สิ่งนั้นพาให้เราผ่านภัย.. โดย รินศรัทธา กาญจนวตี กวีผู้ดวงตาพิการ

“สิ่งนั้น พาให้เราผ่านภัยในวันวานจนวันนี้..และต่อไป”
เมื่อความมืดหม่นมัวคลุมทั่วฟ้า
ดวงดารายิ่งจะแจ่มกระจ่าง
เมื่อความมืดมัวมิดปิดหนทาง
เทียนหนึ่ยิ่งสว่างอยู่กลางใจ

เมื่อเหมือนว่าชีวินจะสิ้นหวัง
ชีพกลับยิ่งเติมพลังต่อหวังใหม่
เมื่อต้องรวมเพื่อร่วมผ่านผองพาลภัย
การรู้รักรู้จักให้ยิ่งงอกงาม

เมื่อนั้นคนย่อมค้นคว้าหาคำตอบ
รับผิดชอบ พบความหมาย หลายคำถาม
ร่วมมือกันดับไฟก่อนไหม้ลาม
ต้องแก้ไขไปตามความเป็นจริง

ชีวิตทุกขณะของมนุษย์
ต่างเคลื่อนไหลไปสู่จุดความหยุดนิ่ง
มือบางมือตักตวงและช่วงชิง
แต่บางมือกลับยิ่งยื่นแบ่งปัน

เมื่ออดีตปรากฏเป็นบทเรียน
มือที่เหลือร่วมเขียน ร่วมเปลี่ยนผัน
ร่วมเก็บก่ออิฐกองของวานวัน
มาเรียงวางเป็นทางฝันที่มั่นคง

ไล่ความมืดด้วยจันทร์เพ็ญลอยเด่นฟ้า
ดวงดาราแต่งเติมช่วยเสริมส่ง
แสงสว่างแห่งความหวังยังดำรง
ส่องนำผู้ “เดินทางตรง” ..ไม่หลงทาง

รินศรัทธา กาญจนวตี