เมื่อก่อน ฉันก็มีเพื่อนสนิทอยู่บ้าง ไม่มากนัก แต่เมื่อคบกันไป ฉันก็เริ่มค้นพบว่า ไลฟ์สไตล์ของฉันที่ชอบความเรียบง่าย มีความโลกส่วนตัวบ้าง ไม่ชอบแต่งตัว ไม่ชอบกินหรูอยู่แพง มันแตกต่างจากเพื่อน ในการไปไหนมาไหนแต่ละครั้งก็เริ่มไม่มีความสุข ไม่สนุก ฝืนความรู้สึกของตัวเอง เพื่อนชอบกินของแพง แต่งตัวเก่ง ใช้เงินเก่ง ไปไหนแต่ละทีเหมือนแต่งตัวแต่งหน้าแข่งกันสวย กว่าจะได้กินกว่าจะได้เที่ยว ต้องถ่ายรูป ต้องเช็คอิน ต้องให้โลกรู้ตลอดเวลา นี่มันไม่ใช่สไตล์ของฉันจริงๆ
ครั้งหนึ่ง ที่ฉันไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน แล้วพบว่า ฉันไม่มีความสุขเลย เพื่อนมีความเยอะมากๆ เอาแต่ตัวเอง ไปเที่ยวแต่ไม่ค่อยสนใจเรื่องราวเกี่ยวกับสถานที่นั้นๆ เอาแต่แต่งตัวแต่งหน้าสวยๆ ไปจุดไหนก็ถ่ายรูปๆๆๆ แต่ละจุดถ่ายหลายรูปเยอะมาก กว่าจะเลือกรูปสวยๆเก๋ๆสักรูปเพื่อโพสในโชเชียล เพื่อเช็คอินได้แต่ละรูป จนฉันเองไม่ได้เที่ยวชมกับสถานที่เที่ยวนั้นๆอย่างเต็มที่เลย
ครั้งนี้ ฉันเลือกที่จะเที่ยวคนเดียว แม้ว่ามันจะเหงาอยู่บ้าง แต่ฉันก็ชอบนะ ฉันก็พบว่ามีความสุขมากกว่าการไปกับเพื่อนกลุ่มเดิม คนเดิม อย่างไม่น่าเชื่อ เช่น
1. ฉันไม่ต้องมาคอยดูชุดให้เพื่อคอยบอกว่าชุดสวยไหม โอเคหรือยัง เพื่อนผอมมั้ยหุ่นดีหรือยัง ชุดนี้เข้ากันมั้ยกับกระเป๋ารองเท้ามั้ย (บางทีไปเที่ยวแค่ไม่กี่วัน เพื่อนขนกระเป๋าเหมือนไปเป็นเดือนเลย)
2. นอกจากเพื่อนจะคอสตูมตัวมันเองแล้ว ยังชอบมาว่าฉัน แต่งตัวไม่เป็น แต่งตัวไม่เข้าพวกบ้าง (คำว่า อะไรเอ่ย ไม่เข้าพวก นี่โคตรเกลียดเลย) ก็ฉันชอบแต่งง่ายๆของฉันแบบนี้ พวกกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ สะดวกคล่องตัวดีจะตาย ไม่ต้องใส่บู้ทส้นสูง ใส่แล้วก็เจ็บตีนเจ็บเท้า งอแง จะไปทางไหนก็ไม่สนุก
3. อยากกินอะไรก็ได้กิน กินอาหารธรรมดาๆนี่แหละไม่ต้องของแพง ร้านไหนอร่อยและรอนานแค่ไหนก็รอถ้าอยากกินจริงๆ ถ้าเพื่อนมาด้วยชอบงอแง รอนานก็บ่น หน้าหงิกหน้างอ
4. อยากไปเที่ยวจุดไหนก็ไป อยากแวะไหนนานๆก็ได้ ได้ดูได้เห็นดื่มด่ำกับบรรยากาศสถานที่นั้นอย่างเต็มที่ ไม่ใช่มองแต่หน้าจอกล้องหรือมือถือ ที่หน้าจอนั่นมีนางแบบหน้าเดิมๆแอ็คชั่นท่าสวยๆเดิมๆซ้ำๆ จุดละหลายชั่วโมง (นึกภาพนะคะ ถ่ายรูปแต่ละจุด หลายสิบรูป ถ่ายแต่ละครั้งต้องมาเลือกว่าตัวเองสวยไหม ถ้าไม่สวยก็ต้องถ่ายให้ใหม่อย่างนี้วนไปทุกสถานที่ มันเบื่อมากเลย)
