เรื่องมีอยู่ว่าเราเพิ่งเข้าวงการเดินป่าครั้งแรก ก็ไปเดินที่น้ำตกโกรกอิดก ก็ได้เจอเพื่อนผญ. ที่น้ำตกนี้ครั้งแรก เค้านิสัยดีค่ะ
เคมีเข้ากันง่าย แต่สิ่งที่เรารู้สึก เอ้ะ มีอยู่จุดเดียวคือเค้าเดินไวแบบสับ เหมือนมาเพื่อรีบไปรีบกลับ เราก็เข้าใจได้
คนที่เพิ่งเจอกัน ยอมรับได้ ไม่คาดหวังกับการกระทำคนอื่นเราเลย บอกเค้าว่าให้เค้าเดินไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอ เค้าก็มีมารยาทน่ารักนะคะ
รอเราแต่เราเจ็บเข่าเอ็นอักเสบขึ้นมา เลยบอกว่าเราช้าให้เค้าไปก่อนได้เลย เราขอพักขอคิดก่อนว่าจะไปต่อหรือกลับดี แต่พอเค้ายอมไปแล้วได้สัก10 นาที เราก็ไปต่อจนถึงจุดสูงสุด
รู้สึกดีใจและมีความสุขมาก เดินเรื่อยๆ แบบไม่ต้องรีบ
และเรากลับมาก็ นัดไปเดินป่ากันอีกที่ น้ำตก7คต โป่งก้อนเสร้า
มิตรภาพ นิสัย มารยาท เราทั้งคู่ดีต่อกันค่ะ
แต่ติดอย่างเดียว เขาเป็นคนที่เดินเร็วมาก ไม่ว่าแต่ ไม่เหลียวหลังมองใครเลย มีจังหวะที่มีเพื่อนร่วมทาง ที่เจอกันที่เริ่มจะรู้จักกัน บอกว่าหิวข้าวจะเป็นลม เราก็เริ่มหิวแต่เค้าไม่หยุดเดิน เราก็ไม่ได้หยุดตามเพราะเค้าจะไป หินเข้ารองเท้า จะเอาหินออห
กจากเท้าเค้าก็ทำทีจะไม่รอ เลยไม่ไหวละขอหยุดแปป
และเพื่อนร่วมทางที่จะมาสนิทกันอีกคน เค้าก็หยุดเหมือนกันเอาหินออกจากรองเท้าแปปเดียว
เราเห็นว่าเค้าเดินเร็วมากๆ จนรู้สึกอึดอัดเลยเดินท้ายเขาเสมอ และก็ได้เห็นแม้เราช้า หรือติดขัดอะไร เค้าไม่เคยหันมามองเลย หายไปลิปตาก็ลิปตาได้
มีจังหวะที่มีผญ. ร่วมทริปที่เราไม่รู้จัก เค้าสะดุดล้มแรงมาก และเราชอบมองข้างหลังเสมอเป็นระยะๆ แม้ไม่เป็นคนที่รู้จักกัน อยากรู้ว่าเค้าหายไปไหน
จริงๆ อยากรอๆด้วยซ้ำค่ะ แต่เพื่อนเดินสับมาก แต่เราไปช่วยพี่ผญ.ที่ล้ม ดูจนเค้าแน่ใจว่า ลุกขึ้นยืนได้ และกำลังตามมา
เพื่อนไปไกลลิบแล้วตอนเราหันไปช่วยพี่ผญ. จนเรารีบเดินกลับมาเข้ากลุ่มเพื่อนที่มี3คนที่เพิ่งรู้จักไล่เรี่ยกัน ยังไม่มองเราเลยค่ะ
ใจนึงเราแอบคิดในแง่ดีค่ะว่า เค้าไม่กล้าสนใจเรามากรึป่าว เพราะเราเป็นผู้ใหญ่กว่าดูแลตัวเองได้ดีกว่า
ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะสบายใจขึ้นค่ะ
