รับมือกันอย่างไร ยามที่ชีวิต ตกต่ำถึงขีดสุด???

ก่อนอื่น ต้องขอบอกเลยว่า  ณ วันนี้ เจ้าของกระทู้ได้ผ่านเหตุการณ์ที่คิดว่า ตกต่ำถึงขีดสุดมาแล้ว

และแน่นอนว่าชีวิตไม่แน่นอน
อนาคตไม่แน่เราอาจจะเจอกับเรื่องราวที่ตกต่ำกว่าที่เคยผ่านมา แต่สิ่งที่สำคัญ คือ เรารับมือกับมันอย่างไร?

ลองมองย้อนไปหลายปีที่ผ่านมา
ในช่วงเวลาที่รู้สึกท้อแท้ใจ มีปัญหามากมาย
จนรู้สึกว่า เรารับมันไม่ไหวแล้ว

ณ เวลานั้น เราทำอะไรให้ ตัวเองผ่อนคลาย และฝ่าฝันอุปสรรคต่างๆมาได้

ช่วงนั้นเราบ้าฟัง บทสวดมนต์พระธิเบตมาก ฟังก่อนนอนทุกคืนเลย
~รู้สึกเหมือนยืนอยู่บนภูเขาน้ำแข็ง รับรู้ถึงลมเย็นๆที่พัดเข้ามาปะทะร่างกาย รู้สึกผ่อนคลายอย่างบอกไม่ถูก

อยากรู้ว่าเพื่อนๆ รับมือ และทำตัวอย่างไรกันบ้าง
ณ ช่วงเวลานั้น เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย หรือว่าทำอะไรกันบ้าง