สวัสดีค่ะ หัวข้อก็อาจจะงงๆกันนิดนึง ก็จะมาอธิบายหัวข้อก่อนว่ามันหมายความว่ายังไง
จากหัวข้อ ก็จะหมายความว่า เพื่อนๆทุกคนเคยมีนิสัยแบบนี้เวลาลดน้ำหนักกันไหมคะ คือ เราอยากกินขนมอันนี้มากๆ อยากกินแบบสุดๆเลย แต่ทันทีที่เห็นเเคลลอรี่ตรงหน้าซองปุ๊บ ก็กินขนมอันนี้ไม่ลงทันที ทั้งๆที่ในใจอยากจะกินมันมาก เพราะไม่ได้กินมา น่าจะ 4-5 เดือนได้แล้วมั้ง แล้วมันก็จะเป็นควรรู้สึกที่แบบ อยากกินแต่ไม่กล้ากิน เพราะว่า กลัวอ้วน ยิ่งไม่มีเวลาออกกำลังกายอยู่ จะเอาเวลาที่ไหนไปเผาผลาญแคลลอรี่ที่กินขนมมาอีก ขนาดขนมที่บัดดี้ให้เรามา เรายังไม่กล้ากินซักห่อเลย เก็บมาเป็นเดือนแล้ว มันรู้สึกเหมือนกับว่า ความสุขในการกินของเรามันถูกจำกัดลงทันที กับคำว่ากลัวอ้วน เพราะเราไม่อยากจะโดนล้อว่าอ้วนอีก พี่ชายเราชอบล้อว่าเราขาใหญ่ เราอ้วน เราก็เลยไม่อยากให้ใครมาพูดแบบนี้ให้ฟังอีก
ถามว่าอยู่ได้ไหมกับการที่ไม่กินทั้งขนม ทั้งน้ำอัดลม ทั้งของหวานๆ ที่เดือนนึงอาจจะกินครั้งสองครั้ง แต่ช่วงหลังนี้ไม่ได้กินมาจะ 4-5 เดือนแล้ว เอาจริงๆมันก็อยู่ได้ แต่มันก็รู้สึกทรมาน แล้วก็ไม่มีความสุขเลย แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้
เดี๋ยวนี้เข้าเซเว่นทีต้องนั่งดูแคลลอรี่ของขนมทุกอย่างแบบละเอียดมากๆ มันเหมือนกับเป็นสิ่งที่บังคับให้เราต้องทำทุกครั้งที่เข้าเซเว่นเลย
บางทีก็อิจฉาคนที่กินแล้วไม่อ้วนนะคะ พี่ชายเรากินเก่งมาก กินขนมเช้า กลางวัน เย็น กินกลางคืนอีก แต่กลับไม่อ้วน แล้วก็ยังตัวเล็กกว่าเราอีก แต่เรา อดขนมมาเป็นปี นานๆจะกินที ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนไป ก็เหมือนเดิม ยังโดนล้อว่าอ้วนเหมือนเดิม
อยากรู้ว่าคนที่ลดน้ำหนัก เคยเป็นแบบนี้กันไหมคะ??
เป็นแบบนี้กันไหม เวลาตอนที่ลดน้ำหนักกัน
จากหัวข้อ ก็จะหมายความว่า เพื่อนๆทุกคนเคยมีนิสัยแบบนี้เวลาลดน้ำหนักกันไหมคะ คือ เราอยากกินขนมอันนี้มากๆ อยากกินแบบสุดๆเลย แต่ทันทีที่เห็นเเคลลอรี่ตรงหน้าซองปุ๊บ ก็กินขนมอันนี้ไม่ลงทันที ทั้งๆที่ในใจอยากจะกินมันมาก เพราะไม่ได้กินมา น่าจะ 4-5 เดือนได้แล้วมั้ง แล้วมันก็จะเป็นควรรู้สึกที่แบบ อยากกินแต่ไม่กล้ากิน เพราะว่า กลัวอ้วน ยิ่งไม่มีเวลาออกกำลังกายอยู่ จะเอาเวลาที่ไหนไปเผาผลาญแคลลอรี่ที่กินขนมมาอีก ขนาดขนมที่บัดดี้ให้เรามา เรายังไม่กล้ากินซักห่อเลย เก็บมาเป็นเดือนแล้ว มันรู้สึกเหมือนกับว่า ความสุขในการกินของเรามันถูกจำกัดลงทันที กับคำว่ากลัวอ้วน เพราะเราไม่อยากจะโดนล้อว่าอ้วนอีก พี่ชายเราชอบล้อว่าเราขาใหญ่ เราอ้วน เราก็เลยไม่อยากให้ใครมาพูดแบบนี้ให้ฟังอีก
ถามว่าอยู่ได้ไหมกับการที่ไม่กินทั้งขนม ทั้งน้ำอัดลม ทั้งของหวานๆ ที่เดือนนึงอาจจะกินครั้งสองครั้ง แต่ช่วงหลังนี้ไม่ได้กินมาจะ 4-5 เดือนแล้ว เอาจริงๆมันก็อยู่ได้ แต่มันก็รู้สึกทรมาน แล้วก็ไม่มีความสุขเลย แต่มันก็ทำอะไรไม่ได้
เดี๋ยวนี้เข้าเซเว่นทีต้องนั่งดูแคลลอรี่ของขนมทุกอย่างแบบละเอียดมากๆ มันเหมือนกับเป็นสิ่งที่บังคับให้เราต้องทำทุกครั้งที่เข้าเซเว่นเลย
บางทีก็อิจฉาคนที่กินแล้วไม่อ้วนนะคะ พี่ชายเรากินเก่งมาก กินขนมเช้า กลางวัน เย็น กินกลางคืนอีก แต่กลับไม่อ้วน แล้วก็ยังตัวเล็กกว่าเราอีก แต่เรา อดขนมมาเป็นปี นานๆจะกินที ก็ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนไป ก็เหมือนเดิม ยังโดนล้อว่าอ้วนเหมือนเดิม
อยากรู้ว่าคนที่ลดน้ำหนัก เคยเป็นแบบนี้กันไหมคะ??