สวัสดีครับ ในกระทู้นี้ผมอยากจะมาแชร์เรื่องราวของผม และอยากเป็นกำลังใจให้กับใครหลายๆคนที่กำลังท้อแท้กับชีวิต สิ้นหวัง หมดกำลังใจครับ
ก่อนอื่นนะครับ ผมเป็นคนที่นิสัย ใจอ่อน
ชอบช่วยเหลือคนเป็นชีวิตจิตใจ เพราะความสุขของผมคือการช่วยเหลือคน ขี้สงสาร
ข้อเสียของนิสัยผมก็เป็นคนคิดมากครับ แล้วก็เป็นคนค่อนข้างเก็บกดจากหลายเรื่องๆ
ในปัจจุบันผมเรียนอยู่ชั้น ม.6 ครับ เรียนได้อันดับต้นๆของห้อง ส่วนมากจะได้รับมอบหมายให้เป็นหัวหน้าในกลุ่มบ่อยๆ ตามเก็บตามแก้ไขงานของเพื่อนเสมอๆครับ และผมก็ทำผลงานออกมาเป็นที่ยอมรับครูหลายๆ คน ผมชอบช่วยเหลือเพื่อนเสมอครับยิ่งเฉพาะกับเพื่อนที่ผมรัก เพื่อนที่เข้าใจผมผมทุ่มทำช่วยงานให้ได้เสมอครับแม้จะมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ช่วยทุกคนช่วยเฉพาะคนที่น่าช่วย ส่วนพวกที่มาขอให้ช่วยแต่เอางานกองมาให้เราทำหมดแถมยังอารมณ์เสียใส่ผม ซึ่งเพื่อนก็หมั่นไส้บ้างล่ะทั้งที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้ เอาไปด่า เอาไปนินทา โดยที่ผมก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนอะไร แต่ก็กลับเอาผมไปว่าอย่างสนุกปากมากมาย เดือดร้อนกันเองจะเป็นจะตาย ซึ่งตรงนี้ผมก็ไม่แคร์ และอยากบอกคนที่กำลังเจอแบบผมว่า
"อย่าไปสนครับ ถ้าการกระทำของคุณไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แล้วนั่นก็เป็นสิ่งที่ถูกต้อง ทำไปเถอะครับ
เพราะคนพวกนั้นก็ทำได้แค่พูดนินทา
ซึ่งถ้าเราไม่ได้ทำให้เขาเดือดร้อนแล้วก็ไม่ต้องไปใส่ใจครับ เราก็ทำดีของเราไปเรื่อยๆ
ไม่ต้องไปยึดติดกับความคิดเห็นคนอื่นมากครับ เราทำดีของเรา เราทำถูกต้องของเรา ไม่เดือดร้อนใคร เราสบายใจก็ทำไปเถอะครับ
เพราะถ้าเราใส่ใจกับคำพูดของคนอื่นมากเกินไป ชีวิตก็จะไม่มีความสุขครับ "
"ความดีของคุณก็ต้องมีเพื่อนเห็นบ้างล่ะครับ
เพราะยังไงการทำดีสักวันก็ต้องมีคนเห็น"
ต่อกันที่เรื่องเรียน กับครอบครัวบ้างนะครับ
ตอนนี้ก็คงเป็นช่วงที่เครียดมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องการเข้ามหาลัย เป็นต้น
ซึ่งทุกคนต่างก็ต้องการที่พึ่งทางใจและก็ต้องการคำปรึกษาต่างๆ คนแรกที่นึกถึงก็คงไม่พ้น คนในครอบครัวหรอกครับ
ผมเป็นคนหนึ่งแล้วครับที่ปรึกษาเรื่องอาชีพ
