สวัสดีครับ ผมมีเรื่องอยากปรึกษา
ตอนนี้ผมทำงานอยู่ องกรค์ๆนึง ละกันครับ
ค้าก็ว่าเราหน้างอผมทำงานที่นี่มาได้2-3ปีครับ ผมรู้สึกกดดัน โดนยัดงานให้ทำ ผมพยายามคุย กับหัวหน้าหลายรอบ ว่าขอตัดงาน ออกให้ผมบ้างได้ไหม หัวหน้าก็ได้แต่รับปาก ว่าจะหาคนมาช่วย ซึ่งตอนนั้น หัวหน้าของผมแจ้งว่า ที่งานเยอะเพราะไม่รุ้ว่า จัดงาน แล้วมันจะเยอะแบบนี้ ซึ่งตอนนั้น ผมก็โอเค อดทน และยอมรับมัน แต่ก็มี พนักงาน ด้วยกัน บางกลุ่ม ก็พยายามมานั่งปั่น ให้เรา ไปทะเลาะกับหัวหน้า แต่มันก็พลาดที่ผมเองครับ ที่ไปอารมณ์นั้นจริงๆ แต่รู้สึกผิดก็สายไปแล้ว และหลังจากนั้น ผมเหมือนอยู่คนเดียวรู้สึกได้ว่าทุกคนไม่ชอบเราเหมือนโดนคว่ำบาตร แต่ก็ไม่ได้โดนไล่ออกแต่อย่างใด เนื่องจากไม่ค่อยหยุดงาน และ ไม่เกเรงาน แต่มารู้ทีหลัง ว่า คนพวกนี้ พยายามปั่น และ บีบ จะให้เรา ออกจากงาน ผมก็อดทนทำมา และพยายาม ยกโทษช่างมัน จนมีผู้ใหญ่ ใจดี ท่านนึง ที่มีระดับใหญ่กว่าหัวหน้าของเรา ยื่นมือ เข้ามาช่วย และให้สิทธิ ดีๆ กับเราเทียบเท่า พนักงานพวก นั้นเลยก็ว่าได้ และมาจนวันนี้ ผมรู้สึกเหนื่อย กับตำแหน่งที่ได้รับมา เพราะทุกคนหมันไส้ผมหมด ทุกวันนี้ ยังไม่รุ้เลยครับ จะโดนดักตีดักกระทืบวันไหน ทุกวันนี้ ผมเลือกที่จะเงียบ ผมไม่ไว้ใจใคร และผม ไม่กล้าคุยกับใคร เหมือนคนบ้า ทำงานไม่มีความสุข ไม่มีรอยยิ้ม เจอลูกค้าก็ว่าเราหน้างอ ผมก็อยากจะบอกเขานะครับว่า ผมหมดใจทำงานแล้วครับ
จนมาล่าสุดนี้ จากการ ที่ผู้ใหญ่ใจดีท่านนั้น ได้ดูในระบบงานแล้ว ว่างานที่เราได้รับนั้นมันเยอะจริงๆ เขาจึงเป็นคน เริ่มกันจัดงานใหม่ทั้งหมด สำหรับผม ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ ผมเฉยๆ ผมรู้ว่าการจัดงานใหม่ครั้ง นี้ มันทำให้เราจะสบายขึ้น แต่ผมก็กังวลใจครับ ว่าการจัดงานใหม่ครั้งนี้ต้องเป็นปัญหาแน่ๆ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆครับ ทุกคนเริ่มเงียบ เริ่ม ว่าเราเอาเรื่องไปฟ้อง ผู้ใหญ่ สารพัดต่างๆนาๆ แต่พวกเขาไม่เคยมองตัวเองเลย ไม่ทำเพื่อ องกร แต่ พยายาม เอาเปรียบ งานการก็ไม่อยากทำ วันๆเอาแต่นั่งเหน็บนั่งแซะ บางทีเราก็ตอบโต้ไปบ้าง เพราะทนไม่ไหว แต่ก็รู้แหละว่า พวกเขาไม่ชอบเราอยู่แล้ว เราเลยเลือกที่จะเงียบไม่พูดกับใครเลย โฟกัสที่งานอย่างเดียว และวันนี้ ผมอยากยอมแพ้ครับ ผมรู้สึกหมดไฟ อยากลาออก รู้สึกว่าตัวเองเป็นซึมเศร้า ระแวงว่า พวกเขาจะมาทำร้าย ผมกลัวว่าผมจะเป็นบ้าครับ
ผมควรจะไปต่อ หรือ พอแค่นี้ดีครับ ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ
