เรามีปัญหากับครอบครัวค่ะ เราอยากพูดความคิดของเรา

ครอบครัวเรามีปัญหาค่ะ ทั้งพ่อที่มีเล็กมีน้อยตั้งแต่เราเด็ก แม่เราใช้กำลังกับเรา คือบางครั้งเรามีปากเสียงกัน ยอมรับว่าเราเองก็ผิดที่บางครั้งก็พูดไม่คิด แต่ราผิดเราก็ขอโทษ แต่บางครั้งแต่บางครั้งเราก็อยากอธิบายความคิดของเราให้แม่เราฟัง แต่พอเราจะพูดเขาก็ว่าเราเถียง บางครั้งก็ตบหน้าตบปากเราเลย บางครั้งก็มีขู่จะบีบคอบ้าง จะฆ่าเราบ้าง แม่ชอบว่แม่ชอบว่าเราว่าเราไม่ควรเกิดมา ไม่น่าเกิดมาในท้องเขา เวลาเราอ่านนส.แม่ไม่เคยสนใจเราเลย พอเราอ่าพอเราอ่านเสดแม่กลับมาว่าเราต่อหน้าพ่อว่าเราไม่อ่านนส.พูดให้คนอื่นๆญาติๆฟัง ทั้งที่เราทั้งที่เราอ่าน คนอะไรมัคนอะไรมันจะไม่อ่านนส.แล้วไปสอบวะ คะแนนเราก็ดีนะ เกรดดีเลย คะแนนขนาดคะแนนขนาดนี้มันก็ต้องอ่านไหมวะ แต่ทุกครแต่ทุกครั้งที่ว่าเราก็พูดแต่ไม่อ่านนส.ๆ เขาบอกเราเห็นแก่ตัว ที่ตั้งใจที่ตั้งใจเรียนคงให้ตัวเองอยู่รอดแล้วไม่เลี้ยงกูใช่ไหม เราอยากบอกมากว่า เราตั้งใจเรียนเพื่อแม่เลย อยากเป็นไหเป็นไหมไม่รู้แต่เราจะพยายาม อยากจะทำอยากจะทำงานเอาเงินมาให้แม่ใช้ แต่แม่กแต่แม่กลับคิดลบกับเรา เราเสียกำเราเสียกำลังใจมาก หลายครั้งแล้ว เราเหนื่อย เราไม่มีแรง เราอยากให้มันจบๆ แต่มันไมแต่มันไม่ง่าย มันเหมือนหนีปัญหา แต่เราเหนื่อย ตายไปให้ตายไปให้จบๆก็ดีแล้ว พอมาคิดก็แบบแล้วแม่ละ แม่จะอยู่ยังไง พ่ออีก เราแค่อยากรเราแค่อยากระบายเพราะสุดท้ายเราก็ไม่กล้าพอที่จะตายอยู่ดี ขอให้มันจบแค่ตรงนี้นะคะ ขอบคุณที่ขอบคุณที่เข้ามาอ่านความคิดไร้สาระของเรา

ปล.เราอยากไปหาหมอมากค่ะว่าเป็นโรคซึมเศร้าไหม แต่ตอนนีแต่ตอนนี้ก็คิดเข้าข้างอยู่ว่าไม่เป็นหรอกมั้ง แต่ก็กลัวค่ะ กลัวอยู่ดีๆหยิบมีดมาแทงตัวเองตาย