เรื่องของผมที่ผมเป็นเด็กกิจกรรมมีทั้งรางวัลและมีคนรู้จักพอสมควรอาจนี้จากครอบครัว และความเป็นเด็กกิจกรรมที่มีมารยาทเลยทำให้ผู้ใหญ่ค่อนข้างให้ความเมตตาจนมีรางวัลและผลงานมากเมื่อเทียบกับเด็กในรุ่นเดียวกันมีตำแหน่งในองค์การนักศึกษาต่างๆทำตัวอยู่ในความดีงาม แต่ไม่สนใจเรื่องความรักเลยจนเข้าสู่มหาวิทยาลัย ก็เลยเจอผู้ชายคนหนึ่งที่ทำดีกับเรา จนทำให้เราเริ่มเปิดใจจากที่เราไม่เคยและไม่อยากที่จะมีคนเข้ามาในชีวิตของเราคือเค้าทำให้เรารักเค้ามากจนเราบอกรักเขาแต่เขาบอกว่าเขา ไม่ได้ชอบเราจนทำให้เราเจ็บมากร้องไห้มาจะเป็นปีแล้วเคยหนักถึงปั่นจักรยานตากฝน เพื่อให้ลืมเขา ผมอายมากคือหลายคนเค้าก็มีทั้งเชียร์ หลายคนทั้งร้องว่าเราไม่เหมาะกัน หลายคนเค้าก็คิดว่าโชคดีแล้วที่คนนั้นไม่ได้กับเรา แต่ความรู้สึกของเรานั้นมันอายมากเพราะเราประสบความสำเร็จในทุกเกือบทุกอย่างแต่ด้านความรักเราไม่เคยประสบความสำเร็จเลยจึงอยากถามว่ามันน่าหายมากใช่ไหมครับหากคุณจะไม่เคยประสบความสำเร็จในความรักและทำอย่างไรเราจะลืมรักคนที่ทำร้ายจิตใจเราได้
ไม่ประสบความสำเร็จในความรักมันน่าอายไหมครับ