เมื่อ “คนเลี้ยงไม่ได้สิทธิ์ คนทิ้งไปได้สิทธิ์” และทางออกในยุคสมรสเท่าเทียม?
สวัสดีครับเพื่อนสมาชิก Pantip ทุกท่าน
ใกล้ช่วงเลือกตั้งแบบนี้ ผมมีประเด็นเรื่อง "นโยบายสวัสดิการข้าราชการ" ที่อยากจะชวนตั้งคำถามถึงความยุติธรรมและตัวบทกฎหมายที่อาจจะไม่สอดคล้องกับสภาพสังคมในปัจจุบันครับ
ลองนึกถึงเคสชีวิตจริงเคสหนึ่งครับ:
มีเด็กชายคนหนึ่งถูกพ่อแม่แยกทางกันทิ้งไว้ตั้งแต่อายุไม่กี่ขวบ ต่างคนต่างไปมีครอบครัวใหม่และขาดการติดต่อ ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูแม้แต่บาทเดียว มีเพียง "ปู่และย่า" ที่มีฐานะยากจน ยอมลำบากกัดฟันส่งเสียจนหลานเรียนจบและบรรจุเป็นข้าราชการได้สำเร็จ
แต่ความตลกร้ายของกฎหมายไทยคือ:
ตามระเบียบสวัสดิการข้าราชการปัจจุบัน สิทธิ์การเบิกจ่ายค่ารักษาพยาบาลจะถูกล็อคไว้ให้เฉพาะ บิดา มารดา (ตามสายเลือด) คู่สมรส และบุตร เท่านั้น
ตลกร้ายที่1
เมื่อหลานบรรจุได้ แม่ที่ไม่เคยดูแลกลับปรากฏตัวเพื่อขอใช้สิทธิ์สวัสดิการนี้ในการเข้าโรงพยาบาล (ซึ่งตามกฎหมายทำได้ทันที)
ตลกร้ายที่2
ปู่และย่าที่เลี้ยงมาจนหลังขดหลังแข็ง กลับไม่มีสิทธิ์เบิกค่ารักษาใดๆ ได้เลย แม้ในยามที่ท่านเจ็บป่วยหนักก็ตาม
จากสถานการณ์นี้ ผมจึงมีคำถามที่อยากส่งไปถึงพรรคการเมืองและผู้รู้ด้านกฎหมายดังนี้ครับ
ในเชิงนโยบาย มีพรรคการเมืองไหนที่มีนโยบายจะแก้ไข "นิยามผู้มีสิทธิรับสวัสดิการข้าราชการ" ให้ครอบคลุมถึง "ผู้บุพการีลำดับถัดไป" (ปู่ย่าตายาย) หรือ "ผู้ปกครองโดยพฤตินัย" ในกรณีที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าบิดามารดาทอดทิ้งหรือไม่? เพื่อให้สวัสดิการตอบโจทย์ความกตัญญูที่เกิดขึ้นจริง ไม่ใช่แค่ตามทะเบียนบ้าน
ในเชิงกฎหมายสมรสเท่าเทียม หากกฎหมายสมรสเท่าเทียมประกาศใช้ หรือในทางพลิกแพลงอื่นๆ เป็นไปได้ไหมที่หลานจะจดทะเบียนกับปู่ (ในกรณีที่ย่าเสียชีวิตแล้ว) เพื่อให้ปู่กลายเป็น "คู่สมรส" และได้รับสิทธิ์รักษาพยาบาล?
หรือว่าข้อห้ามเรื่องการสมรสในระหว่างญาติสืบสายโลหิตจะทำให้ช่องทางนี้ปิดสนิท?
ทางออกอื่นๆ หากการสมรสทำไม่ได้ และการจดทะเบียนรับปู่เป็นบุตรบุญธรรมก็ทำไม่ได้ (เพราะอายุหลานน้อยกว่า) เราจะมีช่องว่างทางกฎหมายไหนที่ช่วยให้ "คนเลี้ยงดู" ได้รับการคุ้มครองบ้างครับ?
สวัสดิการข้าราชการควรเป็นรางวัลของความพยายามและการตอบแทนบุญคุณ แต่ในเคสนี้มันกลายเป็นเครื่องมือให้คนที่ทิ้งขว้างกลับมาชุบมือเปิบ ในขณะที่คนเลี้ยงดูแทบตายกลับถูกลืม
เพื่อนๆ คิดว่าถึงเวลาหรือยังที่กฎหมายไทยควรเปลี่ยนจาก "ยึดตามสายเลือด" มาเป็น "ยึดตามการดูแลจริง"? และพรรคการเมืองไหนที่มีวิสัยทัศน์เรื่องนี้บ้างครับ?