ไม่ได้เลยครับ ทุกครั้งที่คุยก็จะจบด้วยการทะเลาะครับ แม่ผมอยากให้ผมทำงานที่ได้เงินเยอะๆงานสบาย แต่ส่วนผมอยากทำงานที่ผมรักแล้วก็เงินไม่จำเป็นต้องเยอะมากมาย
จะเล่าคร่าวๆนะครับ
ผมเคยปรึกษาเกี่ยวกับอาชีพที่อยากจะเป็นกับแม่ครับ แล้วก็หลายครั้งมาก แล้วทุกครั้งเขาก็ตอบเหมือนเดิมเสมอครับว่า
"อยากให้เป็นนักบิน เพราะ เงินดี งานสบาย วันหยุดเยอะ"
ผมก็บอกเสมอครับว่าไม่ใช่สิ่งที่ผมรัก ผมอยากทำในสิ่งที่ผมรัก (เช่น ครู นักจิตวิทยา แพทย์//เขาพอใจแค่แพทย์ครับ อย่างอื่นโดนด่าเละ)
เขาก็พูดแบบไม่พอใจว่า
"ไม่รู้ล่ะฉันแนะนำสิ่งดีดีให้กับแก แกไม่เอาก็เรื่องของแก ถ้าเงินไม่พอแกก็แ*กแกรบไปละกัน ไม่ต้องมาขอ คราวหน้าแกก็ไม่ต้องมาถามฉันอีก "
ผมก็พูดกลับไปว่า
"ก็ผมอยากทำในสิ่งที่ผมชอบอ่ะ "
ก็โดนว่าอีกว่า
"เด็กก็คิดแบบเด็กๆ คิดได้แค่นั้น เรียนอะไรก็ไม่รู้ทำมาหาแ*กก็ไม่ค่อยได้ "
ก็ทะเลาะกันยาวครับผมต้องยอมเงียบตลอดครับถึงจะจบลง
แล้วเขาก็จะชอบเอาคนมาให้คำปรึกษาผมครับ จนเบื่อเลยล่ะครับเพราะทุกคนพูดแต่
"งานสบาย เงินดี" ถ้าจะปรึกษาถึงอาชีพที่ผมอยากเป็นถ้าเขาไม่เห็นด้วยเขาก็จะโฆษณาอาชีพที่เขาเห็นว่า"งานสบาย เงินดี"ครับ
ผมก็ได้แต่ปรึกษาอาจารย์ที่รร.นี่แหละครับ
ในเรื่องของครอบครัวนะครับผมก็ทะเลาะกันบ่อยมากเสมอแทบทุกวันเลยครับ
แม่ของผมอยู่ในช่วงวัยทองด้วย เขาจะอารมณ์เสียให้ง่ายมากถ้าทำอะไรขัดใจนิดขัดใจหน่อยแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยที่ไม่น่าเอามาเป็นประเด็นทะเลาะกันได้ครับ แม่ผมก็ไม่ได้เป็นคุณแม่ใจร้ายอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ แค่เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยควบคุมอารมณ์ตัวเองเท่านั้นแหละครับ และเขาก็ใช้คำพูดที่ไม่น่าฟังเลย เช่น
"เด็กนรก"
"นรกส่งมาเกิด"
"รู้งี้ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ให้เกิดมาหรอก"
"ขยะสังคม"
"ไร้ค่า"
"ภาระ"
(ตรงนี้ผมอยากบอกกับ พ่อ แม่ หลายๆคนนะครับว่า อย่าพูดแบบนี้เลยครับ มันบั่นทอนกำลังใจมากๆ คุยกันด้วยเหตุผลจะดีกว่านะครับ)
