เหล้าแก้วแรกของทุกท่านเริ่มเมื่ออายุเท่าไหร่ครับ?
แล้วเหล้าแก้วสุดท้ายละครับ เมื่อไหร่?
ผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรื่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข แต่เหตุที่ผมไม่ยุ่งเพราะ
พ่อผมครับ...ท่านทั้งดื่มทั้งสูบมานานแล้ว ภาพแรกๆที่ผมจำได้ กลิ่นที่ผมไม่ชอบตั้งแต่พอจำความก็ กลิ่นบุหรี่ และ
ภาพพ่อนั่งดื่มไม่เหล้าก็เบียร์ในบ้านแหละครับ...ตามภาษาเด็กนะครับ ก็เหม็น และไม่เข้าใจว่าทำไมในบ้าน..แม่ถึงเศร้ามาก
ทำไมอยากทานอะไรมันถึงได้ยากลำบาก ขนาดเกาเหลาถ้วยนึง แม่ลูก แบ่งกันทาน 3 คน ..ทำไมบ้านเรามีเงินน้อยจัง
จนพอเริ่มรู้ความได้ความรู้จากการศึกษา ครูบาอาจารย์สอนสั่ง เริ่มแยกผิดชอบชั่วดีเป็น..... ผมถึงได้เกลียดและไม่เอาสิ่งเหล่านั้น
ผมโทษว่ามันได้เอาเงินในบ้านเราไป..เอาความทุกข์เข้ามาในบ้านอย่างสุดแสนจะบรรยายครับ
( แต่มาวันนี้ ผมว่าที่นำความทุกข์นั้นมาจริงๆคือ คน ที่ดื่มมันจนถูกมันบงการหรือเอามันมาบังหน้าในการทำชั่วมากมายหลายอย่าง ต่างหาก...)
ย้อนกลับมาครับ.....พ่อผมก็ชอบกินเหล้า และติดเหล้า มาตั้งแต่ผมเกิดเสียอีก ( รู้จากแม่ครับ)
ท่านก็คบหากับมันมานานมากครับ ... จนตอนนี้อายุ 70 กว่าๆแล้ว
แต่...ตั้งแต่แกถูกน้องชายผมเอามาส่งให้ผมดูแลแทน เนื่องจากน้องชายไม่สามารถดูแลได้(ตามเหตุผลของเขา...)
ตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว...ผมได้ให้ท่าน หย่าร้างจากเหล้าสำเร็จ..ง่ายๆครับ
สังขารนั้นไม่จีรัง...เพราะเมื่อสภาพที่ ท่านมาถึงวันแรกนั้น ต้องหาบปีกลงจากรถ แรงแทบไม่มี ช่วงแรกที่มาไม่ยอมทานข้าวอะไร
ตอนแรกผมไม่รู้หรอกครับว่า พ่อผมป่วยเป็นโรคที่ว่า แต่ว่าแกมองผมตาขวางๆ ก็เอะใจและคอยระวังไว้อยู่
ผมให้ท่านนอนห้องข้างล่าง เพราะบ้านผมเป็น บ้านนอกบ้านยกสูงครับ แต่อาการของท่านก็ออกมาให้ผมเริ่มตกใจ...
เริ่มจาก เอาของไปซ่อน เผลอก็สบถ ด่าตลอด ทำลายข้าวของ กลางคืนตื่นมาโวยวาย ฯลฯ และที่สำคัญ เหมือนจะรีเซ็ทตัวเองเกือบทุกวัน
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องนะครับ ยังเลือกกินเป็นจะเอานั้นโน่นนี่ เหมือนไม่รู้เรื่องแต่รู้ (555 อันนี้พูดจริงนะครับ)
ที่ผมเล่าอาการมานี้ทั้งหมดเป็นเรื่องที่ผมเจอมาตลอด ครึ่งปีนี้นะครับ ปรึกษากับเพื่อนหมอ พยาบาล เล่าอาการให้ฟังทั้งประวัติคนไข้
ทุกเสียงลงมาที่โรคดังกล่าวละครับ...เออ มันก้เป็นแรงผลักดันให้ผมหาข้อมูล อาการเริ่มแรกของโรคนี้
และแค่ อาการเบื้องต้นของโรคที่ดูง่ายๆ คือเมื่อเราดื่มเหล้า/แอลกอฮอล์ เข้าไปเมื่อมันดูดซึมเข้ากระแสโลหิต...มันก็มุ่งไปที่ "สมอง"
ครับ...ใช่เลยครับ มันไปเล่นงานที่สมองเรา ไม่ใช่แค่เมานะครับ แต่มันทำลายเซลสมอง
ซึ่งสมองนั้นเป็น อวัยวะที่ พังแล้วพังเลยนะครับ..... ส่วนแรกที่โดนทำลาย คือส่วนการทรงตัว( ทุกวันนี้พ่อผม ลุกขึ้นก็เซๆๆๆ ก่อนค่อยตั้งลำครับ..แหะๆ)
ที่เขียนมา อยากบอกนะครับว่า
มันน่าเศร้าครับ ใช่ครับมันเศร้ามาก คือ ง่ายๆ ถ้าคุณเจอพ่อคุณมองคุณเป็นคนแปลกหน้าแล้วเรียกคุณแต่ละวันแทบไม่ซ้ำมันน่าปลื้มไหมครับ??
