ตามหัวข้อเลยนะคะ คือเราสงสัยค่ะว่าเราจะมีโอกาสป่วยเป็นพวกโรคซึมเศร้า ไบโพล่า หรือไม่ก็เป็นบ้า ประสาทหลอน หรืออาการทางจิตหรือป่าว เพราะเราเป็นคนเครียดและค่อนข้างจะคิดมากบวกกับปมในอดีตที่เราลืมไม่ได้ และอีกหลายๆอย่างที่เราเก็บไว้ในใจลึกๆ เราเริ่มเป็นแบบนี้ตั้งแต่ขึ้นป.4ได้มั้งคะ ซึ่งปัจจุบันเราอยู่ม.ปลายแล้วค่ะ เราเก็บทุกอย่างเเละกดดันตัวเองอยู่ตลอดเวลา เพราะเมื่อก่อนเราเรียนไม่เก่ง เลยถูกเพื่อนเหยียบหัวอยู่ตลอด ตอนนี้เราเรียนได้อันดับต้นๆของห้องก็จริงแต่เราไม่มีความสุขเลยสักนิด ถึงจะห่างหายจะเพื่อนตอนประถมมาได้แต่พฤติกรรมและความคิดของเรายังเหมือนเดิม เราไม่ชอบความพ่ายแพ้ ไม่ชอบให้ตัวเองอยู่ต่ำกว่าคนอื่น ไม่ชอบให้ใครมาดูถูก ทุกวันนี้เลยพยายามทำทุกอย่างให้ดีค่ะ ดีขึ้นแล้วก็ต้องดีขึ้นไปอีก คนนอกมองว่าเราขยันเราเก่ง แต่เรากลับมองว่ามันเหนื่อยเหลือเกิน เวลาเราผิดหวังเรามักจะร้องไห้คนเดียวคะ ด่าตัวเองประจำว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้ แล้วเวลาเจออะไรแย่ๆ หรือเจอเพื่อนที่เคยทำให้เราเจ็บช้ำน้ำใจ เราจะนึกถึงอดีต นึกถึงสิ่งที่เราเคยโดนกระทำ บางครั้งอยากจะเดินเข้าไปตบปากแรงๆให้สมกับคำพูดที่เคยทำร้ายเราหรือคนอื่นๆ เรารู้ค่ะว่ามันเป็นการแค้นฝังหุ่นแต่เราเคยพยายามปล่อยแล้ว มันทำยากจริงๆค่ะ จะให้ลืมสิ่งที่โดนมาตลอด3ปี คงทำไม่ได้ง่ายๆ 555 เล่ามาซะยาว ก็นั้นแหล่ะค่ะ จุดเริ่มต้นของทุกสิ่งที่เราเป็นอยู่ตอนนี้ อ่า...เรายัไม่ได้พูดถึงเรื่องในครอบครัวเลย งั้นขอสักนิดนะคะ ที่บ้านเราค่อนข้างจะไปทางแบบตัวใครตัวมัน ใครเจอปัญหาอะไรก็ต้องแก้กันเอาเอง เรามักจะอยู่คนเดียวบ่อยๆ มีพี่ก็เหมือนไม่มี แม่เราก็เป็นคนพูดแรง ด่าแรง แถมชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับสัตว์บ่อยๆ...เวลาเราเรียนได้เกรดดีๆก็ชมพอหอมปากหอมคอแต่พอเราทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ ก็ด่าเราเหมือนเราตัวอะไรก็ไม่รู้ มันทำให้เราเจ็บปวดมากนั้นทำให้เราเวลามีอะไรจะไม่บอกแม่ค่ะ เราเลือกที่จะจัดการทุกอย่างเองคนเดียว แปลกดีนะคะทั้งๆที่เป็นบ้าน เป็นครอบครัวเดียวกันแต่กลับไม่รู้สึกอบอุ่นหรืออยากอยู่บ้านเลย เวลาเราเห็นพ่อแม่คนอื่น เรารู้สึกว่าทำไมเค้าต่างกับเราจัง...เรารู้สึกอิจฉาในบางครั้ง 555 เราเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นเลย เล่าเรื่องราวมาเยอะแล้วเข้าเรื่อกันดีกว่า อาการของเราที่เป็นตอนนี้คือ

1.เวลาเศร้าเสียใจมากๆ เราจะนิ่งต่อหน้าคนอื่น แต่จะร้องเวลาอยู่คนเดียว

2.เราแคร์คำพูดคนอื่นมากจนบางครั้งเราคิดแค่ว่าต้องทำให้คนอื่นพอใจ แต่ไม่ได้คำนึงถึงตัวเองเลยทำให้เราต้องเอาแต่ปีนขึ้นไปเรื่อยๆ

3.เราเป็นคนพูดเรื่องของตัวเองให้ใครฟังแบบต่อหน้าไม่ได้ เพราะเวลาเราพูดไปได้แปปนึงเราก็จะเริ่มร้องไห้(หนักมาก)จนถึงขั้นปวดหัว

4.บางครั้งเรารู้สึกอยากฆ่าคนที่เอาแต่ทำร้ายจิตใจเรา(แค่รู้สึก แต่เราไม่ทำนะ)

5.เรารู้สึกเหมือนเรามีสองคนในร่างเดียวกัน(งงมั้ย) คือร่างนึงก็เป็นคนตลก ยิ้มเก่ง รอบรู้เยอะ(มั้ง) เข้ากับคนอื่นง่าย แต่อีกร่างนึงก็รู้สึกรำคาญทุกอย่าง บางครั้งอยู่ๆก็เศร้า ไม่อยากยุ่งกับใคร อยากอยู่คนเดียว ไม่อยากวุ่นวายกับใคร

6.เวลาเราเจออะไรที่มันซ้ำรอย สิ่งที่ทำให้เราเจ็บมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันเราจะปวดใจและแค้น จะร้องไห้แล้วร้องไห้อีก คิดว่าทำไมต้องโดนแบบนี่อีกแล้ว เราไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย ทำไมเป็นเราอีกแล้ว

7.อันนี้คือสิ่งที่เราสัมพัสจิตใต้สำนึกของตัวเองลึกๆได้อ่ะนะ คือเราเคยคิดว่าถ้ามีคนมา"ทำร้ายร่างกาย"เราแม้แต่นิดเดียว ถึงจะแค่ตบแค่ต่อย เราก็จะเอาให้ถึงตายไม่ว่ายังไงก็ต้องตาย อันนี้เรากลัวตัวเองมากๆ กลัวว่าถ้าวันนึงเกิดสติหลุดขึ้นมาเราอาจจะทำมันจริงๆ

เราอยากรู้ว่าเรามีแนวโน้มจะป่วยทางจิตมั้ย ปัญหาพวกนี้เราจะจัดการแก้มันยังไงดี?