ในมุมมองของคนทำธุรกิจ คุณคิดว่า คนจน จนเพราะตัวเอง หรือจนเพราะประเทศชาติ

ถ้าจนเพราะประเทศ

ก็คงจนกันหมดล่ะ เพราะอยู่ในประเทศเดียวกัน

ผมเริ่มทำงานแรกเป็นงานแรงงานแบกหามเงินเดือน 4500  ไม่มีเงินเก็บ ทำไปเรียนไป พอได้วุฒิใหม่ก็ค่อยๆ หางานใหม่ไป นอกจากนั้นยังเคยเป็นหนี้ครึ่งล้าน อยู่อย่างนั้นมาสิบปี (หนี้+ไม่มีเงินเก็บ) จนหาลู่ทางทำธุรกิจส่วนตัว

ตอนเริ่มต้นไม่ได้สวยหรูเหมือนในละคร ผมทำธุรกิจจากในห้องเช่าเล็กๆ ในสลัม โน๊ตบุ๊ควางบนลังเก็บของ นั่งติดต่องานกับพื้น กินนอนกับพื้น ไม่มีเตียง ไม่มีโต๊ะ

เริ่มทำธุรกิจไป 6 เดือน รายได้มากพอที่จะยื่นใบลาออกจากงานประจำแล้วออกมาลุยเต็มตัว หลังจากทำครบ 1 ปี ก็มีเงินมากพอที่ย้ายจากห้องเช่า 24 ตรม มาอยู่คอนโดกลางโซนธุรกิจขนาด 100 ตรม. ปลดหนี้ครึ่งล้าน และหลังจากนั้นคือประวัติศาสตร์หน้าใหม่ของชีวิต

สามสิบกว่าปีที่ผ่านมาผมได้ยินคนบอกเศรษฐกิจแย่ทุกปีครับ
- ก่อนผมจะเริ่มธุรกิจ ก็มีคนบอกเศรษฐกิจแย่ๆๆ
- ตอนผมทำธุรกิจ ก็มีคนบอกเศรษฐกิจแย่ๆๆ
- ตอนธุรกิจผมขยายธุรกิจ ก็มีคนบอกเศรษฐกิจแย่ๆๆ
- เพื่อนนักธุรกิจของผมขยายไปลาว เวียดนาม กัมพูชา ขยายไปเอเชีย ขยายไปจีน อเมริกา
- เพื่อนฉลองยอดขายร้อยล้าน เปิดกิจการใหม่ๆ ก็มีคนบอกเศรษฐกิจแย่ๆๆ

ถึงจุดนี้ผมไม่ขอตัดสินว่า เราจนหรือรวยเพราะตนเอง หรือ เพราะประเทศชาติ แค่ผ่านมาแชร์ประสบการณ์แล้วไปพิจารณากันเอาเอง อิอิ

ถ้าไปคิดแค่โลกนนี้มีแค่ รวย-จน แบบนี้จะติดกับดักทางความคิด


ถ้าคุณเป็นพนักงานกินเงินเดือนทั่วๆไป แล้วไปมองว่าลุงขี้เมาแถวบ้านคือจน

แต่ถ้ามองจากคน 1% ที่ครอบครองทรัพย์สินเกินครึ่งประเทศมองลงมา พวกคุณมันก็จนกันหมดไม่ต่างกัน



โครงสร้างสังคมที่เป็นธรรม ไม่ได้มีเพื่อทำให้ทุกคนรวย มันไม่ใช่การทำให้ทุกคนมีเงินเดือนเท่าวิศวกรกันเถอะ

โครงสร้างสังคมที่เป็นธรรม ก็แค่ทำให้เกิดความเป็นธรรมพื้นฐาน ตามชื่อของมัน

เป็นธรรมในโอกาส โอกาสในการทำงาน โอกาสในการศึกษา ส่วนผลมันจะออกมาดีไม่ดีก็ควรไปอยู่ที่ความสามารถและโชคชะตาบางส่วน


แต่ไม่ใช่แบบ ลูกน้องชายของลุงคนนึง เรียนจบนิเทศน์ ตัวเองก็ไม่ได้ฝักใฝ่มีใจรักอยากเป็นทหารแต่ได้บรรจุทหารเฉยๆ ง่ายๆ ในขณะที่คนอื่นต้องสอบ ต้องสมัครแข่งขันกันยากเย็นแสนเข็น นี่คือสิ่งที่เรียกว่าสังคมไม่เป็นธรรม มันไม่ได้เกี่ยวกับความรวยจน ความรวยจนเป็นแค่ผล ที่เกิดจากความไม่เป็นธรรม


ความไม่เป็นธรรมมันส่งผลถึงเราทุกคน จะรู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ช่าง อีกตัวอย่างชัดๆก็เช่นเส้นทางรถไฟฟ้า ที่สร้างจากภาษีประชาชน แต่คุณดูสิ รถไฟฟ้าใน กทม น่ะ เวลาเขาลากเส้น เขาเลือกผ่านห้างสรรพสินค้ายักษ์ใหญ่ก่อน ในขณะที่เขตชุมชน เขตพักอาศัย ที่บางเขตมันมีปริมาณคนอยู่แทบจะค่อนกรุงเทพ แต่ไม่มีรถไฟฟ้าเลย รถไฟฟ้าเลือกขนนักท่องเที่ยวเข้าห้างก่อนขนคนธรรมดาไปทำงานสะดวก ผิดหลักวิชาการการพัฒนาเมืองทุกตำรา มันไม่มีเหตผลใดๆมารองรับเลยนอกจากเส้นสายและผลประโยชน์ต่างตอบแทนกันลับๆ แต่ก็ทำกันได้ แล้วเราทุกคนก็ต้องมาติดแหงกบนถนน ตื่นตีสี่ตีห้า แต่เจ้าของห้างรวย นี่คือความๆม่เป็นธรรมทางสังคมแบบหนึ่งเหมือนกัน

จนหรอครับ
ผมจ้าง พม่า ด้วยค่าแรงขั้นต่ำ
จ้างคนไทยต้องบวกอีก 25%
คนงานพม่า ส่งเงินกลับ ซื้อทอง ปลูกบ้าน มีคนนึงอยู่ด้วยกันนานออกดีแมกซ์ป้ายแดงใช้เองแล้ว มีเก๋งมือสองด้วย
คนงานไทย เล่นหวย เล่นบอล สังสรรค์ต่ำๆอาทิตย์ละครั้ง
เป็นเพราะประเทศนี้ จริงๆด้วยถึงได้จน
ถ้าลูกน้องคนไทย ทำตัวแบบคนพม่า เป็นพม่า จะไม่จนเลย