อยากขอคำปรึกษาว่าถ้าเป็นแบบนี้ เราควรหางานใหม่มั้ยคะ กลัวว่าจะโดนหาว่าไม่อดทนเพราะเป็นเด็กจบใหม่
แล้วควรพูดกับหัวหน้ายังไงดีคะตอนจะออกจริงๆ กะว่าจะออกตอนที่งานผ่านไปซัก 70-80% ค่ะ มันจะน่าเกลียดมั้ย
เพิ่งเป็นเด็กจบใหม่ที่เริ่มทำงานแรกตั้งแต่ยังไม่จบดี
ตอนแรกพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่ในบ้าน รวมถึงเพื่อนๆพี่ๆก็ถามว่าไม่อยากพักก่อนหรอ รีบทำงานเลยเหนื่อยนะ
ไอเราก็คิดว่าอยากได้ประสบการณ์เยอะๆ จะได้ไปเรียนต่อได้ถ้าจะไปปีหน้า เลยรีบหา รีบทำ
อาชีพที่ทำอยู่ก็เป็นงานในสายมาร์เก็ตติ้งค่ะ แต่เราไม่ได้จบทางนี้มา ถือว่าข้ามสายพอสมควร เลยลำบากนิดนึง
บริษัทที่ทำเป็นต่างชาติ ผลตอบแทน สวัสดิการดี เพื่อนร่วมงานที่เป็นรุ่นไม่แย่ ออกไปทางเฉยๆมากกว่า
แต่หัวหน้าดีค่ะ สอนงานตลอดถ้าว่างเพียงแต่เค้ายุ่งมากๆ ทำงานมาไม่กี่เดือนแต่ได้ความรู้มาเยอะมากๆ
เนื้องานของเราเป็นส่วนที่ดูแลลูกค้า ทำตามความต้องการลูกค้า งานค่อนข้างเครียดและกดดัน กลับบ้านไม่เป็นเวลา
ช่วงแรกๆเราคิดว่าไหว แต่เหมือนพอเริ่มงานได้ประมาณเดือน หัวหน้าก็จับรับผิดชอบงานใหญ่เดี่ยวๆเลย โดยมีเค้าคอยซัพพอร์ต
พอทำมาได้สักพักเริ่มรู้สึกว่าเนื้องานตรงนี้ไม่สนุกเลย มันซับซ้อนมากๆ เหนื่อยมาก
พอทำงานไม่ถูกใจลูกค้าหรือหัวหน้า เราก็รู้สึกแย่ แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรเพราะเราใหม่ จำไว้ว่าจะไม่ทำอีก
เราต้องกลับบ้านดึกทุกวัน ข้าวบ้านไม่ค่อยได้กิน อยากคุยกับพ่อแม่ตายายก็ไม่ค่อยมีเวลา เสาร์อาทิตย์ยังต้องคุยเรื่องงานผ่านไลน์
จนจิตเริ่มตก เริ่มเอียนเพื่อนร่วมงาน บริษัท เนื้องาน เราเริ่มป่วยเพราะพักผ่อนเท่าไหร่ก็ไม่พอ ขับรถเริ่มไม่ไหว
จิตใจท้อแท้ถึงขั้นที่ร้องไห้ก่อนไปทำงานทุกวันเพราะไม่อยากเจอเรื่องที่ทำงานเลย
เลยมีความคิดที่อยากลาออกทั้งที่ยังไม่ผ่านโปร แต่ตอนนี้ยังออกไม่ได้เพราะงานเพิ่งเริ่ม กว่าจะจบก็อีก 2-3 เดือน
ถ้าเราออกมันก็จะไม่มีคนดูแลตรงนี้ แอบสงสารหัวหน้าด้วย แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้ว
ตั้งแต่เรียนจบยังไม่ได้พักเลย ยิ่งงานเครียด กดดัน ความคาดหวังถาโถม มันทำให้เรายิ่งรู้สึกไม่ชอบงานนี้ขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็กลัวว่าจะโดนที่ทำงานหาว่าไม่สู้ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่อดทน แค่นี้เอง แต่ทางพ่อแม่ก็บอกว่าถ้าเป็นขนาดนี้ออกมาพักก่อน 2-3 เดือนก็ได้
บ้านเราไม่ได้เดือดร้อนอะไร ไม่ได้มีภาระ เลยไม่ได้มีปัญหาถ้าจะออกมาอยู่เฉยๆก่อน เป็นอะไรไปจริงๆไม่คุ้มเสีย
แต่เรารู้สึกสับสนมากที่เป็นแบบนี้ นี่คือเพราะเราไม่อดทน หรือเพราะงานมันไม่ใช่ตัวเราจริงๆ
ณ ตอนนี้ก็ดูงานใหม่ไว้บ้าง มีจะไปสัมภาษณ์บ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะได้มั้ย ถึงไม่ได้ก็ว่าจะออกมาพักก่อนแล้วค่อยตั้งหลักใหม่
ถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนจะทำยังไงกันคะ เป็นขนาดนี้คือถือว่าทำงานหนักไปมั้ยคะ หรือปกติการทำงานมันต้องหนักอย่างนี้อยู่แล้ว