ถึงจะได้ยินบ่อยจนเป็นเรื่องปกติ และก็เข้าใจเขาว่าเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่เอาจริงๆได้ยินบ่อยๆก็รู้สึกแย่มากครับ ยิ่งช่วงที่ผมแย่ๆอยู่แล้ว ผมก็แย่มากไปอีกครับเพราะเก็บคำพูดนั้นมาคิด มากสุดเคยถึงขั้นคิดอยากจะฆ่าตัวตาย ถ้าไปอยู่ไปก็เป็นภาระ ถ้าตายไปก็คงจะดีกว่า ฉันมันไร้ค่า ภาระสุดๆ บางครั้งถ้าใจผมไม่ไหวจริงๆ นอนร้องไห้คนเดียวบ้าง นอนน้ำตาซึมบนหมอนแล้วต้องข่มตาลงนอนให้หลับบ้าง เป็นอะไรที่ทรมาณมากครับ การสู้กับความรัสึกตัวเองเป็นอะไรที่ยากมาก ทั้งกดดัน และก็เครียดกับหลายๆเรื่อง และก็น้อยใจกับคนในครอบครัว และก็ผิดหวังหลายๆสิ่ง
ตอนนี้ผมใช้ชีวิตได้ตามปกติก็เพราะผมพยายามคิดในแง่บวกบ้างนี่แหละครับ ประกอบกับมีเพื่อนสนิทและพี่และครู ที่คอยช่วยเหลือ คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ คอยรับฟังเรื่องต่างๆของผม จนตอนนี้ผมก็ล้มลุกคลุกคลานและยืนได้บ้างแล้ว ผมอยากขอบคุณพวกเขามากๆจริงๆ
ท้ายสุดแล้วผมอยากบอกกับคนที่เจอความเรื่องแย่ๆในชีวิต ท้อแท้ เหน็ดเหนื่อย หมดกำลังใจ สิ้นหวัง
คุณทุกคนมีค่าครับ ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ เราสามารถทำประโยชน์ให้กับคนอื่นๆได้มากมายหลายวิธี อย่างหนึ่งเลยนะครับ ผมเชื่อว่าพวกคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านก็ทำได้
* "การให้กำลังใจคนอื่นครับ" *
ผมอยากให้พวกคุณรู้ไว้ว่าแค่การให้กำลังใจคนอื่นๆ แค่นั้นแหละครับ ในช่วงที่ชีวิตผมย่ำแย่ ผมก็ได้ให้กำลังใจและให้คำปรึกษาเพื่อนผมคนหนึ่ง แล้วเขาก็ดีขึ้นครับ แล้วเขาก็มาขอบคุณผม ผมรู้สึกว่าแค่ผมทำแค่นั้นผมก็ช่วยคนๆหนึ่งให้หายจากทุกข์ได้ ถ้าตายไปผมก็ทำไม่ได้สิ ผมจึงเลือกให้กำลังใจและช่วบเหลือให้คำปรึกษาเพื่อนเสมอ เพื่อคลายความทุกข์ความเศร้าของเขา สิ่งที่ได้กลับมาคือความสุขจริงๆครับ
การให้กำลังใจและคำปรึกษาของทุกคน มีค่าพลังมหาศาลมากมายที่จะทำให้ชีวิตคนๆหนึ่งสามารถดีขึ้นได้จริงๆนะครับ ถ้าคุณให้คำปรึกษาไม่เก่ง คุณก็แค่ลองให้กำลังใจใครสักคนก็พอครับ ไม่ว่าจะในสถานการณ์ใดก็แล้วแต่
"ถ้าคุณพูดให้กำลังใจใครไป ก็เป็นแรงผลักดันและเป็นพลังให้เขาแล้วครับ"
แค่นี้คุณก็ช่วยแล้วครับ ถึงแม้เป็นเพียงแค่คำพูดให้กำลังใจเท่านั้นเอง
ที่สำคัญนะครับการคิดในแง่บวกเป็นสิ่งสำคัญมากเช่นกัน ถ้าคุณตกอยู่ในความทุกข์ที่มืด ผมขอให้คุณเรียกสติของคุณเอง
"ตั้งสติสิ ตั้งสติสิ "
แล้วปลอบใจตัวเองครับ ให้กำลังใจตัวเองบ้าง