5. อยากพักแบบไหน บินแบบไหน กินแบบไหน เลือกได้ตามใจตามสไตล์ ตามเงินในกระเป๋าทุกอย่าง
6. ไม่ต้องคอยเดินหรือนั่งรอเพื่อนช้อปปิ้งทั้งวัน จนเสียเวลาไปที่อื่น อยากแยกกันเที่ยวก็ไม่ยอม เพราะฉันเป็นคนจัดทริปและรู้เส้นทางที่สุด (เพื่อนขี้เกียจ)
7. ไม่ต้องมาคอยจัดทริปตามใจเพื่อน บางที่เพื่อนอยากไปแต่ฉันไม่อยากไป พอฉันอยากไปเพื่อนไม่อยากไป และเพื่อนก็ชอบเอาแต่ใจตัวเองอีกด้วย (ไม่รู้ฉันทนคบมาได้ยังไง)
8. ฉันไม่ชอบแอ็คชั่นทำหน้าสวยเวลาถ่ายรูป ฉันชอบถ่ายบรรยากาศรอบตัวในแบบธรรมชาติ เพราะเราไปเที่ยวไม่ได้ไปถ่ายแบบ (บางคนอาจจะบอกไปเที่ยวทั้งทีก็อยากมีรูปสวยๆ แต่เพื่อนฉันมันก็เยอะเกินไปค่ะ)
หลังจากที่ได้ไปเที่ยวแบบตามใจฉัน คนเดียว แล้วนั้น ฉันก็ได้คำตอบกับตัวเองเลยว่า ต่อไปนี้ฉันจะไม่ไปกับเพื่อนที่คนละสไตล์กันอีกต่อไปแล้ว ถ้าไม่มีเพื่อนที่ชอบเหมือนกัน ฉันก็จะเที่ยวคนเดียวแบบนี้อีกต่อๆไป หรือคิดอีกทีเพื่อนมันก็อาจจะเบื่อฉันและคิดเหมือนฉันก็ได้ อาจมีกระทู้ เบื่อเพื่อนที่ชอบอะไรง่ายๆ เกินไป รูปก็ไม่ชอบถ่าย แต่งตัวก็ไม่เป็น ก็ได้นะ 5555
มีเพื่อนแบบนี้กันบ้างหรือเปล่าคะ เบื่อมั้ย แล้วทำอย่างไรกันบ้าง ทนๆไป หรือว่าเลือกแยกตัวออกมาแบบฉัน
เมื่อฉัน เลือกที่จะเที่ยวคนเดียว เพราะเบื่อเพื่อนที่มีความเยอะจนเกินไป
ครั้งหนึ่ง ที่ฉันไปเที่ยวต่างประเทศกับเพื่อน แล้วพบว่า ฉันไม่มีความสุขเลย เพื่อนมีความเยอะมากๆ เอาแต่ตัวเอง ไปเที่ยวแต่ไม่ค่อยสนใจเรื่องราวเกี่ยวกับสถานที่นั้นๆ เอาแต่แต่งตัวแต่งหน้าสวยๆ ไปจุดไหนก็ถ่ายรูปๆๆๆ แต่ละจุดถ่ายหลายรูปเยอะมาก กว่าจะเลือกรูปสวยๆเก๋ๆสักรูปเพื่อโพสในโชเชียล เพื่อเช็คอินได้แต่ละรูป จนฉันเองไม่ได้เที่ยวชมกับสถานที่เที่ยวนั้นๆอย่างเต็มที่เลย
ครั้งนี้ ฉันเลือกที่จะเที่ยวคนเดียว แม้ว่ามันจะเหงาอยู่บ้าง แต่ฉันก็ชอบนะ ฉันก็พบว่ามีความสุขมากกว่าการไปกับเพื่อนกลุ่มเดิม คนเดิม อย่างไม่น่าเชื่อ เช่น
1. ฉันไม่ต้องมาคอยดูชุดให้เพื่อคอยบอกว่าชุดสวยไหม โอเคหรือยัง เพื่อนผอมมั้ยหุ่นดีหรือยัง ชุดนี้เข้ากันมั้ยกับกระเป๋ารองเท้ามั้ย (บางทีไปเที่ยวแค่ไม่กี่วัน เพื่อนขนกระเป๋าเหมือนไปเป็นเดือนเลย)
