แม่เข้าข้างน้อง

น้องสาวอายุ 20กว่า ห่างกันหลายปี   ไม่เรียกว่าพี่  เรียกแต่สมญานามแบบ  ขี้ก้าง กุ้ง ไอ้ขี้กุ้ง  
แต่เรียกคนอื่นคนนอกว่าพี่

บอกให้เลิกเรียกอย่างนั้นซะที   แม่บอกว่าไม่เห็นเป็นไรเลย  จะถืออะไรนักหนา   ฝรั่งที่เจริญแล้วก็ยังเรียกกันด้วยชื่อเฉยๆเลย   
แต่นี่มันไม่ใช่ชื่อด้วยซ้ำ

บางทีน้องเรียกแม่ว่า ไอ้อ้วน หลินฮุ่ย  แม่บอกแม่ยังไม่ว่าอะไรเลย เป็นการเรียกเล่นๆ เรียกด้วยความรัก ไม่ถือ

บางทีก็ว่า แม่โง่ อัลไซเมอร์ ความจำปลาทอง    ว่าพ่อโง่ ดูคนไม่ออก
และน้องชอบมาว่า เช่นว่า ปัญญาอ่อน   แม่บอก น้องก็ปากเสียอย่างนี้แหละไม่มีอะไร 

น้องพูดบ้าง ห่าบ้าง  เวลาโมโหแม่ก็จะพูด

นี่เป็นเรื่องธรรมดาในครอบครัวหรือเปล่าคะ

น้องไม่ได้ทำงานบ้านเลย  แต่แม่บอกว่าน้องดีกว่า ตั้งใจทำงานมากกว่า ฉลาดกว่า    น้องบอกแถวนี้มีใครทำได้อย่างนี้บ้าง    แต่เงินที่ได้มาก็ไม่ให้ใครสักหน่อย

แม่บอกงานบ้านที่ทำก็แค่เล็กน้อย  ควรทำตัวให้มีประโยชน์  ถ้าพูดขึ้นมา แม่ก็ว่าไม่อยากทำก็ไม่ต้องทำ

บางทีก็มาใช้หยิบจานช้อนให้   ทำไมไม่หยิบเอง

พอทำอะไรให้น้อง เช่นขับรถ งานเอกสาร  ถ้าไม่ถูกใจก็จะมาว่าเช่น ทำช้า ทำไม่ตรง    ทำให้ยังไม่ขอบคุณเลย  พูดขึ้นมา น้องก็บอกเรื่องแค่นี้ เล็กน้อย จะมาทวงบุญคุณอะไร 
 
แต่ทีตัวเองก็ไม่ได้มาทำงานอะไรให้คนอื่น   ขอให้ช่วยทำงานที่ถนัดให้หน่อยก็ไม่ทำ

ใครทำอะไร ก็เหมือนจะไม่เห็นค่าทั้งนั้น

แม่บอกให้ทำตัวดีๆ  น้องก็จะเคารพเอง   
พี่ต้องเสียสละให้น้อง   
พี่ต้องเป็นตัวอย่างที่ดีให้น้อง

เจ็บค่ะ  นี่ถือเป็นเรื่องธรรมดาไหมคะ   จะแก้ยังไงดีคะ