วันนี้เป็นวันที่เราอยู่บ้านคนเดียวอีกแล้ว เราเหงา ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวมันรู้สึกเคว้งคว้างจนอยากจะร้องไห้ ไม่สิ เราแอบไปร้องไห้ในห้องน้ำทุกครั้งเลย เรารู้สึกอ่อนแอ แต่ก็พยายามแสดงว่าตัวเองเข้มแข็ง ใครพูดจาอะไรก็ทำเป็นเล่นไปด้วย ทั้งๆที่บางครั้งร่างกายเราก็ไม่ไหวจริงๆ แต่ก็กลัวคนอื่นจะหาว่าสำออย ซึ่งพี่เราเคยพูดแบบนั้น เราไม่กล้าที่จะบอกคนอื่นว่าป่วยอีก แต่ถ้าเราไม่ไหวจริงๆเราก็บอกว่าเราขอลาหยุดนะ ทางครอบครัวก็ให้หยุด ซื้อยาซื้อกล้วยให้เรากิน เค้าดูแลเราแท้ๆ แต่ทำไหมเรารู้สึกว่ามันไม่พอสำหรับเรา เราอยากให้เค้าสนใจเรามากกว่านี้ แต่บางครั้งก็อยากอยู่คนเดียวจนพยายามพลักไสพวกเค้าออกไป เราอ่านนิยาย ดูคลิปตลกๆ เพื่อให้ตัวเองหายเหงา เราชอบบรรยากาศตอนกลางคืนมากๆ ชอบมองดูพระจันทร์และดวงดาว บางครั้งเราก็ออกไปยืนดูหน้าบ้านเป็นชั่วโมงๆ สำหรับอาการนี้เราเคยเป็นตอนเราอยู่มอต้นด้วย ตอนนั้นเรามีปัญหากับครอบครัว เค้าบังคับเราทุกอย่าง ทั้งอาหารการกิน การเรียน จนเราคิดอยากจะแหกทุกอย่าง เราโดดเรียน เค้าห้องปกครอง โดนจับตาดูจากโรงเรียน ออกไปเที่ยวเกือบทุกอาทิตย์เลย บางครั้งเวลาเราไปเที่ยวแม่ก็จะส่งคนมาจับตาดูเรา ถึง 2 ครั้ง อันนี้แม่เป็นคนบอกเราเอง เราพึ่งมาทำตัวดีตอนขึ้น ปวช.1 หรือก็คือ ม.4 นั้นเอง เราไปฟังเพลงของศิลปินเกาหลีวงนึงแล้วเราร็สึกมีกำลังใจ ชีวิตเราก็ไม่ได้แย่ไปซะหมดนิ เราร็สึกเข้มแข็งขึ้น เราเริ่มตั้งใจเรียน จนตอนนี้เราอยู๋ ปวช.3 เกรดเฉลี่ยของเราติด TOP10 ของสายชั้น ครอบครัวก็เข้าใจเรามากขึ้น แต่ไม่รู้ทำไหม ทั้งๆที่ตอนนี้ทุกอย่างมันก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนแล้ว ทำไหมยังเหงา ต้องไปร้องไห้ในห้องน้ำคนเดียวแบบนี้อยู่อีก เราควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ค่อยได้ บางครั้งก็เผลอตะคอกใส่คุณย่า จนเราร็สึกผิดมากๆ ทำไหมถึงไม่ควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เลย สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้คือการอ่านนิยาย ฟังเพลงของศิลปินเกาหลีวงนั้นวงเดิม ออกไปเที่ยวร้านเหล้า เที่ยวผับ เราไม่ชอบเดินห้าง ไม่ชอบอาการร้อนๆ ถ้าจะเดินห้างก็อยากไปเดินตอนเย็น ตอนเที่ยวเราก็มีความสุขดี แต่พอมาอีกวันก็เป็นเหมือนเดิมทุกครั้งที่เราอยู๋คนเดียว เราควรทำยังไงดี...ตอนนี้สิ่งที่ทำให้เรามีความสุขได้คือศิลปินเกาหลีวงนึง เราชอบดูคลิปตลกๆของเค้า เรามีความสุขมาก ฟังเพลงของเค้าแล้วเราร็สึกมีกำลังใจ ยิ้มได้ทุกครั้งที่ฟังเพลง จนตอนนี้เราติดเพลงของพวกเค้ามากๆ แต่บางครั้งบางปัญหาของเรามันก็ช่วยไม่ได้...เพราะมันเกิดขึ้นจากครอบครัวของเรา
ฉันเป็นโรคซึมเศร้าหรอ