พ่อแม่รักลูกไม่เท่ากัน

เรามีความรู้สึกว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันมาหลายปีแล้วค่ะ เราเริ่มคิดแบบนี้ได้ตอนเราอยู่ป.2-ป.3 เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ตั้งแต่เด็กๆ อยู่กับย่าและปู่มาโดยตลอด พอเราอายุ8ขวบ แม่ก็มารับกลับไปอยู่ด้วย แต่ให้เราไปอยู่กับยาย แม่เรามีลูกทั้งหมด3คนค่ะ ผญ.หมดทั้ง3คน เราเป็นคนกลางค่ะ เรา3คนพี่น้องไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ทำให้เราคิดว่าพ่อแม่รักลูกไม่เท่ากันก็คือ แม่ไม่เคยมาบอกHBD.เราเลยสักปี แต่กับพี่และน้องเค้าบอกทุกปีค่ะ เราก็น้อยใจ แต่เราทำอะไรไม่ได้ ยายก็ลำเอียง อะไรก็ใช้แต่เรา งานบ้านเราทำให้ทุกอย่าง ก็ยังมาบ่น ชอบเอาเราไปพูดให้คนอื่นฟัฃแบบไม่ดี บางทีเราก็น้อยใจมากๆ บางทีเราเล่าเรื่องราวในแต่ละหนึ่งวันของเราให้เค้าฟัง  เค้าก็ไม่ฟัง แต่กับพี่และน้องเราเค้ารับฟังตลอด บางทีเราก็แอบร้องไห้คนเดียว แต่คือเราทำอะไรไม่ได้ คนแถวๆบ้านเราเค้าก็พากันพูดตลอดว่ายายรักหลานไม่เท่ากัน บางทีเราได้เงินไปรร.น้อยกว่าน้องเราอีก เราอึดอัดมาก อยากกลับมาอยู่กับย่าแต่แม่ไม่ยอม เราคงทำได้แค่เก็บความรู้สึกแย่ๆไว้กับตัวเองไปวันๆ ปรึกษาใครก็ไม่ได้ แต่เราก็จะทำหน้าที่ของลูกและหลานให้ดีที่สุด ต่อให้เค้าจะรักหรือไม่รัก เราก็ต้องทนเอาไว้ ต้องแบกรับความรู้สึกน้อยใจเอาไว้คนเดียว เด็กอายุ13ปีต้องมาทนกับเรื่องแบบนี้
อยากจะรู้ว่าเราควรทำอย่างไรดี คิดเรื่องนี้ทีไรจะร้องตลอดเลย555555
เราคงทำได้เพียงเก็บความรู้สึกแบบนี้ไว้กับตัวเองใช่ไหมคะ?