ผมทำงานที่ๆนึงได้2-3ปี ตอนนี้รู้สึกหมดไฟ กับคนที่ทำงาน
ตอนนี้ผมทำงานอยู่ องกรค์ๆนึง ละกันครับ
ค้าก็ว่าเราหน้างอผมทำงานที่นี่มาได้2-3ปีครับ ผมรู้สึกกดดัน โดนยัดงานให้ทำ ผมพยายามคุย กับหัวหน้าหลายรอบ ว่าขอตัดงาน ออกให้ผมบ้างได้ไหม หัวหน้าก็ได้แต่รับปาก ว่าจะหาคนมาช่วย ซึ่งตอนนั้น หัวหน้าของผมแจ้งว่า ที่งานเยอะเพราะไม่รุ้ว่า จัดงาน แล้วมันจะเยอะแบบนี้ ซึ่งตอนนั้น ผมก็โอเค อดทน และยอมรับมัน แต่ก็มี พนักงาน ด้วยกัน บางกลุ่ม ก็พยายามมานั่งปั่น ให้เรา ไปทะเลาะกับหัวหน้า แต่มันก็พลาดที่ผมเองครับ ที่ไปอารมณ์นั้นจริงๆ แต่รู้สึกผิดก็สายไปแล้ว และหลังจากนั้น ผมเหมือนอยู่คนเดียวรู้สึกได้ว่าทุกคนไม่ชอบเราเหมือนโดนคว่ำบาตร แต่ก็ไม่ได้โดนไล่ออกแต่อย่างใด เนื่องจากไม่ค่อยหยุดงาน และ ไม่เกเรงาน แต่มารู้ทีหลัง ว่า คนพวกนี้ พยายามปั่น และ บีบ จะให้เรา ออกจากงาน ผมก็อดทนทำมา และพยายาม ยกโทษช่างมัน จนมีผู้ใหญ่ ใจดี ท่านนึง ที่มีระดับใหญ่กว่าหัวหน้าของเรา ยื่นมือ เข้ามาช่วย และให้สิทธิ ดีๆ กับเราเทียบเท่า พนักงานพวก นั้นเลยก็ว่าได้ และมาจนวันนี้ ผมรู้สึกเหนื่อย กับตำแหน่งที่ได้รับมา เพราะทุกคนหมันไส้ผมหมด ทุกวันนี้ ยังไม่รุ้เลยครับ จะโดนดักตีดักกระทืบวันไหน ทุกวันนี้ ผมเลือกที่จะเงียบ ผมไม่ไว้ใจใคร และผม ไม่กล้าคุยกับใคร เหมือนคนบ้า ทำงานไม่มีความสุข ไม่มีรอยยิ้ม เจอลูกค้าก็ว่าเราหน้างอ ผมก็อยากจะบอกเขานะครับว่า ผมหมดใจทำงานแล้วครับ
จนมาล่าสุดนี้ จากการ ที่ผู้ใหญ่ใจดีท่านนั้น ได้ดูในระบบงานแล้ว ว่างานที่เราได้รับนั้นมันเยอะจริงๆ เขาจึงเป็นคน เริ่มกันจัดงานใหม่ทั้งหมด สำหรับผม ผมไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ ผมเฉยๆ ผมรู้ว่าการจัดงานใหม่ครั้ง นี้ มันทำให้เราจะสบายขึ้น แต่ผมก็กังวลใจครับ ว่าการจัดงานใหม่ครั้งนี้ต้องเป็นปัญหาแน่ๆ และมันก็เป็นแบบนั้นจริงๆครับ ทุกคนเริ่มเงียบ เริ่ม ว่าเราเอาเรื่องไปฟ้อง ผู้ใหญ่ สารพัดต่างๆนาๆ แต่พวกเขาไม่เคยมองตัวเองเลย ไม่ทำเพื่อ องกร แต่ พยายาม เอาเปรียบ งานการก็ไม่อยากทำ วันๆเอาแต่นั่งเหน็บนั่งแซะ บางทีเราก็ตอบโต้ไปบ้าง เพราะทนไม่ไหว แต่ก็รู้แหละว่า พวกเขาไม่ชอบเราอยู่แล้ว เราเลยเลือกที่จะเงียบไม่พูดกับใครเลย โฟกัสที่งานอย่างเดียว และวันนี้ ผมอยากยอมแพ้ครับ ผมรู้สึกหมดไฟ อยากลาออก รู้สึกว่าตัวเองเป็นซึมเศร้า ระแวงว่า พวกเขาจะมาทำร้าย ผมกลัวว่าผมจะเป็นบ้าครับ
ผมควรจะไปต่อ หรือ พอแค่นี้ดีครับ ขอคำแนะนำหน่อยนะครับ