เวลาคุณมองคนที่เคยเลี้ยงคุณมาก แม้ว่าจะเลี้ยงแบบไม่ค่อยรับผิดชอบสักเท่าไหร่ แต่พ่อคือพ่อครับ
หากแกไม่ติดเหล้าจนเหล้าเอาความเป็นมนุษย์แกไป..........
เหลือแต่ร่างที่แทบไม่สนอะไรนอกจาก กินๆๆนอนๆๆ และไม่สนใจสิ่งรอบตัว สนแต่ความต้องการของตัวเอง...
คือ... แค่ต้องการให้เรื่องที่ผมเจออยู่นี้ เป็นอุทาหรณ์ เครื่องเตือนสติ ก่อนยกแก้วเหล้าเข้าปากกันหน่อยจะดีมากครับ..
ว่า... สุดท้ายแล้ว หากยังคงดื่มกันแบบไม่คิด..โชคดีอาจได้ตับแข็งตายไป....ก็นับว่าโชคดีกับคนรอบข้างไปนะครับ
หาก...มันไม่ใช่อย่างนั้น....เตรียมไว้เลยครับ....พ่อผมมีเพื่อนเพิ่มอีกอย่างแน่นอน...สงสารคนที่บ้านที่ต้องมาดูแลหน่อยไหมครับ
เลิก...ไปเลยเหล้า/ยา/สิ่งเสพติด วันนี้..เพื่อตัวเอง..ครอบครัวของคุณเองดีไหมครับ....
ก็ขอหากมีบุญอันเกิดจากการเล่าเรื่องที่เกิดนี้เป็นเหตุให้ผมเกิดมาอีกกี่ภพอย่าให้พบเจอคนพาลและอย่าให้ผมเป็นพาลเลย...สาธุ
เมื่อวันที่พิษสุราเรื้อรังมาพร้อมกับอัลไซเมอร์
แล้วเหล้าแก้วสุดท้ายละครับ เมื่อไหร่?
ผมเป็นคนไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรื่ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข แต่เหตุที่ผมไม่ยุ่งเพราะ
พ่อผมครับ...ท่านทั้งดื่มทั้งสูบมานานแล้ว ภาพแรกๆที่ผมจำได้ กลิ่นที่ผมไม่ชอบตั้งแต่พอจำความก็ กลิ่นบุหรี่ และ
ภาพพ่อนั่งดื่มไม่เหล้าก็เบียร์ในบ้านแหละครับ...ตามภาษาเด็กนะครับ ก็เหม็น และไม่เข้าใจว่าทำไมในบ้าน..แม่ถึงเศร้ามาก
ทำไมอยากทานอะไรมันถึงได้ยากลำบาก ขนาดเกาเหลาถ้วยนึง แม่ลูก แบ่งกันทาน 3 คน ..ทำไมบ้านเรามีเงินน้อยจัง
จนพอเริ่มรู้ความได้ความรู้จากการศึกษา ครูบาอาจารย์สอนสั่ง เริ่มแยกผิดชอบชั่วดีเป็น..... ผมถึงได้เกลียดและไม่เอาสิ่งเหล่านั้น
ผมโทษว่ามันได้เอาเงินในบ้านเราไป..เอาความทุกข์เข้ามาในบ้านอย่างสุดแสนจะบรรยายครับ
( แต่มาวันนี้ ผมว่าที่นำความทุกข์นั้นมาจริงๆคือ คน ที่ดื่มมันจนถูกมันบงการหรือเอามันมาบังหน้าในการทำชั่วมากมายหลายอย่าง ต่างหาก...)
ย้อนกลับมาครับ.....พ่อผมก็ชอบกินเหล้า และติดเหล้า มาตั้งแต่ผมเกิดเสียอีก ( รู้จากแม่ครับ)
ท่านก็คบหากับมันมานานมากครับ ... จนตอนนี้อายุ 70 กว่าๆแล้ว
แต่...ตั้งแต่แกถูกน้องชายผมเอามาส่งให้ผมดูแลแทน เนื่องจากน้องชายไม่สามารถดูแลได้(ตามเหตุผลของเขา...)