ด้วยความที่เราเพิ่งเจอกันและรู้จักกัน2 ครั้ง แต่คุยแชทกันบ่อย แต่ถือว่ายังไม่สนิทมาก
เราควรจะพูดกับเค้าเรื่องนี้ไหมคะ เราเคยพูดกับเค้าแค่ คำว่า รอพี่ด้วย แล้วยิ้มแบบแห้งๆ เหนื่อยๆ
แต่ไม่เคยคุยจริงจัง เรื่องการที่จะให้เค้ามองข้างหลังดูคนอื่นด้วย ไม่กล้าบอกค่ะ
เราไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาไหมนะ แล้วเราอายุมากกว่าเขา5 ปีด้วย
เป็นผู้ใหญ่กว่า มันก็รู้สึก อึดอัดที่จะพูดเรื่องนี้อย่างจริงจังค่ะ
มีหลายเหตุการณ์ที่ เค้ามักจะข้ามไปได้ก่อนที่สำเร็จ แล้วทางมันยาก เค้าเดินตัวปลิว
แต่เรากำลังช่วยอีกคนให้ข้ามมา และเรามักจะชอบช่วยเหลือคนอื่น
ไม่ใช่ว่าเค้าเห็นแก่ตัว ไม่ดี หรือตำหนิเค้านะคะ
เราอยากทราบว่า เพื่อนๆ สายเดินป่า
ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ควรทำยังไงดีคะ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
เราควรบอกเขาดีไหม เรามองว่ามันคือมารยาทอย่างนึง
แล้วนอกนั้นเค้าก็นิสัยน่ารักหมดค่ะ ถ้าพูดควรพูดยังไงให้ไม่มีผลกระทบต่อความสำพันธ์คะ
เราไม่ได้ยึดว่าจะต้องพูด ยังทนได้อยู่ค่ะ แต่ยังมีหลายโอกาสที่เราจะต้องไปด้วยกันอีก
ไปเดินป่ากับเพื่อนแต่เพื่อนชอบเดินไว ไม่เหลียวหลังเลย ควรทำยังไงดีคะ
เคมีเข้ากันง่าย แต่สิ่งที่เรารู้สึก เอ้ะ มีอยู่จุดเดียวคือเค้าเดินไวแบบสับ เหมือนมาเพื่อรีบไปรีบกลับ เราก็เข้าใจได้
คนที่เพิ่งเจอกัน ยอมรับได้ ไม่คาดหวังกับการกระทำคนอื่นเราเลย บอกเค้าว่าให้เค้าเดินไปก่อนได้เลยไม่ต้องรอ เค้าก็มีมารยาทน่ารักนะคะ
รอเราแต่เราเจ็บเข่าเอ็นอักเสบขึ้นมา เลยบอกว่าเราช้าให้เค้าไปก่อนได้เลย เราขอพักขอคิดก่อนว่าจะไปต่อหรือกลับดี แต่พอเค้ายอมไปแล้วได้สัก10 นาที เราก็ไปต่อจนถึงจุดสูงสุด
รู้สึกดีใจและมีความสุขมาก เดินเรื่อยๆ แบบไม่ต้องรีบ
และเรากลับมาก็ นัดไปเดินป่ากันอีกที่ น้ำตก7คต โป่งก้อนเสร้า
มิตรภาพ นิสัย มารยาท เราทั้งคู่ดีต่อกันค่ะ
แต่ติดอย่างเดียว เขาเป็นคนที่เดินเร็วมาก ไม่ว่าแต่ ไม่เหลียวหลังมองใครเลย มีจังหวะที่มีเพื่อนร่วมทาง ที่เจอกันที่เริ่มจะรู้จักกัน บอกว่าหิวข้าวจะเป็นลม เราก็เริ่มหิวแต่เค้าไม่หยุดเดิน เราก็ไม่ได้หยุดตามเพราะเค้าจะไป หินเข้ารองเท้า จะเอาหินออห