คนเราส่วนมากนะครับไม่เคยชมตัวเอง เอาแต่ด่าว่าและโทษตัวเอง เราจะสนใจข้อผิดพลาดของตัวเองมากกว่าข้อดีของตัวเอง
เราลองชมตัวเองหรือปลอบตัวเองบ้างครับ
"ทำดีแล้วนะ ได้ขนาดนี้ก็โอเคแล้ว"
"วันนี้ทำดีมากเลยนะ ช่วยคนไว้อ่ะ"
"ถึงจะผิดพลาดไปบ้าง แต่ทำเต็มที่แล้วนะเก่งมากๆ" เป็นต้น
ไม่มีใครคนเราไม่เคยทำผิดพลาดหรอกครับ
แค่เราต้องเลือกที่จะให้อภัยตัวเอง และก้าวเดินต่อไปแค่นั้นเองแหละครับ
ถ้าเราลองคิดบวกกับตัวเองบ้าง มองข้อดีของตัวเองบ้าง แค่นี้เราก็รู้สึกดีขึ้นมากครับ
สุดท้ายและท้ายสุดผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะครับ ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา หรือใครก็แล้วแต่ จงยืนหยัดสู้ในความดีและความถูกต้อง ไม่ว่าจะโดนนินทาว่าร้ายอะไรก็แล้วแต่ จงทำต่อไปครับ คุณจะไต่สูงขึ้นไปจนถึงความก็จะพบความสุข ในขณะคนที่นินทาว่าร้ายคุณด้วยความอิจฉา ริษยา เขาก็อยู่เพียงแค่ที่เดิม
ชีวิตคนเราเปลี่ยนได้ง่ายๆแค่การคิดบวก คิดในแง่ดี มองหาสิ่งที่ดีบ้าง แทนการโฟกัสไปที่แต่สิ่งแย่ๆนะครับ
สู้ๆนะครับ ชีวิตของพวกเราจะต้องได้เจอกับความสุขครับ
ปล.อันนี้เป็นกระทู้แรกของผมถ้าผิดพลาอาจจะมีหลงประเด็นดูเวิ่นเว้อเพ้อไปบ้างนะครับ
ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
เหนื่อยมากไหม? อยากให้กระทู้นี้เป็นกำลังใจให้กับใครหลายคนครับ
ก่อนอื่นนะครับ ผมเป็นคนที่นิสัย ใจอ่อน
ชอบช่วยเหลือคนเป็นชีวิตจิตใจ เพราะความสุขของผมคือการช่วยเหลือคน ขี้สงสาร
ข้อเสียของนิสัยผมก็เป็นคนคิดมากครับ แล้วก็เป็นคนค่อนข้างเก็บกดจากหลายเรื่องๆ
ในปัจจุบันผมเรียนอยู่ชั้น ม.6 ครับ เรียนได้อันดับต้นๆของห้อง ส่วนมากจะได้รับมอบหมายให้เป็นหัวหน้าในกลุ่มบ่อยๆ ตามเก็บตามแก้ไขงานของเพื่อนเสมอๆครับ และผมก็ทำผลงานออกมาเป็นที่ยอมรับครูหลายๆ คน ผมชอบช่วยเหลือเพื่อนเสมอครับยิ่งเฉพาะกับเพื่อนที่ผมรัก เพื่อนที่เข้าใจผมผมทุ่มทำช่วยงานให้ได้เสมอครับแม้จะมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ไม่ได้ช่วยทุกคนช่วยเฉพาะคนที่น่าช่วย ส่วนพวกที่มาขอให้ช่วยแต่เอางานกองมาให้เราทำหมดแถมยังอารมณ์เสียใส่ผม ซึ่งเพื่อนก็หมั่นไส้บ้างล่ะทั้งที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้ เอาไปด่า เอาไปนินทา โดยที่ผมก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนอะไร แต่ก็กลับเอาผมไปว่าอย่างสนุกปากมากมาย เดือดร้อนกันเองจะเป็นจะตาย ซึ่งตรงนี้ผมก็ไม่แคร์ และอยากบอกคนที่กำลังเจอแบบผมว่า
