สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้แรกของผมผิดตรงไหนขอโทษล่วงหน้าด้วยนะครับ เข้าเรื่องเลยคือผมมีแฟนคนนึงที่เดือนนี้กำลังจะครบรอบสามปีแล้วครับ
ตอนนี้มีลูกสาวอีกหนึ่งคนขวบนึง ช่วงแรกที่คบกันก็ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไปผมทำงานเช้าเรียนภาคค่ำส่งตัวเองเรียนแต่ไม่สามารถไปเรียนหนังสือต่อหมาลัย
ได้เนื่องจากฐานะทางบ้านผมจึงต้องทำงานต่อไปแต่แฟนของผมบ้านเขามีฐานะเลยครับเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทะเลาะกันบ่อยๆบ้าง ผมไม่ใช่คนที่โรแมนติค
ทำอะไรหวานๆก็ไม่ค่อยเก่งแต่ก็มีบ้างนิดหน่อย ไม่ใช่คนที่อัพรูปแฟนบ่อยๆ(แต่รักเขาคนเดียวนะครับทั้งใจ) เธอต้องการสิ่งนั้นมาตลอดแต่ผมเป็นคนขี้ลืมเอามากๆโดนหลายคนดุบ่อยๆเหมือนกันคนชอบว่าผมไม่ใส่ใจ แต่ผมก็รักลุกกับแฟนเอามากๆผมมีความสุขมากเวลานั่งมองรูปในกระเป๋าสตางค์เห็นคนที่ผมรักที่สุดอยู่ข้างกันใช้มันเป็นเครื่องหมายให้ตัวเองมีกำลังใจเธอเป็นคนชอบกินครับแต่ไม่ได้กินจุกินเก่งสรรหากินอะไรอร่อยๆผมจึงชอบทำรีวิวสั้นๆและเล่าให้เพื่อนฟังถึงอาหารที่เราไปกินกับอยู่เรื่อยครับเรื่องมัยาวมากครับเกี่ยวกับชีวิต ประเด็นก็คือวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกันเธอยังปกติจนถึงช่วงเย็นที่เธอได้อยู่กับเพื่อนเนื่องจากพอมีลุกสาวแล้วชีวิตอสระของเธอก็หายไปทั้งที่จริงๆบ้านเธอมีเงินควรจะได้รับมันแบบวัยรุ่นคนอื่นเธอได้สัมผัสมันและเธอก็ชอบมันชีวิตแบบที่ผมไม่มีวันจะมีได้ เรียนหนังสือสูงๆมีคอนโดปาร์ตี้บ่อยๆมีเงินใช้แบบไม่ต้องคิดอะไรเยอะ ประเด็นคือตอนนี้เธอทิ้งผมไปแล้วแล้วยิ่งผมรู้อะไรมากขึ้นยิ่งทำยิ่งทำให้ตัวเองเครียด แต่ก็อดไม่ได้อยากจะรู้ไปเรื่อยๆจนตัวเองแย่เลิกกันไปตอนนี้เธอมีชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการ มีทุกอย่างแบบที่วัยรุ่นอยากมี
มีคนลุมล้อม ตอนนี้ผมแย่มากครับกินไม่ได้นอนไม่หลับมายี่สิบวันตอนนี้ไม่ได้กินอะไรมาสองวันแล้ว กินอะไรไม่ลงจริงๆกินไม่ได้กินแค่เบียร์ตอนมืดๆให้ตัวเองนอนหลับ ปวดหัวมากเอาเรื่องแฟนออกจากสมองไม่ได้เลยครับ ร้องไห้คนเดียวบ้างร้องไห้กับเพื่อนบ้างมาทำงานก็ต้องวิ่งเข้าห้องน้ำไปร้องไห้
มีแว้บนึงที่มีความรู้สึกอยากตาย แต่ไม่ใช่ตายจริงๆนะครับแค่อยากไม่รู้สึกอะไรอยากหลับไปนานๆหลายเดือน แต่ทุกวันนี้แค่หลับเกิน5ชัวโมงยังทำไม่ได้