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ
จบใหม่ ทำงานงานแรก แต่ไม่มีความสุขกับงานเลยจนอยากลาออก แบบนี้ถือว่าไม่ทนมั้ย
แล้วควรพูดกับหัวหน้ายังไงดีคะตอนจะออกจริงๆ กะว่าจะออกตอนที่งานผ่านไปซัก 70-80% ค่ะ มันจะน่าเกลียดมั้ย
เพิ่งเป็นเด็กจบใหม่ที่เริ่มทำงานแรกตั้งแต่ยังไม่จบดี
ตอนแรกพ่อแม่ญาติผู้ใหญ่ในบ้าน รวมถึงเพื่อนๆพี่ๆก็ถามว่าไม่อยากพักก่อนหรอ รีบทำงานเลยเหนื่อยนะ
ไอเราก็คิดว่าอยากได้ประสบการณ์เยอะๆ จะได้ไปเรียนต่อได้ถ้าจะไปปีหน้า เลยรีบหา รีบทำ
อาชีพที่ทำอยู่ก็เป็นงานในสายมาร์เก็ตติ้งค่ะ แต่เราไม่ได้จบทางนี้มา ถือว่าข้ามสายพอสมควร เลยลำบากนิดนึง
บริษัทที่ทำเป็นต่างชาติ ผลตอบแทน สวัสดิการดี เพื่อนร่วมงานที่เป็นรุ่นไม่แย่ ออกไปทางเฉยๆมากกว่า
แต่หัวหน้าดีค่ะ สอนงานตลอดถ้าว่างเพียงแต่เค้ายุ่งมากๆ ทำงานมาไม่กี่เดือนแต่ได้ความรู้มาเยอะมากๆ
เนื้องานของเราเป็นส่วนที่ดูแลลูกค้า ทำตามความต้องการลูกค้า งานค่อนข้างเครียดและกดดัน กลับบ้านไม่เป็นเวลา
ช่วงแรกๆเราคิดว่าไหว แต่เหมือนพอเริ่มงานได้ประมาณเดือน หัวหน้าก็จับรับผิดชอบงานใหญ่เดี่ยวๆเลย โดยมีเค้าคอยซัพพอร์ต
พอทำมาได้สักพักเริ่มรู้สึกว่าเนื้องานตรงนี้ไม่สนุกเลย มันซับซ้อนมากๆ เหนื่อยมาก
พอทำงานไม่ถูกใจลูกค้าหรือหัวหน้า เราก็รู้สึกแย่ แต่ก็คิดว่าไม่เป็นไรเพราะเราใหม่ จำไว้ว่าจะไม่ทำอีก
เราต้องกลับบ้านดึกทุกวัน ข้าวบ้านไม่ค่อยได้กิน อยากคุยกับพ่อแม่ตายายก็ไม่ค่อยมีเวลา เสาร์อาทิตย์ยังต้องคุยเรื่องงานผ่านไลน์
จนจิตเริ่มตก เริ่มเอียนเพื่อนร่วมงาน บริษัท เนื้องาน เราเริ่มป่วยเพราะพักผ่อนเท่าไหร่ก็ไม่พอ ขับรถเริ่มไม่ไหว
จิตใจท้อแท้ถึงขั้นที่ร้องไห้ก่อนไปทำงานทุกวันเพราะไม่อยากเจอเรื่องที่ทำงานเลย
เลยมีความคิดที่อยากลาออกทั้งที่ยังไม่ผ่านโปร แต่ตอนนี้ยังออกไม่ได้เพราะงานเพิ่งเริ่ม กว่าจะจบก็อีก 2-3 เดือน
ถ้าเราออกมันก็จะไม่มีคนดูแลตรงนี้ แอบสงสารหัวหน้าด้วย แต่เรารู้สึกว่าเราไม่ไหวแล้ว
ตั้งแต่เรียนจบยังไม่ได้พักเลย ยิ่งงานเครียด กดดัน ความคาดหวังถาโถม มันทำให้เรายิ่งรู้สึกไม่ชอบงานนี้ขึ้นเรื่อยๆ
แต่ก็กลัวว่าจะโดนที่ทำงานหาว่าไม่สู้ เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ ไม่อดทน แค่นี้เอง แต่ทางพ่อแม่ก็บอกว่าถ้าเป็นขนาดนี้ออกมาพักก่อน 2-3 เดือนก็ได้
บ้านเราไม่ได้เดือดร้อนอะไร ไม่ได้มีภาระ เลยไม่ได้มีปัญหาถ้าจะออกมาอยู่เฉยๆก่อน เป็นอะไรไปจริงๆไม่คุ้มเสีย
แต่เรารู้สึกสับสนมากที่เป็นแบบนี้ นี่คือเพราะเราไม่อดทน หรือเพราะงานมันไม่ใช่ตัวเราจริงๆ
ณ ตอนนี้ก็ดูงานใหม่ไว้บ้าง มีจะไปสัมภาษณ์บ้าง แต่ไม่รู้ว่าจะได้มั้ย ถึงไม่ได้ก็ว่าจะออกมาพักก่อนแล้วค่อยตั้งหลักใหม่
ถ้าเป็นพี่ๆเพื่อนจะทำยังไงกันคะ เป็นขนาดนี้คือถือว่าทำงานหนักไปมั้ยคะ หรือปกติการทำงานมันต้องหนักอย่างนี้อยู่แล้ว
ขอคำแนะนำด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