"อย่าไปสนครับ ถ้าการกระทำของคุณไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แล้วนั่นก็เป็นสิ่งที่ถูกต้อง ทำไปเถอะครับ
เพราะคนพวกนั้นก็ทำได้แค่พูดนินทา
ซึ่งถ้าเราไม่ได้ทำให้เขาเดือดร้อนแล้วก็ไม่ต้องไปใส่ใจครับ เราก็ทำดีของเราไปเรื่อยๆ
ไม่ต้องไปยึดติดกับความคิดเห็นคนอื่นมากครับ เราทำดีของเรา เราทำถูกต้องของเรา ไม่เดือดร้อนใคร เราสบายใจก็ทำไปเถอะครับ
เพราะถ้าเราใส่ใจกับคำพูดของคนอื่นมากเกินไป ชีวิตก็จะไม่มีความสุขครับ "
"ความดีของคุณก็ต้องมีเพื่อนเห็นบ้างล่ะครับ
เพราะยังไงการทำดีสักวันก็ต้องมีคนเห็น"
ต่อกันที่เรื่องเรียน กับครอบครัวบ้างนะครับ
ตอนนี้ก็คงเป็นช่วงที่เครียดมากๆ ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องเพื่อน เรื่องการเข้ามหาลัย เป็นต้น
ซึ่งทุกคนต่างก็ต้องการที่พึ่งทางใจและก็ต้องการคำปรึกษาต่างๆ คนแรกที่นึกถึงก็คงไม่พ้น คนในครอบครัวหรอกครับ
ผมเป็นคนหนึ่งแล้วครับที่ปรึกษาเรื่องอาชีพ
ไม่ได้เลยครับ ทุกครั้งที่คุยก็จะจบด้วยการทะเลาะครับ แม่ผมอยากให้ผมทำงานที่ได้เงินเยอะๆงานสบาย แต่ส่วนผมอยากทำงานที่ผมรักแล้วก็เงินไม่จำเป็นต้องเยอะมากมาย
จะเล่าคร่าวๆนะครับ
ผมเคยปรึกษาเกี่ยวกับอาชีพที่อยากจะเป็นกับแม่ครับ แล้วก็หลายครั้งมาก แล้วทุกครั้งเขาก็ตอบเหมือนเดิมเสมอครับว่า
"อยากให้เป็นนักบิน เพราะ เงินดี งานสบาย วันหยุดเยอะ"
ผมก็บอกเสมอครับว่าไม่ใช่สิ่งที่ผมรัก ผมอยากทำในสิ่งที่ผมรัก (เช่น ครู นักจิตวิทยา แพทย์//เขาพอใจแค่แพทย์ครับ อย่างอื่นโดนด่าเละ)
เขาก็พูดแบบไม่พอใจว่า
"ไม่รู้ล่ะฉันแนะนำสิ่งดีดีให้กับแก แกไม่เอาก็เรื่องของแก ถ้าเงินไม่พอแกก็แ*กแกรบไปละกัน ไม่ต้องมาขอ คราวหน้าแกก็ไม่ต้องมาถามฉันอีก "
ผมก็พูดกลับไปว่า
"ก็ผมอยากทำในสิ่งที่ผมชอบอ่ะ "
ก็โดนว่าอีกว่า
"เด็กก็คิดแบบเด็กๆ คิดได้แค่นั้น เรียนอะไรก็ไม่รู้ทำมาหาแ*กก็ไม่ค่อยได้ "
ก็ทะเลาะกันยาวครับผมต้องยอมเงียบตลอดครับถึงจะจบลง
แล้วเขาก็จะชอบเอาคนมาให้คำปรึกษาผมครับ จนเบื่อเลยล่ะครับเพราะทุกคนพูดแต่
