คือเรื่องมันเกิดขึ้นที่ว่า เราไปปลอกมะม่วงกินเองซึ่งเราตั้งจะปลอกกินคนเดียว เนื่องจากมะม่วงมันแข็งมากเราหั่นไม่ถนัด เลยหั่นมะม่วงไม่ค่อยสวย เลยจัดใส่จานจะกินเอง แม่เราเดินผ่านมาเห็นแล้วหยิบไปกินชิ้นนึง แล้วพูดว่า "มีปัญญาหั่นได้แค่นี้หรอ?ทุเรศมาก"คือเราฟังเสร็จละจุกเลย เราไปถามแม่ว่าทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วยเราไม่ชอบนะเพราะว่ามันแรงไป คือเราบอกแม่ไปว่า ว่าเราได้นะแต่แบบว่าอย่างนี้เราไม่โอเคมากอะ เราถามแม่ว่าถ้ามีคนพูดอย่างงี้ใส่เป็นแม่จะโอเคหรอ แม่ก็บอกว่าเรามักง่ายอย่างงู้นอย่างงี้พอพูดจาแบบดีๆไปก็ไม่ฟัง กลับมาทำมักง่ายแบบเดิมอีก ละเราบอกว่าเนี่ยปกติเราไม่หั่นแบบนี้นะ เวลาเราหั่นให้พ่อแม่ทานเราหั่นดูดีด้วยซ้ำ แต่นี่คือเราเห็นว่ามันแข็งหั่นยากมาก หั่นออกมาไม่สวยเราเลยไม่ซีเรียสไรเพราะกินเองคนเดียว คือแบบแม่ก็บอกว่าเขาอ่ะพูดแบบนี้กับทุกคนในบ้าน ฉันไม่ได้พูดกับแกแค่คนเดียวพี่คนอื่นฉันก็พูด(แม่แทนตัวเองว่าฉันแล้วแทนเราว่าแก) ละคือเรากำลังไม่สบายอยู่ปวดหัวมากเขาบอกว่าที่เราไม่สบายเพราะว่าเราตรอมใจ เราก็บอกว่าไม่ได้ตรอมใจเพราะแม่นะ เขามาบอกเราว่าเราสำคัญตัวเอง คืองงเลยอะ ว่าสำคัญตัวเองอะไร ละคือเขามาหาว่าเราอะไม่โอเคกับคำพูดเพราะคนในบ้านพูด ถ้าเป็นคนอื่นอะเราไม่พูดว่าคำพูดแรงไปหรอก เราก็บอกว่าเคยมีครูมาพูดแรงกับเรา เราก็ไม่โอเคเหมือนกันแหละ ตอนหลังเขามาบอกว่าจะไม่ยุ่งกะเราอีกแล้ว เอาจริงๆคือเรายังงงอยู่เลยว่าเรื่องนี้เราผิดจริงๆหรอ คือเราผิดใช่ไหมว่าเราไปหาว่าเขาพูดแรงไป
ไม่โอเคกับแม่มากค่ะ...