหนูรู้ว่าพ่อมีชู้ ทุกอย่างเหมือนพังทลายลงตรงหน้า
หนูช็อกมาก ไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของตัวเอง เจ็บยิ่งกว่านั้นคือ “แม่รู้เรื่องนี้มานานแล้ว” แต่ไม่กล้าบอกหนู เพราะไม่อยากให้หนูเสียใจ
แม่เล่าว่าช่วงนั้นพ่อไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ หลังจากทำงานเสร็จตอนเช้า พ่อทำงานใช้แรงมาก แม่เข้าใจและไม่เคยว่าอะไร พ่อเหนื่อยก็จะอารมณ์เสียบ้าง แต่แม่ก็อดทน พอพ่ออารมณ์ดี ก็อบอุ่นมาก เหมือนเป็นพ่อที่ดีที่สุดในโลก
จนอยู่มาวันหนึ่ง แม่จับได้ว่าพ่อมีคนอื่น แม่พยายามเคลียร์และให้อภัย พยายามประคับประคองครอบครัวเพราะห่วงฉันกับพี่ แม่บอกว่า “แม่ยังรักพ่อ และไม่สามารถรักใครได้อีก”
ตอนนั้นทั้งแม่และพี่รู้ แต่ไม่บอกหนุ จนวันหนึ่งพี่ตัดสินใจเล่าให้ฟังหนูร้องไห้หนักมาก เหมือนหัวใจแตกเป็นเสี่ยง ๆ รู้สึกเหมือนทั้งชีวิตที่ไว้ใจมันพังลงตรงหน้า
หนูหนีไปอยู่หอเพื่อนประมาณหนึ่งเดือน แม่ทักมาทุกวัน บอกแค่ว่า “อย่าเกลียดพ่อเลย พ่อยังรักลูกมากนะ”
พอหนูเริ่มดีขึ้น ก็กลับบ้าน พยายามทำเหมือนทุกอย่างปกติ
จนคืนหนึ่ง… พ่อหายไปตอนเที่ยงคืน แม่สงสัยเลยขับรถออกไปตาม จนเจอพ่อนั่งอยู่ร้านเหล้ากับเพื่อน (ที่มีเด็กดริ้ง) แม่โกรธมาก เพราะเพื่อนคนนี้คือคนที่เคยช่วยให้พ่อมีชู้
แม่ไม่ให้พ่อเข้าบ้าน ตอนเช้าจึงได้คุยกัน
แม่พูดทั้งน้ำตาว่า “จะเอายังไง”
แต่สิ่งที่พ่อพูดกลับมาคือ “อยากผูกคอตาย”
ตอนนั้นแม่เหมือนคุมสติไม่อยู่ เอามือตีหัวตัวเองแล้วพูดว่า
“แล้วจะให้กูทำยังไง ให้กูทนอยู่ต่อไปเหรอ จะเอายังไง ให้กูตายไปเลยไหม…”
หนูเห็นภาพนั้นแล้วร้องไห้หนักมาก บอกพี่ให้ไปห้ามแม่ แต่พี่กลับระเบิดอารมณ์ ขว้างของใส่พ่อ ร้องไห้สุดแรงจนควบคุมตัวเองไม่ได้
แม่เลยรีบไปกอดพี่ บอกว่า “แม่ขอโทษ แม่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
ตอนนั้นฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่ ร้องไห้แล้วพูดว่า “พอเถอะนะ…”
ฉันหันไปบอกพ่อว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราไม่อยู่ อย่าทำอะไรไม่ดีเลยนะ เพราะถ้าพ่อทำจริง ๆ หนูคงอยู่ไม่ได้เหมือนกัน”
สุดท้ายเรื่องก็จบลงด้วยการที่แม่ให้อภัยพ่อ และกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ครอบครัวกลับมาปกติ…