ตั้งแต่ต้นปีที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ก็ผ่านมาครึ่งปีแล้ว...ผมได้ให้ท่าน หย่าร้างจากเหล้าสำเร็จ..ง่ายๆครับ
สังขารนั้นไม่จีรัง...เพราะเมื่อสภาพที่ ท่านมาถึงวันแรกนั้น ต้องหาบปีกลงจากรถ แรงแทบไม่มี ช่วงแรกที่มาไม่ยอมทานข้าวอะไร
ตอนแรกผมไม่รู้หรอกครับว่า พ่อผมป่วยเป็นโรคที่ว่า แต่ว่าแกมองผมตาขวางๆ ก็เอะใจและคอยระวังไว้อยู่
ผมให้ท่านนอนห้องข้างล่าง เพราะบ้านผมเป็น บ้านนอกบ้านยกสูงครับ แต่อาการของท่านก็ออกมาให้ผมเริ่มตกใจ...
เริ่มจาก เอาของไปซ่อน เผลอก็สบถ ด่าตลอด ทำลายข้าวของ กลางคืนตื่นมาโวยวาย ฯลฯ และที่สำคัญ เหมือนจะรีเซ็ทตัวเองเกือบทุกวัน
แต่ก็ใช่ว่าจะไม่รู้เรื่องนะครับ ยังเลือกกินเป็นจะเอานั้นโน่นนี่ เหมือนไม่รู้เรื่องแต่รู้ (555 อันนี้พูดจริงนะครับ)
ที่ผมเล่าอาการมานี้ทั้งหมดเป็นเรื่องที่ผมเจอมาตลอด ครึ่งปีนี้นะครับ ปรึกษากับเพื่อนหมอ พยาบาล เล่าอาการให้ฟังทั้งประวัติคนไข้
ทุกเสียงลงมาที่โรคดังกล่าวละครับ...เออ มันก้เป็นแรงผลักดันให้ผมหาข้อมูล อาการเริ่มแรกของโรคนี้
และแค่ อาการเบื้องต้นของโรคที่ดูง่ายๆ คือเมื่อเราดื่มเหล้า/แอลกอฮอล์ เข้าไปเมื่อมันดูดซึมเข้ากระแสโลหิต...มันก็มุ่งไปที่ "สมอง"
ครับ...ใช่เลยครับ มันไปเล่นงานที่สมองเรา ไม่ใช่แค่เมานะครับ แต่มันทำลายเซลสมอง
ซึ่งสมองนั้นเป็น อวัยวะที่ พังแล้วพังเลยนะครับ..... ส่วนแรกที่โดนทำลาย คือส่วนการทรงตัว( ทุกวันนี้พ่อผม ลุกขึ้นก็เซๆๆๆ ก่อนค่อยตั้งลำครับ..แหะๆ)
ที่เขียนมา อยากบอกนะครับว่า
มันน่าเศร้าครับ ใช่ครับมันเศร้ามาก คือ ง่ายๆ ถ้าคุณเจอพ่อคุณมองคุณเป็นคนแปลกหน้าแล้วเรียกคุณแต่ละวันแทบไม่ซ้ำมันน่าปลื้มไหมครับ??
เวลาคุณมองคนที่เคยเลี้ยงคุณมาก แม้ว่าจะเลี้ยงแบบไม่ค่อยรับผิดชอบสักเท่าไหร่ แต่พ่อคือพ่อครับ
หากแกไม่ติดเหล้าจนเหล้าเอาความเป็นมนุษย์แกไป..........
เหลือแต่ร่างที่แทบไม่สนอะไรนอกจาก กินๆๆนอนๆๆ และไม่สนใจสิ่งรอบตัว สนแต่ความต้องการของตัวเอง...
คือ... แค่ต้องการให้เรื่องที่ผมเจออยู่นี้ เป็นอุทาหรณ์ เครื่องเตือนสติ ก่อนยกแก้วเหล้าเข้าปากกันหน่อยจะดีมากครับ..
ว่า... สุดท้ายแล้ว หากยังคงดื่มกันแบบไม่คิด..โชคดีอาจได้ตับแข็งตายไป....ก็นับว่าโชคดีกับคนรอบข้างไปนะครับ
หาก...มันไม่ใช่อย่างนั้น....เตรียมไว้เลยครับ....พ่อผมมีเพื่อนเพิ่มอีกอย่างแน่นอน...สงสารคนที่บ้านที่ต้องมาดูแลหน่อยไหมครับ
เลิก...ไปเลยเหล้า/ยา/สิ่งเสพติด วันนี้..เพื่อตัวเอง..ครอบครัวของคุณเองดีไหมครับ....
ก็ขอหากมีบุญอันเกิดจากการเล่าเรื่องที่เกิดนี้เป็นเหตุให้ผมเกิดมาอีกกี่ภพอย่าให้พบเจอคนพาลและอย่าให้ผมเป็นพาลเลย...สาธุ