2. นอกจากเพื่อนจะคอสตูมตัวมันเองแล้ว ยังชอบมาว่าฉัน แต่งตัวไม่เป็น แต่งตัวไม่เข้าพวกบ้าง (คำว่า อะไรเอ่ย ไม่เข้าพวก นี่โคตรเกลียดเลย) ก็ฉันชอบแต่งง่ายๆของฉันแบบนี้ พวกกางเกงยีนส์ รองเท้าผ้าใบ สะดวกคล่องตัวดีจะตาย ไม่ต้องใส่บู้ทส้นสูง ใส่แล้วก็เจ็บตีนเจ็บเท้า งอแง จะไปทางไหนก็ไม่สนุก
3. อยากกินอะไรก็ได้กิน กินอาหารธรรมดาๆนี่แหละไม่ต้องของแพง ร้านไหนอร่อยและรอนานแค่ไหนก็รอถ้าอยากกินจริงๆ ถ้าเพื่อนมาด้วยชอบงอแง รอนานก็บ่น หน้าหงิกหน้างอ
4. อยากไปเที่ยวจุดไหนก็ไป อยากแวะไหนนานๆก็ได้ ได้ดูได้เห็นดื่มด่ำกับบรรยากาศสถานที่นั้นอย่างเต็มที่ ไม่ใช่มองแต่หน้าจอกล้องหรือมือถือ ที่หน้าจอนั่นมีนางแบบหน้าเดิมๆแอ็คชั่นท่าสวยๆเดิมๆซ้ำๆ จุดละหลายชั่วโมง (นึกภาพนะคะ ถ่ายรูปแต่ละจุด หลายสิบรูป ถ่ายแต่ละครั้งต้องมาเลือกว่าตัวเองสวยไหม ถ้าไม่สวยก็ต้องถ่ายให้ใหม่อย่างนี้วนไปทุกสถานที่ มันเบื่อมากเลย)
5. อยากพักแบบไหน บินแบบไหน กินแบบไหน เลือกได้ตามใจตามสไตล์ ตามเงินในกระเป๋าทุกอย่าง
6. ไม่ต้องคอยเดินหรือนั่งรอเพื่อนช้อปปิ้งทั้งวัน จนเสียเวลาไปที่อื่น อยากแยกกันเที่ยวก็ไม่ยอม เพราะฉันเป็นคนจัดทริปและรู้เส้นทางที่สุด (เพื่อนขี้เกียจ)
7. ไม่ต้องมาคอยจัดทริปตามใจเพื่อน บางที่เพื่อนอยากไปแต่ฉันไม่อยากไป พอฉันอยากไปเพื่อนไม่อยากไป และเพื่อนก็ชอบเอาแต่ใจตัวเองอีกด้วย (ไม่รู้ฉันทนคบมาได้ยังไง)
8. ฉันไม่ชอบแอ็คชั่นทำหน้าสวยเวลาถ่ายรูป ฉันชอบถ่ายบรรยากาศรอบตัวในแบบธรรมชาติ เพราะเราไปเที่ยวไม่ได้ไปถ่ายแบบ (บางคนอาจจะบอกไปเที่ยวทั้งทีก็อยากมีรูปสวยๆ แต่เพื่อนฉันมันก็เยอะเกินไปค่ะ)
หลังจากที่ได้ไปเที่ยวแบบตามใจฉัน คนเดียว แล้วนั้น ฉันก็ได้คำตอบกับตัวเองเลยว่า ต่อไปนี้ฉันจะไม่ไปกับเพื่อนที่คนละสไตล์กันอีกต่อไปแล้ว ถ้าไม่มีเพื่อนที่ชอบเหมือนกัน ฉันก็จะเที่ยวคนเดียวแบบนี้อีกต่อๆไป หรือคิดอีกทีเพื่อนมันก็อาจจะเบื่อฉันและคิดเหมือนฉันก็ได้ อาจมีกระทู้ เบื่อเพื่อนที่ชอบอะไรง่ายๆ เกินไป รูปก็ไม่ชอบถ่าย แต่งตัวก็ไม่เป็น ก็ได้นะ 5555
มีเพื่อนแบบนี้กันบ้างหรือเปล่าคะ เบื่อมั้ย แล้วทำอย่างไรกันบ้าง ทนๆไป หรือว่าเลือกแยกตัวออกมาแบบฉัน