ได้แต่นอนภาวนาให้แฟนกลับมาร้องไห้ วนไปอยู่อย่างนี้ยิ่งนานผมยิ่งใจเสียเธอเข้าใกล้คนอื่นมากไปแล้ว ตอนนี้เหมือนคนตายแล้วแต่เดินได้ชวิตมันเปลี่ยนไปมากๆ เวลาเห็นลูกสาวก็พูดกับเขาประจำว่ายากอยู่ด้วยกันสามคนเะอก้ให้ผมอดทนและบอกว่าสักวันนึงแหละ พอตอนนี้เธอทิ้งผมไป ผมเหมือนคนสิ้นหวังเหมือนเสียทุกอย่างในชีวิตไป แต่มันไม่ใช่ทั้งหมดยังเหลือแม่แลละยายที่ผมรัก ทุกวันนี้ก็ได้แต่นั่งมองรูปในกระเป๋าสตางค์เป็นรูปที่คนที่ผมรักที่สุดอยู่ในนั้นอยากให้ทุกคนเห็นรอยยิ้มวันเก่าๆของเราจริงๆแต่ขอไม่เปิดตัวตนนะครับ ผมรู้ว่าถ้าการคิดสั้นเข้ามาอยู่ในหัวนั่นมันไม่ดีแน่และผมคงไม่ทำมันอยู่แล้วแต่ไม่ชอบเลยครับ ผมก็แค่อยากอยู่กับลุกเมียที่ผมรัก ตอนนี้แย่มากจริงๆ ไม่รู้จะพิมอะไรลงไปอ่านไม่เข้าใจขอโทษด้วยนะครับแค่อยากระบาย พิมรอบที่สามแล้วทำไม่เป็นจริงๆเขียนเรื่องราววตั้งแต่ต้นละเอียดกว่านี้ ใครที่ให้คำปรึกษาเก่งทิ้งไอดีLineไว้ก้ได้นะครับ เปิดดูรูปเก่าเห็นรอยยิ้มของคนที่รัก
.. . ผมก็ไม่รู้จะบรรยายเป็นตัวหนังสือยังไงว่ามันสดส ในรอยยิ้มของเราตอนนั้นมีแต่ความสุข ปกติเมื่อก่อนเะอเป็นคนที่ขาดผมไม่ได้เลยจะร้องไห้แงตลอด
เวลาต้องแยกกัน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนละคน ชีวิตดี เจอแต่คนดีๆ อิจฉารักเขาไม่รู้จะทำไงให้เขากลับมาหาเรา โดนปิดกั้นทุกช่องทาง ทั้งโซเชี่ยว และเหตุผลความคิดเห็นทุกอย่าง ตอนนี้ผมทำได้แค่ร้องไห้เปิดรูปเก่าๆดูร้องไห้วนไปงั้นงานทำไม่ได้ทำอะไรไมไ่ด้สักอย่างตอนนี้ก็สั่นไปหมด ผมเป็นคนที่คิดได้ระดับนึงมั้งแต่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ไม่เคยโกรธนึกถึงเรื่องไม่ดีของเราเลยเห็นและคิดถึงแค่ตอนเราอยู่ด้วยกันและมีความสุขสุดๆ ผมดูเป็นคนอ่อนแอไปหมด แค่อยากระบายนะครับจะร้องไห้24ชมเลยก็ไม่ไหวดันไปอยากรู้เรื่องของเขาเองไม่รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ผมแค่อยากได้แฟนคนเก่าของผมคืนอะครับ คนที่ยิ้มแบบเก่าๆในวันนั้น แต่ตอนนี้กำลังใจจากเพื่อนเยอะอยู่ครับ ยังมีเพื่อนคอยช่วยเหลือ ไม่รู้จะพิมไงแล้วจริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้มากคิดอะไรไม่ออกตอนนี้ อยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆสักหน่อยครับ อ่อนแอสุดๆ เป็นเพราะผมไม่มีอะไรสักอย่างแล้วยัง ไม่ทำอะไรอีกสักอย่างผมไม่ได้ทำหน้าที่แฟนที่ควรจะทำมั้งครับเริ่มเขียนโน๊ตในสมุดเพ้อๆ ตอนนี้จิตใจเหลือแค่2%สำหรับทุกอย่าง