"งานสบาย เงินดี" ถ้าจะปรึกษาถึงอาชีพที่ผมอยากเป็นถ้าเขาไม่เห็นด้วยเขาก็จะโฆษณาอาชีพที่เขาเห็นว่า"งานสบาย เงินดี"ครับ
ผมก็ได้แต่ปรึกษาอาจารย์ที่รร.นี่แหละครับ
ในเรื่องของครอบครัวนะครับผมก็ทะเลาะกันบ่อยมากเสมอแทบทุกวันเลยครับ
แม่ของผมอยู่ในช่วงวัยทองด้วย เขาจะอารมณ์เสียให้ง่ายมากถ้าทำอะไรขัดใจนิดขัดใจหน่อยแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยที่ไม่น่าเอามาเป็นประเด็นทะเลาะกันได้ครับ แม่ผมก็ไม่ได้เป็นคุณแม่ใจร้ายอะไรขนาดนั้นหรอกนะครับ แค่เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยควบคุมอารมณ์ตัวเองเท่านั้นแหละครับ และเขาก็ใช้คำพูดที่ไม่น่าฟังเลย เช่น
"เด็กนรก"
"นรกส่งมาเกิด"
"รู้งี้ถ้าเป็นแบบนี้ไม่ให้เกิดมาหรอก"
"ขยะสังคม"
"ไร้ค่า"
"ภาระ"
(ตรงนี้ผมอยากบอกกับ พ่อ แม่ หลายๆคนนะครับว่า อย่าพูดแบบนี้เลยครับ มันบั่นทอนกำลังใจมากๆ คุยกันด้วยเหตุผลจะดีกว่านะครับ)
ถึงจะได้ยินบ่อยจนเป็นเรื่องปกติ และก็เข้าใจเขาว่าเป็นแค่อารมณ์ชั่ววูบ แต่เอาจริงๆได้ยินบ่อยๆก็รู้สึกแย่มากครับ ยิ่งช่วงที่ผมแย่ๆอยู่แล้ว ผมก็แย่มากไปอีกครับเพราะเก็บคำพูดนั้นมาคิด มากสุดเคยถึงขั้นคิดอยากจะฆ่าตัวตาย ถ้าไปอยู่ไปก็เป็นภาระ ถ้าตายไปก็คงจะดีกว่า ฉันมันไร้ค่า ภาระสุดๆ บางครั้งถ้าใจผมไม่ไหวจริงๆ นอนร้องไห้คนเดียวบ้าง นอนน้ำตาซึมบนหมอนแล้วต้องข่มตาลงนอนให้หลับบ้าง เป็นอะไรที่ทรมาณมากครับ การสู้กับความรัสึกตัวเองเป็นอะไรที่ยากมาก ทั้งกดดัน และก็เครียดกับหลายๆเรื่อง และก็น้อยใจกับคนในครอบครัว และก็ผิดหวังหลายๆสิ่ง
ตอนนี้ผมใช้ชีวิตได้ตามปกติก็เพราะผมพยายามคิดในแง่บวกบ้างนี่แหละครับ ประกอบกับมีเพื่อนสนิทและพี่และครู ที่คอยช่วยเหลือ คอยปลอบ คอยให้กำลังใจ คอยรับฟังเรื่องต่างๆของผม จนตอนนี้ผมก็ล้มลุกคลุกคลานและยืนได้บ้างแล้ว ผมอยากขอบคุณพวกเขามากๆจริงๆ
ท้ายสุดแล้วผมอยากบอกกับคนที่เจอความเรื่องแย่ๆในชีวิต ท้อแท้ เหน็ดเหนื่อย หมดกำลังใจ สิ้นหวัง
คุณทุกคนมีค่าครับ ตราบใดที่เรายังมีลมหายใจ เราสามารถทำประโยชน์ให้กับคนอื่นๆได้มากมายหลายวิธี อย่างหนึ่งเลยนะครับ ผมเชื่อว่าพวกคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านก็ทำได้
* "การให้กำลังใจคนอื่นครับ" *
