ถ้าเป็นโรคซึมเศร้าแล้วไม่อยากหายจะเป็นไรไหมค่ะ?

สวัสดีค่ะคือเราแค่สงสัยว่าถ้าเป็นโรคซึมเศร้าจะเป็นไรไหมค่ะ? เพราะเราเองก็เป็นอยู่

คือเคยมีเพื่อนคนหนึ่งเป็นเขาเป็นหนักกว่าเราอีกแต่ตอนนี้เขาหายแล้ว เราเป็นส่วนหนึ่งที่ช่วยเขาหายถึงตอนแรกจะตกใจกับสภาพเพื่อนก็เถอะ มาเข้าเรื่องดีกว่าเรื่องอาจจะแนวมืด(ดารก์)ๆหน่อยน่ะคือว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าขั้นรุนแรงเราไม่มั่นใจว่าเกิดจากอะไรแต่ที่เราพอจะมั่นใจคือสิ่งแวดล้อมเรา พ่อแม่เราทะเลาะกันจะเลิกกันยิ่งนับวันๆแม่เราเริ่มเปลี่ยนไปเราว่าเพราะพอแม่มีเรื่องหงุดหงิดอันดับแรกคือด่าเราพอด่าเสร็จจะใช้เราหนักมากแบบเราถขถืองหนักสัก4อย่างแม่ถือขนมแม่2อย่างไรเงี้ยอย่าว่าแต่แม่เราเลยที่บ้านก็ด้วยพอเราทำไรผิดสิ่งที่ทุกคนจะชอบพูด "ไว้หน้าบ้านด้วยสิ" เราก็ผิดอีกเราเคยคุยกับแม่แล้ว แม่จะพูดแนวไม่ให้กำลังใจเลย พอเราบอกเพื่อนเพื่อนั่งเงียบและหายไปจากชีวิตเราเลย(อีเพื่อนเลว)และพอเป็นแบบนี้บ่อยเข้าเราเริ่มรู้สึกเหมือนคนซึมเศร้าเราเลยไปทำแบบทดสอบดูเป็นขั้นรุนแรงเรารู้สึกดีใจแบบ"10ปีที่รอคอยในที่สุดความจริงก็เปิดเผยยย"เราคิดว่าเริ่มเป็นโรคซึมเศร้าตั้งแต่อนุบาลเพราะตอนเข้าอนุบาลเข้าตอนอ.2พอเข้าปุ๊บ เราก็พยามเล่นกับทุกคนแต่ไม่มีใครคุยหรือเล่นกับเราเลย พอพักก็จะมีกลุ่มๆหนึ่งมาหาเราและถาม"เล่นด้วยกันไหม"เราดีใจมากเราเลยตอบว่าเล่นแต่มันกลับกัน...เด็กกลุ่มนั้นตีเรา จิกเรา กระทืบเราตอนนั้นเราทำไรไม่ได้เลยแล้วทุกคนก็ค่อยๆเริ่มแบนเราเพื่อจะได้ไม่โดนด้วยเราทนแบบนั้นมา3ปีพอขึ้นป.1เราแทบร้องไห้เหมือนเพราะเจ้าลงโทษเราเราโดนทำแบบนั้นอีกปีหนึ่ง พอป.2เราเริ่มมีกลุ่มเหมือนกลุ่มนักเลงแต่ผ่านไปสักพักกลุ่มนั้นก็แบนสาเหตุเพราะเราไม่ทำตามที่มันสั่ง
พอ.ป.3ทุกอย่างเริ่มดีขึ้นจนป.6เราเริ่มเครียดหนักกว่าเดิมเพราะต้องเตรียมสอบโอเน็ตและอื่นๆอีกเยอะแยะมันเครียดจนเราทนไม่ได้เราเลยเหมือนคนไม่มีสติหยิบกรรไกรมากรีดตัวเอง(ไม่กล้าใช้คัตเตอร์)ตอนนั้นรู้สึกแบบ"เชี้ย! ทำไรไปว่ะ"คือเราตกใจมากแต่เราจะรู้สึกโล่งใจเหมือนผ่อนคลาย ทุอย่างเหมือนจะดีแต่ก็กลับเป็นเหมือนเดิมไม่ดิแย่ลงดีกว่า บอกเลยว่าทำได้แค่"ยิ้ม"บอกเลยรักใครไม่ได้หรอกเพราะถ้ารักเราจะเจ็บซึ่งทำให้เราเกลียจการรักที่สุดเพราะเราไม่อยากเจ็บอีกแล้ว...