แต่ในใจฉัน ไม่เคยลืมเลย
ทุกวันนี้บ้านเรากลับมามีรอยยิ้มเหมือนเดิม แต่ฉันก็ไม่กล้าไว้ใจเต็มร้อยอีกแล้ว
เรื่องนี้ทำให้ฉันรู้ว่า “แม่คือผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุดในโลก”
ถ้าแม่กับพ่อเลิกกันจริง ๆ คงเป็นแม่ที่ต้องเริ่มชีวิตใหม่ทั้งหมด
พูดได้ไม่เต็มปากว่าพ่อรักแม่เหมือนเดิมไหม แต่มันดูเหมือนใช่
และฉันเลือกที่จะเชื่อครึ่งหนึ่ง พักใจอีกครึ่งหนึ่งไว้ปกป้องตัวเอง
ฉันอยากบอกพ่อว่า…
ตลอด 17 ปีที่ผ่านมา หนูไม่เคยเจ็บปวดอะไรเท่านี้เลย
แต่ก็ขอบคุณนะ ที่ทำให้หนูได้รู้ว่ารักของแม่มันยิ่งใหญ่ขนาดไหน
บางคนอาจจะมองว่าแม่ฉันโง่ ที่ยังอยู่กับคนที่เคยนอกใจ
แต่สำหรับฉัน… แม่คือคนที่ “เก่งที่สุด เข้มแข็งที่สุด และรักที่สุด”
ตอนนี้ครอบครัวเรากลับมาปกติแล้ว
ฉันกับพี่ยังมีพ่อกับแม่อยู่พร้อมหน้า — และถ้าวันหนึ่งแม่ไม่ไหว ฉันพร้อมจะเดินไปกับแม่เสมอ
ปล. “ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ แค่ได้ระบายออกมาก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว”
วันที่รู้ว่าพ่อมีชู้… โลกทั้งใบของฉันพังลง แต่สิ่งที่ฉันได้เห็นคือ “ความเข้มแข็งของแม่”
จนวันหนึ่ง… วันทีหนูรู้ว่าพ่อมีชู้ ทุกอย่างเหมือนพังทลายลงตรงหน้า
หนูช็อกมาก ไม่คิดเลยว่ามันจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของตัวเอง เจ็บยิ่งกว่านั้นคือ “แม่รู้เรื่องนี้มานานแล้ว” แต่ไม่กล้าบอกหนู เพราะไม่อยากให้หนูเสียใจ
แม่เล่าว่าช่วงนั้นพ่อไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ หลังจากทำงานเสร็จตอนเช้า พ่อทำงานใช้แรงมาก แม่เข้าใจและไม่เคยว่าอะไร พ่อเหนื่อยก็จะอารมณ์เสียบ้าง แต่แม่ก็อดทน พอพ่ออารมณ์ดี ก็อบอุ่นมาก เหมือนเป็นพ่อที่ดีที่สุดในโลก
จนอยู่มาวันหนึ่ง แม่จับได้ว่าพ่อมีคนอื่น แม่พยายามเคลียร์และให้อภัย พยายามประคับประคองครอบครัวเพราะห่วงฉันกับพี่ แม่บอกว่า “แม่ยังรักพ่อ และไม่สามารถรักใครได้อีก”
ตอนนั้นทั้งแม่และพี่รู้ แต่ไม่บอกหนุ จนวันหนึ่งพี่ตัดสินใจเล่าให้ฟังหนูร้องไห้หนักมาก เหมือนหัวใจแตกเป็นเสี่ยง ๆ รู้สึกเหมือนทั้งชีวิตที่ไว้ใจมันพังลงตรงหน้า
หนูหนีไปอยู่หอเพื่อนประมาณหนึ่งเดือน แม่ทักมาทุกวัน บอกแค่ว่า “อย่าเกลียดพ่อเลย พ่อยังรักลูกมากนะ”
