ความรักที่ไม่มีทางชนะ แต่ก็ยังจะรักเค้าคนนั้นอยู่เสมอ

ความรักในมุมมองของเรา แค่เฝ้ามองเค้าอยู่ห่างๆ มองดูด้วยความเป็นห่วง อาจจะไม่ได้คุยกันเลยในบางครั้งเพราะสถานะของอายุและสิ่งต่างๆที่ทำให้เราอยากได้เค้ามาเป็นแฟน แต่ก็ได้เฝ้ามอง เฝ้าเป็นห่วงฝากความยินดี ความเป็นห่วงให้กับคนที่เค้าสนิทที่มากกว่าเรา เป็นความรักที่แบบว่าเจ็บนะ เจ็บมากด้วย ตอนนี้ คือถ้าเราคุยเราเริ่มก่อนก็มีแต่คนจะห้ามว่าอย่าทำ อย่าพูด อย่าคิด สุดท้ายได้แต่เป็นคนเฝ้าดูเฉยๆ ทั้งที่ใจ เรามีทุกอย่างพร้อมจะรักเค้าเป็นห่วงเค้า ไม่เข้าใจว่าสิ่งที่เราทำในทุกๆวันคือการมองดูอยู่ห่างๆแบบเจ็บปวดแบบนี้เหรอ บางทีตัวของเราอาจไม่เหมาะกันก็ได้ ความรักพังๆจากใจผู้หญิงคนนึง ที่มีทุกอย่าง แต่ความสุขในการดำรงชีวิต ไม่มีเลยจริงๆ