ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองตัวคนเดียว ฉันจะยิ้มทุกครั้ง ที่เจอกับคนอื่น เพื่อนฝูง เพื่อนร่วมงานหัวหน้ารุ่นพี่รุ่นน้อง และทุกครั้ง ที่ฉันอยู่คนเดียว ฉันไม่เคยยิ้ม ฉันเอาแต่ร้องไห้ จนตาบวม ไม่โทรหาใคร ไม่โทรหาเพื่อน ไม่โทรหาแฟน ปิดห้องเงียบๆ เปรียบเสมือนว่าไม่มีคนอยู่ นั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆ คนเดียว เรื่องที่ผิดพลาดมากมาย สิ่งที่มันแก้ไขไม่ได้ ฉันร้องไห้ ทุกครั้งที่นึกถึงมัน เวลาที่ฉันหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้ เวลาที่ฉันเครียดฉันไม่รู้จะทำยังไง ฉันมาทำให้ตัวเองเจ็บ นั่นคือ การแสดง ความเจ็บปวดออกมา ทำให้รู้สึกผ่อนคลาย แบบนี้ ฉันควรทำยังไง ฉันสับสนกับตัวของฉันเอง บวกกับ ไม่มีใครให้กำลังใจหรือคำแนะนำดีๆ ทุกคนเอาแต่มองข้าง มองผ่านมองเป็นเรื่องเล็กน้อย ฉันอึดอัด และต้องการ คุณอยากฟังเรื่องราว พ่อแม่นำวิธีการแก้ไขปัญหา ก่อนที่ฉันจะหาวิธีแก้ไขปัญหาแบบผิดๆ
เศร้า