พอหนูเริ่มดีขึ้น ก็กลับบ้าน พยายามทำเหมือนทุกอย่างปกติ
จนคืนหนึ่ง… พ่อหายไปตอนเที่ยงคืน แม่สงสัยเลยขับรถออกไปตาม จนเจอพ่อนั่งอยู่ร้านเหล้ากับเพื่อน (ที่มีเด็กดริ้ง) แม่โกรธมาก เพราะเพื่อนคนนี้คือคนที่เคยช่วยให้พ่อมีชู้
แม่ไม่ให้พ่อเข้าบ้าน ตอนเช้าจึงได้คุยกัน
แม่พูดทั้งน้ำตาว่า “จะเอายังไง”
แต่สิ่งที่พ่อพูดกลับมาคือ “อยากผูกคอตาย”
ตอนนั้นแม่เหมือนคุมสติไม่อยู่ เอามือตีหัวตัวเองแล้วพูดว่า
“แล้วจะให้กูทำยังไง ให้กูทนอยู่ต่อไปเหรอ จะเอายังไง ให้กูตายไปเลยไหม…”
หนูเห็นภาพนั้นแล้วร้องไห้หนักมาก บอกพี่ให้ไปห้ามแม่ แต่พี่กลับระเบิดอารมณ์ ขว้างของใส่พ่อ ร้องไห้สุดแรงจนควบคุมตัวเองไม่ได้
แม่เลยรีบไปกอดพี่ บอกว่า “แม่ขอโทษ แม่จะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
ตอนนั้นฉันวิ่งเข้าไปกอดพี่ ร้องไห้แล้วพูดว่า “พอเถอะนะ…”
ฉันหันไปบอกพ่อว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเราไม่อยู่ อย่าทำอะไรไม่ดีเลยนะ เพราะถ้าพ่อทำจริง ๆ หนูคงอยู่ไม่ได้เหมือนกัน”
สุดท้ายเรื่องก็จบลงด้วยการที่แม่ให้อภัยพ่อ และกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ครอบครัวกลับมาปกติ…
แต่ในใจฉัน ไม่เคยลืมเลย
ทุกวันนี้บ้านเรากลับมามีรอยยิ้มเหมือนเดิม แต่ฉันก็ไม่กล้าไว้ใจเต็มร้อยอีกแล้ว
เรื่องนี้ทำให้ฉันรู้ว่า “แม่คือผู้หญิงที่เข้มแข็งที่สุดในโลก”
ถ้าแม่กับพ่อเลิกกันจริง ๆ คงเป็นแม่ที่ต้องเริ่มชีวิตใหม่ทั้งหมด
พูดได้ไม่เต็มปากว่าพ่อรักแม่เหมือนเดิมไหม แต่มันดูเหมือนใช่
และฉันเลือกที่จะเชื่อครึ่งหนึ่ง พักใจอีกครึ่งหนึ่งไว้ปกป้องตัวเอง
ฉันอยากบอกพ่อว่า…
ตลอด 17 ปีที่ผ่านมา หนูไม่เคยเจ็บปวดอะไรเท่านี้เลย
แต่ก็ขอบคุณนะ ที่ทำให้หนูได้รู้ว่ารักของแม่มันยิ่งใหญ่ขนาดไหน
บางคนอาจจะมองว่าแม่ฉันโง่ ที่ยังอยู่กับคนที่เคยนอกใจ
แต่สำหรับฉัน… แม่คือคนที่ “เก่งที่สุด เข้มแข็งที่สุด และรักที่สุด”
ตอนนี้ครอบครัวเรากลับมาปกติแล้ว
ฉันกับพี่ยังมีพ่อกับแม่อยู่พร้อมหน้า — และถ้าวันหนึ่งแม่ไม่ไหว ฉันพร้อมจะเดินไปกับแม่เสมอ
ปล. “ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้นะคะ แค่ได้ระบายออกมาก็รู้สึกดีขึ้นมากแล้ว”