พรหมลิขิต หรือ แค่เรื่องบังเอิญ?

ต้องบอกก่อนว่าผมนี่ตั้งใจมาสมัคร User ในพันทิพย์เพื่อการนี้เลยครับ เอาหละ เริ่ม.... เพื่อนๆเชื่อในเรื่องบังเอิญหรือบุพเพสันนิวาสไหมครับ ผมก็ไม่เชื่อเรื่องบุพเพสันนิวาสนะครับ แต่เชื่อในเรื่องควารมบังเอิญมากกว่า เอาหละเข้าเรื่องเลย เมื่อวันที่ 11 มิถุนายน 2561 ผมได้มีนัดสัมภาษณ์งานในงานหนึ่งที่โรงแรม ฝั่งตรงข้ามสนามกีฬาแห่งชาติ เดินทางมาขึ้น BTS สถานีพญาไท ผมก้าวขาเข้ารถไฟแล้วเข้าไปยืนด้านในโบกี้ ปกติผมจะเล่นโทรศัพท์ แต่วันนั้นไม่ได้เล่นเลย ก็มองไรไปไปเรื่อยเปื่อย สายตาผมไปสะดุด อยู่ที่หน้าประตูทางออกด้านซ้าย แล้วโฟกัสไปที่ผู้หญิงคนหนึง ใส่เสื้อสีเขียวกระโปรงสีดำ เหมือนเขาจะมองมาทางเราด้วย ผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็แค่คนใช้บริการโดยสารรถไฟฟ้าทั่วๆไป พอถึงสถานีสยาม ผมก้ต้องย้ายไปขึ้นอีกฝั่งนึงเพื่อจะไปต่อที่สนามกีฬาแห่งชาติ ด้วยความที่ไม่ได้ใช้บริการนาน เดินหลงไปมา จนได้ขึ้นถูกสถานีสักที หึหึ ก็เป็นตามนั้น ผมก็เจอเธออีกครั้ง บนรถไฟอีกรอบ อ๋อ... เขาคงไปสถานีเดียว พอถึงสถานีสนามกีฬาแห่งชาติ ตอนนั้นก้ประมาณ เที่ยง ๆ ผมลงไปกินข้าวตามสั่งร้านข้างล่างใกล้ๆกับโรงแรมไอบิสสยาม พอกินเสร็จไรเสร็จผมก็เข้าไปโรงแรมเพื่อจะไปสมัครและสัมภาษณ์งาน เขียนใบสมัครเสร็จ อะไรเสร็จ เธอคนนั้นเดินผ่านหน้า แล้วไปนั่งรอเพื่อเข้าห้องต้อนรับอีก เห้ยยย!!! มันจะบังเอิญเกินไปแล้วนะ พอเจ้าหน้าที่เรียกเข้าห้อง เพื่อนๆเชื่อไหม ผมได้อยู่กลุ่มทำกิจกรรมเดียวกันกับเขาอีก บังเอิญหน่าาา พอจบ ก็ออกมานั่งรอ เจ้าหน้าที่อีกห้อง เรียก ผมเข้าสัมภาษณ์กับหัวหน้าแผนก กับ เขา 5555 บังเอิญ.... พอสัมจบก็แยกย้ายกลับบ้าน ผมก็ลงลิฟท์กลับบ้านปกติ แต่ ไม่บังเอิญครับ เขาไม่ได้ลงมาด้วย แป่ว.. ผมก็เดินไปซื้อน้ำ ที่ 7-11 ด้านล่างโรงแรม จ่ายเงิน สายตามองไป อ้าวว เขานี่หว่า เพื่อนๆก็คงคิดเหมือนกันใช่ไหมครับ เดินตามไปสิ!!! ใช่ ผมเดินตามเขาไป แต่ครั้งนี้เขามาพร้อมกับเพื่อนเขาอีกคนขึ้นไปสถานีรถไฟฟ้า ในระหว่างนั้นผมก็ดื่มน้ำไปด้วย พอซื้อตั๋วเสร็จกำลังขึ้นที่ชานชลา เจ้าหน้าที่ รปภ.ไม่ให้ขึ้นเพราะต้องดื่มน้ำให้หมดก่อน - -" โอเค ก็คือต้องทำตาม พอผมทิ้งกระป๋องน้ำอัดลมลงถัง ผมก็ไปที่ชานชลา แต่ก็ไม่ทันขบวนรถไฟเที่ยวนั้น.... ยืนเฟ้งฟ้าง บนสถานีคนเดียว เพื่อรอรถไฟเที่ยวต่อไป.... โอเค รถไฟมาแล้ว ผมก็ขึ้นไปนั่ง เพื่อจะไปลงสยามแล้วต่ออีกขบวนเพื่อไปเส้นหมอชิด ถึงสยาม ก็เปลี่ยนขบวนตามปกติ คราวนี้ไม่หลงและ 5555 เข้าขบวนรถไฟ โอ้แม่เจ้าาาา!!!! เขาคนนั้น เดินผ่านหลังเราไปยืนจับเสาข้าง ๆ ผม ครั้งนี้ผมเอ่ยปากทักเขาแล้วครับ ทักทายปกติ ก็คุยนู้นนี่นั่น รู้แค่ว่า บ้านอยู่ แถวนนทบุรี ทำงานเซลบริษัทยาหรืออะไรเนี่ยแหละจำไม่ได้ เขาลงที่อนุเสาวรีย์ ส่วนผมลงพญาไท ด้วยความตื่นเต้นหรืออะไรก็ไม่รู้ ผมลืมถามชื่อและขอช่องทางติดต่อเขาครับ เสียดายมากครับ ผมก็ได้แต่หวังว่า โลกคงจะเหวี่ยงมาให้เราเจอกันอีกครั้งครับ ครั้งนี้จะขอช่องทางติดต่อเขาให้ได้แน่นอน เลยอยากจะถามเพื่อนๆครับว่า เรื่อง บังเอิญหรือบุพเพสันนิวาสนี่ มันมีจริงรึปล่าว? ถ้าเขาได้มาอ่านบทความนี้ อยากบอกให้รู้ว่า First impression คือคุณนะครับ