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ
สวัสดิการข้าราชการกับช่องโหว่ทางกตัญญู
สวัสดีครับเพื่อนสมาชิก Pantip ทุกท่าน
ใกล้ช่วงเลือกตั้งแบบนี้ ผมมีประเด็นเรื่อง "นโยบายสวัสดิการข้าราชการ" ที่อยากจะชวนตั้งคำถามถึงความยุติธรรมและตัวบทกฎหมายที่อาจจะไม่สอดคล้องกับสภาพสังคมในปัจจุบันครับ
ลองนึกถึงเคสชีวิตจริงเคสหนึ่งครับ:
มีเด็กชายคนหนึ่งถูกพ่อแม่แยกทางกันทิ้งไว้ตั้งแต่อายุไม่กี่ขวบ ต่างคนต่างไปมีครอบครัวใหม่และขาดการติดต่อ ไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูแม้แต่บาทเดียว มีเพียง "ปู่และย่า" ที่มีฐานะยากจน ยอมลำบากกัดฟันส่งเสียจนหลานเรียนจบและบรรจุเป็นข้าราชการได้สำเร็จ
แต่ความตลกร้ายของกฎหมายไทยคือ:
ตามระเบียบสวัสดิการข้าราชการปัจจุบัน สิทธิ์การเบิกจ่ายค่ารักษาพยาบาลจะถูกล็อคไว้ให้เฉพาะ บิดา มารดา (ตามสายเลือด) คู่สมรส และบุตร เท่านั้น
ตลกร้ายที่1
เมื่อหลานบรรจุได้ แม่ที่ไม่เคยดูแลกลับปรากฏตัวเพื่อขอใช้สิทธิ์สวัสดิการนี้ในการเข้าโรงพยาบาล (ซึ่งตามกฎหมายทำได้ทันที)
ตลกร้ายที่2
ปู่และย่าที่เลี้ยงมาจนหลังขดหลังแข็ง กลับไม่มีสิทธิ์เบิกค่ารักษาใดๆ ได้เลย แม้ในยามที่ท่านเจ็บป่วยหนักก็ตาม
จากสถานการณ์นี้ ผมจึงมีคำถามที่อยากส่งไปถึงพรรคการเมืองและผู้รู้ด้านกฎหมายดังนี้ครับ
ในเชิงนโยบาย มีพรรคการเมืองไหนที่มีนโยบายจะแก้ไข "นิยามผู้มีสิทธิรับสวัสดิการข้าราชการ" ให้ครอบคลุมถึง "ผู้บุพการีลำดับถัดไป" (ปู่ย่าตายาย) หรือ "ผู้ปกครองโดยพฤตินัย" ในกรณีที่สามารถพิสูจน์ได้ว่าบิดามารดาทอดทิ้งหรือไม่? เพื่อให้สวัสดิการตอบโจทย์ความกตัญญูที่เกิดขึ้นจริง ไม่ใช่แค่ตามทะเบียนบ้าน
ในเชิงกฎหมายสมรสเท่าเทียม หากกฎหมายสมรสเท่าเทียมประกาศใช้ หรือในทางพลิกแพลงอื่นๆ เป็นไปได้ไหมที่หลานจะจดทะเบียนกับปู่ (ในกรณีที่ย่าเสียชีวิตแล้ว) เพื่อให้ปู่กลายเป็น "คู่สมรส" และได้รับสิทธิ์รักษาพยาบาล?
หรือว่าข้อห้ามเรื่องการสมรสในระหว่างญาติสืบสายโลหิตจะทำให้ช่องทางนี้ปิดสนิท?
ทางออกอื่นๆ หากการสมรสทำไม่ได้ และการจดทะเบียนรับปู่เป็นบุตรบุญธรรมก็ทำไม่ได้ (เพราะอายุหลานน้อยกว่า) เราจะมีช่องว่างทางกฎหมายไหนที่ช่วยให้ "คนเลี้ยงดู" ได้รับการคุ้มครองบ้างครับ?
สวัสดิการข้าราชการควรเป็นรางวัลของความพยายามและการตอบแทนบุญคุณ แต่ในเคสนี้มันกลายเป็นเครื่องมือให้คนที่ทิ้งขว้างกลับมาชุบมือเปิบ ในขณะที่คนเลี้ยงดูแทบตายกลับถูกลืม
เพื่อนๆ คิดว่าถึงเวลาหรือยังที่กฎหมายไทยควรเปลี่ยนจาก "ยึดตามสายเลือด" มาเป็น "ยึดตามการดูแลจริง"? และพรรคการเมืองไหนที่มีวิสัยทัศน์เรื่องนี้บ้างครับ?
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