แว้บนึงของการคิดสั้น
ตอนนี้มีลูกสาวอีกหนึ่งคนขวบนึง ช่วงแรกที่คบกันก็ใช้ชีวิตเหมือนวัยรุ่นทั่วไปผมทำงานเช้าเรียนภาคค่ำส่งตัวเองเรียนแต่ไม่สามารถไปเรียนหนังสือต่อหมาลัย
ได้เนื่องจากฐานะทางบ้านผมจึงต้องทำงานต่อไปแต่แฟนของผมบ้านเขามีฐานะเลยครับเราใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทะเลาะกันบ่อยๆบ้าง ผมไม่ใช่คนที่โรแมนติค
ทำอะไรหวานๆก็ไม่ค่อยเก่งแต่ก็มีบ้างนิดหน่อย ไม่ใช่คนที่อัพรูปแฟนบ่อยๆ(แต่รักเขาคนเดียวนะครับทั้งใจ) เธอต้องการสิ่งนั้นมาตลอดแต่ผมเป็นคนขี้ลืมเอามากๆโดนหลายคนดุบ่อยๆเหมือนกันคนชอบว่าผมไม่ใส่ใจ แต่ผมก็รักลุกกับแฟนเอามากๆผมมีความสุขมากเวลานั่งมองรูปในกระเป๋าสตางค์เห็นคนที่ผมรักที่สุดอยู่ข้างกันใช้มันเป็นเครื่องหมายให้ตัวเองมีกำลังใจเธอเป็นคนชอบกินครับแต่ไม่ได้กินจุกินเก่งสรรหากินอะไรอร่อยๆผมจึงชอบทำรีวิวสั้นๆและเล่าให้เพื่อนฟังถึงอาหารที่เราไปกินกับอยู่เรื่อยครับเรื่องมัยาวมากครับเกี่ยวกับชีวิต ประเด็นก็คือวันสุดท้ายที่เราอยู่ด้วยกันเธอยังปกติจนถึงช่วงเย็นที่เธอได้อยู่กับเพื่อนเนื่องจากพอมีลุกสาวแล้วชีวิตอสระของเธอก็หายไปทั้งที่จริงๆบ้านเธอมีเงินควรจะได้รับมันแบบวัยรุ่นคนอื่นเธอได้สัมผัสมันและเธอก็ชอบมันชีวิตแบบที่ผมไม่มีวันจะมีได้ เรียนหนังสือสูงๆมีคอนโดปาร์ตี้บ่อยๆมีเงินใช้แบบไม่ต้องคิดอะไรเยอะ ประเด็นคือตอนนี้เธอทิ้งผมไปแล้วแล้วยิ่งผมรู้อะไรมากขึ้นยิ่งทำยิ่งทำให้ตัวเองเครียด แต่ก็อดไม่ได้อยากจะรู้ไปเรื่อยๆจนตัวเองแย่เลิกกันไปตอนนี้เธอมีชีวิตแบบที่ตัวเองต้องการ มีทุกอย่างแบบที่วัยรุ่นอยากมี
มีคนลุมล้อม ตอนนี้ผมแย่มากครับกินไม่ได้นอนไม่หลับมายี่สิบวันตอนนี้ไม่ได้กินอะไรมาสองวันแล้ว กินอะไรไม่ลงจริงๆกินไม่ได้กินแค่เบียร์ตอนมืดๆให้ตัวเองนอนหลับ ปวดหัวมากเอาเรื่องแฟนออกจากสมองไม่ได้เลยครับ ร้องไห้คนเดียวบ้างร้องไห้กับเพื่อนบ้างมาทำงานก็ต้องวิ่งเข้าห้องน้ำไปร้องไห้
มีแว้บนึงที่มีความรู้สึกอยากตาย แต่ไม่ใช่ตายจริงๆนะครับแค่อยากไม่รู้สึกอะไรอยากหลับไปนานๆหลายเดือน แต่ทุกวันนี้แค่หลับเกิน5ชัวโมงยังทำไม่ได้