กจากเท้าเค้าก็ทำทีจะไม่รอ เลยไม่ไหวละขอหยุดแปป
และเพื่อนร่วมทางที่จะมาสนิทกันอีกคน เค้าก็หยุดเหมือนกันเอาหินออกจากรองเท้าแปปเดียว
เราเห็นว่าเค้าเดินเร็วมากๆ จนรู้สึกอึดอัดเลยเดินท้ายเขาเสมอ และก็ได้เห็นแม้เราช้า หรือติดขัดอะไร เค้าไม่เคยหันมามองเลย หายไปลิปตาก็ลิปตาได้
มีจังหวะที่มีผญ. ร่วมทริปที่เราไม่รู้จัก เค้าสะดุดล้มแรงมาก และเราชอบมองข้างหลังเสมอเป็นระยะๆ แม้ไม่เป็นคนที่รู้จักกัน อยากรู้ว่าเค้าหายไปไหน
จริงๆ อยากรอๆด้วยซ้ำค่ะ แต่เพื่อนเดินสับมาก แต่เราไปช่วยพี่ผญ.ที่ล้ม ดูจนเค้าแน่ใจว่า ลุกขึ้นยืนได้ และกำลังตามมา
เพื่อนไปไกลลิบแล้วตอนเราหันไปช่วยพี่ผญ. จนเรารีบเดินกลับมาเข้ากลุ่มเพื่อนที่มี3คนที่เพิ่งรู้จักไล่เรี่ยกัน ยังไม่มองเราเลยค่ะ
ใจนึงเราแอบคิดในแง่ดีค่ะว่า เค้าไม่กล้าสนใจเรามากรึป่าว เพราะเราเป็นผู้ใหญ่กว่าดูแลตัวเองได้ดีกว่า
ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะสบายใจขึ้นค่ะ
ด้วยความที่เราเพิ่งเจอกันและรู้จักกัน2 ครั้ง แต่คุยแชทกันบ่อย แต่ถือว่ายังไม่สนิทมาก
เราควรจะพูดกับเค้าเรื่องนี้ไหมคะ เราเคยพูดกับเค้าแค่ คำว่า รอพี่ด้วย แล้วยิ้มแบบแห้งๆ เหนื่อยๆ
แต่ไม่เคยคุยจริงจัง เรื่องการที่จะให้เค้ามองข้างหลังดูคนอื่นด้วย ไม่กล้าบอกค่ะ
เราไม่รู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่สำหรับเขาไหมนะ แล้วเราอายุมากกว่าเขา5 ปีด้วย
เป็นผู้ใหญ่กว่า มันก็รู้สึก อึดอัดที่จะพูดเรื่องนี้อย่างจริงจังค่ะ
มีหลายเหตุการณ์ที่ เค้ามักจะข้ามไปได้ก่อนที่สำเร็จ แล้วทางมันยาก เค้าเดินตัวปลิว
แต่เรากำลังช่วยอีกคนให้ข้ามมา และเรามักจะชอบช่วยเหลือคนอื่น
ไม่ใช่ว่าเค้าเห็นแก่ตัว ไม่ดี หรือตำหนิเค้านะคะ
เราอยากทราบว่า เพื่อนๆ สายเดินป่า
ถ้าเจอเหตุการณ์แบบนี้ควรทำยังไงดีคะ ช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
เราควรบอกเขาดีไหม เรามองว่ามันคือมารยาทอย่างนึง
แล้วนอกนั้นเค้าก็นิสัยน่ารักหมดค่ะ ถ้าพูดควรพูดยังไงให้ไม่มีผลกระทบต่อความสำพันธ์คะ
เราไม่ได้ยึดว่าจะต้องพูด ยังทนได้อยู่ค่ะ แต่ยังมีหลายโอกาสที่เราจะต้องไปด้วยกันอีก