จะปรับความคิดตัวเองยังไงดี

เรื่องเป็นแบบนี้เรานั่งติวอยู่ในห้อง แล้วเพื่อนเราคนบางคนมันไม่ฟังครู ครูเลยหยุดสอนแล้วเหมือนแกพูดบ่นอะไรก็ไม่รู้เราไม่อยากฟังเสียสุขจิตเปล่าๆ แล้วมันสะกิดตรงที่ว่าแกพูดขึ้นมาว่า"เนี่ยรู้ไหมครู....(ครูหัวหน้าโครงการ)เขาเสียใจมากรุ่นเราไม่สามารถสอบผ่านได้จำนวนเท่ากับรุ่นพี่" [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ก่อนหน้านั้นแกพูดว่าทำไมพวกเธอไม่ตั้งใจฟังเลยบลาๆๆๆ อันนี้เรายอมรับ ไม่รู้นะว่าแกมองเรายังไงเพราะเราก้มเปิดพจนานุกรมในทรศ.ให้เพื่อนอยู่อาจจะคิดว่าเราไม่ตั้งใจมั้ง แกก็พูดแบบนี่พวกเธอรู้ความแล้วเหรอว่าคำนี้มันหมายความว่าอะไร อ้าวก็หาอยู่นี่ไง แกก็พูดต่อว่าแล้วชีทหายไปไหน แกก็เช็คชีทรายคนพอมีคนเอาชีทมา14คนแกก็พูดว่า"คนที่ไม่เอามาจะทำอะไรก็แล้วแต่ ส่วนคนที่เอามาก็เรียน"จนใกล้หมดคาบแกก็พูดว่า"แค่ชีททำไมรักษาไม่ได้"โอเคยอมรับได้ว่าไม่มีความรับผิดชอบ

ประเด็นคือเรารู้สึกหมดศรัทธาเลยอะที่ครูพูดแบบนี้ ถ้าเด็กมันกล้าที่จะสมัครสอบแสดงว่ามันเองก็หวังว่าตัวเองควรจะสอบผ่าน แต่แน่นอนมีคนสอบผ่านก็ต้องไม่ผ่านจะให้ทำไงอะก็ผลมันออกมาแล้วเราทำอะไรก็ไม่ได้แล้ว ขนาดครูที่แกอ้างถึงยังไม่พูดสักคำเลยว่าครูผิดหวังเพราะเขารู้ว่าไม่ควรไปพูดเพราะมันคือการซ้ำเติมเด็ก เป็นการตัดกำลังใจคืออนาคตเราก็ไม่ได้จบที่สนามสอบสนามนี้ไง คุณมีสิทธิอะไรมาพูดแบบนี้ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ เราจำดีเลยตอนที่ผลออกเราไม่ผ่านแอบรู้สึกแย่นะแต่ครูสอนสังคมยังบอกว่า"ไม่ต้องเสียใจนะลูก สนามนี้ไม่ใช่ตัวตัดสินอนาคตลูกยังมีอีกหลายสนามที่ลูกต้องเจอ ลูกอาจไปเจออีกทีตอนมหาลัยก็ได้" ดูความแตกต่างสิ

ปัญหาเราคือจะจัดความคิดตัวเองยังไงไม่ให้รู้สึกแย่กับครูไปมากกว่านี้เพราะเราก็ไม่อยากอะไรมากไงอยากปล่อยวางมากๆ แต่ถ้ายังพูดแบบนี้มันก็คงไม่โอเคอะ