นกเดินทาง โดย รินศรัทธา กาญจนวตี กวีผู้ดวงตาพิการ

“นกเดินทาง”
เชิดหัวชูหางแล้วกางปีก
หลบหลีกศัตรูสู่ฟ้ากว้าง
ละทิ้งรอยจำสีจางจาง
เดินทางร่อนเร่และเสรี

บินจากเมืองสู่ความหวัง ฟ้าฝั่งนั้น
แดนสวรรค์อุดมคติในวิถี
แสวงหาความหมายหลายสิบปี
จนป่านนี้ยังไม่ถึงแม้ครึ่งฟ้า

ปีกขนเปียกชื้นในคืนหนาว
ปวดร้าวร้อยพันต้องฟันฝ่า
เมืองนั้นไกลมากเมื่อจากมา
ทว่าเหมือนใกล้ในสำนึก

สองปีกอิสระยังขยับ
สองขากลับร้างไร้ในรู้สึก
ปรารถนาร่อนลงในดงลึก
เพียงพุ่มพฤกษ์เกาะเกี่ยวยึดเหนี่ยวใจ

ปีกนกมีไว้ให้ออกบิน
ผกผินเดินทาง โลกกว้างใหญ่
ขานกเหนี่ยวรั้งรวงรังไว้
ดั่งมิยอมให้ปีกได้กาง

รอยจำซ้ำซาก เมื่อจากมา
ดังว่าจิ๊กซอถูกต่อสร้าง
ปีก ขา บิน เกาะ นกเปราะบาง
เดินทางอยู่ใน..หัวใจตน
......

เขียน: รินศรัทธา กาญจนวตี
กวีตาบอดผู้ถือคบเพลิง