ได้แต่นอนภาวนาให้แฟนกลับมาร้องไห้ วนไปอยู่อย่างนี้ยิ่งนานผมยิ่งใจเสียเธอเข้าใกล้คนอื่นมากไปแล้ว ตอนนี้เหมือนคนตายแล้วแต่เดินได้ชวิตมันเปลี่ยนไปมากๆ เวลาเห็นลูกสาวก็พูดกับเขาประจำว่ายากอยู่ด้วยกันสามคนเะอก้ให้ผมอดทนและบอกว่าสักวันนึงแหละ พอตอนนี้เธอทิ้งผมไป ผมเหมือนคนสิ้นหวังเหมือนเสียทุกอย่างในชีวิตไป แต่มันไม่ใช่ทั้งหมดยังเหลือแม่แลละยายที่ผมรัก ทุกวันนี้ก็ได้แต่นั่งมองรูปในกระเป๋าสตางค์เป็นรูปที่คนที่ผมรักที่สุดอยู่ในนั้นอยากให้ทุกคนเห็นรอยยิ้มวันเก่าๆของเราจริงๆแต่ขอไม่เปิดตัวตนนะครับ ผมรู้ว่าถ้าการคิดสั้นเข้ามาอยู่ในหัวนั่นมันไม่ดีแน่และผมคงไม่ทำมันอยู่แล้วแต่ไม่ชอบเลยครับ ผมก็แค่อยากอยู่กับลุกเมียที่ผมรัก ตอนนี้แย่มากจริงๆ ไม่รู้จะพิมอะไรลงไปอ่านไม่เข้าใจขอโทษด้วยนะครับแค่อยากระบาย พิมรอบที่สามแล้วทำไม่เป็นจริงๆเขียนเรื่องราววตั้งแต่ต้นละเอียดกว่านี้ ใครที่ให้คำปรึกษาเก่งทิ้งไอดีLineไว้ก้ได้นะครับ เปิดดูรูปเก่าเห็นรอยยิ้มของคนที่รัก
.. . ผมก็ไม่รู้จะบรรยายเป็นตัวหนังสือยังไงว่ามันสดส ในรอยยิ้มของเราตอนนั้นมีแต่ความสุข ปกติเมื่อก่อนเะอเป็นคนที่ขาดผมไม่ได้เลยจะร้องไห้แงตลอด
เวลาต้องแยกกัน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นคนละคน ชีวิตดี เจอแต่คนดีๆ อิจฉารักเขาไม่รู้จะทำไงให้เขากลับมาหาเรา โดนปิดกั้นทุกช่องทาง ทั้งโซเชี่ยว และเหตุผลความคิดเห็นทุกอย่าง ตอนนี้ผมทำได้แค่ร้องไห้เปิดรูปเก่าๆดูร้องไห้วนไปงั้นงานทำไม่ได้ทำอะไรไมไ่ด้สักอย่างตอนนี้ก็สั่นไปหมด ผมเป็นคนที่คิดได้ระดับนึงมั้งแต่ทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ไม่เคยโกรธนึกถึงเรื่องไม่ดีของเราเลยเห็นและคิดถึงแค่ตอนเราอยู่ด้วยกันและมีความสุขสุดๆ ผมดูเป็นคนอ่อนแอไปหมด แค่อยากระบายนะครับจะร้องไห้24ชมเลยก็ไม่ไหวดันไปอยากรู้เรื่องของเขาเองไม่รู้ว่าต้องเป็นแบบนี้อีกนานเท่าไหร่ผมแค่อยากได้แฟนคนเก่าของผมคืนอะครับ คนที่ยิ้มแบบเก่าๆในวันนั้น แต่ตอนนี้กำลังใจจากเพื่อนเยอะอยู่ครับ ยังมีเพื่อนคอยช่วยเหลือ ไม่รู้จะพิมไงแล้วจริงๆเรื่องมันยาวกว่านี้มากคิดอะไรไม่ออกตอนนี้ อยากได้ความเห็นจากเพื่อนๆสักหน่อยครับ อ่อนแอสุดๆ เป็นเพราะผมไม่มีอะไรสักอย่างแล้วยัง ไม่ทำอะไรอีกสักอย่างผมไม่ได้ทำหน้าที่แฟนที่ควรจะทำมั้งครับเริ่มเขียนโน๊ตในสมุดเพ้อๆ ตอนนี้จิตใจเหลือแค่2%สำหรับทุกอย่าง