ผมอยากให้พวกคุณรู้ไว้ว่าแค่การให้กำลังใจคนอื่นๆ แค่นั้นแหละครับ ในช่วงที่ชีวิตผมย่ำแย่ ผมก็ได้ให้กำลังใจและให้คำปรึกษาเพื่อนผมคนหนึ่ง แล้วเขาก็ดีขึ้นครับ แล้วเขาก็มาขอบคุณผม ผมรู้สึกว่าแค่ผมทำแค่นั้นผมก็ช่วยคนๆหนึ่งให้หายจากทุกข์ได้ ถ้าตายไปผมก็ทำไม่ได้สิ ผมจึงเลือกให้กำลังใจและช่วบเหลือให้คำปรึกษาเพื่อนเสมอ เพื่อคลายความทุกข์ความเศร้าของเขา สิ่งที่ได้กลับมาคือความสุขจริงๆครับ
การให้กำลังใจและคำปรึกษาของทุกคน มีค่าพลังมหาศาลมากมายที่จะทำให้ชีวิตคนๆหนึ่งสามารถดีขึ้นได้จริงๆนะครับ ถ้าคุณให้คำปรึกษาไม่เก่ง คุณก็แค่ลองให้กำลังใจใครสักคนก็พอครับ ไม่ว่าจะในสถานการณ์ใดก็แล้วแต่
"ถ้าคุณพูดให้กำลังใจใครไป ก็เป็นแรงผลักดันและเป็นพลังให้เขาแล้วครับ"
แค่นี้คุณก็ช่วยแล้วครับ ถึงแม้เป็นเพียงแค่คำพูดให้กำลังใจเท่านั้นเอง
ที่สำคัญนะครับการคิดในแง่บวกเป็นสิ่งสำคัญมากเช่นกัน ถ้าคุณตกอยู่ในความทุกข์ที่มืด ผมขอให้คุณเรียกสติของคุณเอง
"ตั้งสติสิ ตั้งสติสิ "
แล้วปลอบใจตัวเองครับ ให้กำลังใจตัวเองบ้าง
คนเราส่วนมากนะครับไม่เคยชมตัวเอง เอาแต่ด่าว่าและโทษตัวเอง เราจะสนใจข้อผิดพลาดของตัวเองมากกว่าข้อดีของตัวเอง
เราลองชมตัวเองหรือปลอบตัวเองบ้างครับ
"ทำดีแล้วนะ ได้ขนาดนี้ก็โอเคแล้ว"
"วันนี้ทำดีมากเลยนะ ช่วยคนไว้อ่ะ"
"ถึงจะผิดพลาดไปบ้าง แต่ทำเต็มที่แล้วนะเก่งมากๆ" เป็นต้น
ไม่มีใครคนเราไม่เคยทำผิดพลาดหรอกครับ
แค่เราต้องเลือกที่จะให้อภัยตัวเอง และก้าวเดินต่อไปแค่นั้นเองแหละครับ
ถ้าเราลองคิดบวกกับตัวเองบ้าง มองข้อดีของตัวเองบ้าง แค่นี้เราก็รู้สึกดีขึ้นมากครับ
สุดท้ายและท้ายสุดผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะครับ ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา หรือใครก็แล้วแต่ จงยืนหยัดสู้ในความดีและความถูกต้อง ไม่ว่าจะโดนนินทาว่าร้ายอะไรก็แล้วแต่ จงทำต่อไปครับ คุณจะไต่สูงขึ้นไปจนถึงความก็จะพบความสุข ในขณะคนที่นินทาว่าร้ายคุณด้วยความอิจฉา ริษยา เขาก็อยู่เพียงแค่ที่เดิม
ชีวิตคนเราเปลี่ยนได้ง่ายๆแค่การคิดบวก คิดในแง่ดี มองหาสิ่งที่ดีบ้าง แทนการโฟกัสไปที่แต่สิ่งแย่ๆนะครับ
สู้ๆนะครับ ชีวิตของพวกเราจะต้องได้เจอกับความสุขครับ
ปล.อันนี้เป็นกระทู้แรกของผมถ้าผิดพลาอาจจะมีหลงประเด็นดูเวิ่นเว้อเพ้อไปบ้างนะครับ
ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