ณ ห้องทำงาน อ.สำเร็จ
อ.สำเร็จ นั่งปล่อยอารมณ์อยู่ในห้องคนเดียว ทุกคนออกไปกินข้าวกลางวันกันหมด. สิ่งที่ อ.สำเร็จ นั่งคิดอยู่คือ ลูกก็โตขึ้นเรื่อยๆ มัวแต่มาทำงานในห้องวิจัย และ สอนหนังสือหลังเลิกงานกับเสาร์อาทิตย์ คงจะไม่พอกินแน่นอน. อ.สำเร็จจึงต้องหารายได้พิเศษอย่างอื่นแทน. อ.สำเร็จมานึกถึงคำของ “นิยม” ที่เคยบอกว่าถ้าผลงานที่ออกมาแล้ว เอามาขายนิยมก่อน อ.สำเร็จจะมีรายได้ดีกว่าไปสอนหนังสือและทำงานในห้องวิจัย. ทางมันตีบเหลือเกินมันมีทางไหนที่ดีกว่านี้ไหม คงจะต้องรีบตัดสินใจแล้วหละ ไม่รอช้า อ. สำเร็จจึงเริ่มร่างโครงการ ต่างๆ ไว้ในใจ
ห้องทำงาน ดร. นิยม
อ.สำเร็จ : นิยมว่างหรือป่าวมีเรื่องจะปรึกษา
ดร. นิยม : เชิญเลยพี่... นั่งก่อนซิ
อ.สำเร็จ : มีผลงานอยากมาเสนอ ถ้านิยมเห็นว่าทางไหนดีเอาทางนั้นเลยนะ
ดร. นิยม : มีอะไรมาเสนอ ขอดูหน่อยซิ
อ. สำเร็จ : เรารู้จักถ่ายไฟฉายใช่ไหม.. ใช้หมดแล้วทิ้ง. แต่อันนี้ ใช้หมดแล้ว ชาร์จไฟบ้านได้ สามารถใช้ได้มากกว่า 20 ครั้ง ต้นทุนการผลิตแพงกว่าถ่านไฟฉายธรรมดานิดเดียว
ดร. นิยมตบหน้าขา 1 ฉาด : มันต้องยังงี้ซิ มันถึงจะเรียกว่า Innovation ของจริง ไม่ใช่อะไรที่ลูกน้องพี่เสนออะไรที่โง่ๆมาให้ผมดู
อ. สำเร็จ : ของที่เด็กๆมันเสนอมามันดีนะเพียงแต่พวกเราไม่เข้าใจ
ดร. นิยม : พี่เสร็จ.. ถ้าผมไม่เข้าใจลูกค้าแต่ละคนก็ไม่มีใครเข้าใจ มันต้องอย่างนี้เป็นตัวอย่าง ง่ายๆ จับต้องได้ ไม่ต้องอธิบายให้เหนื่อย แล้วพี่ตั้งใจยังไงกับผลงานชิ้นนี้หละ. อย่าให้ผมเสนอ..เดี๋ยวหาว่าผมชี้นำพี่อีก
อ. สำเร็จ : ช่วงนี้มันเหนื่อยมากพี่ไม่ค่อยได้คิด. เอาที่ นิยม เห็นสมควรก็แล้วกัน.
ดร. นิยม : เอาเวลาไปให้ครอบครัวบ้าง เรื่องนี้ผมจัดการให้เองดีกว่าพี่
อ. สำเร็จ : เราเอาตัวอย่างไปเลย แต่โครงสร้างข้างในกับส่วนสูตรผสม พี่ไม่ให้นะ
ดร. นิยม : อาทิตย์หน้าคุยกัน
นี่คือจุดเริ่มต้นที่ อ.สำเร็จ เริ่มจะมีเวลาว่างมากขึ้น สามารถทำงานที่บ้านได้ มีเวลาให้ครอบครัวแต่หารู้ไม่ว่า นี่คือทางตันของหน้าที่การการของ อ.สำเร็จ และ ตำแหน่งผู้อำนวยการของ ดร.นิยม
ห้องทำงาน ดร. นิยม
อ. สำเร็จ : เห็นนุชไปตาม ท่านมีอะไรหรือ
ดร. นิยม : เชิญๆ ..พี่เสร็จ. นุช ขอกาแฟ 2 ที่ เหมือนเดิมนะ
นุชก็เดินออกไปจากห้อง
อ. สำเร็จ : นิยม มีอะไรคืบหน้าหรือป่าว
ดร. นิยม : ใจเย็นๆพี่.. ดื่มกาแฟให้ชื่นใจก่อนดีกว่า พี่ตอนนี้ลูกชายพี่กี่เดือนแล้วหละ
อ. สำเร็จ : 6 เดือนแล้ว แต่ดีนะเลี้ยงง่ายดีไม่ดื้อ. แถมยังชอบฟังเวลาผู้ใหญ่คุยกันอีก
ดร. นิยม : บ๊ะ.. ฉลาดเหมือนพ่อเลย สงสัยโตขึ้นต้องเรียนหนังสือเก่งกว่าพ่อแน่ๆ
อ. สำเร็จ : ไม่เสมอไปหรอก แค่ 6 เดือนยังวัดอะไรไม่ได้หรอก
ดร. นิยม : มีแนวโน้มที่ดี พ่อแม่ก็ชื่นใจ
นุชยกกาแฟมาให้ อ.สำเร็จและดร.นิยม
ดร. นิยม : ขอบคุณมาก นุชถ้ามีสายเข้าบอกว่าผมติดประชุมนะยกเว้นสายด่วน
นุช : คะ แล้วก็เดินจากไปจากห้อง
อ.สำเร็จ : เรียนเก่งไม่มีประโยชน์ ต้องเป็นเจ้าคนนายคนให้ได้อย่างเรานี่ซิถึงจะดี
ดร. นิยม : ผมจะดันให้พี่เป็น AVP พี่ก็ไม่เอา เอาแต่เงินเดือนเพิ่ม ผมยังงงกันพี่เลยพี่คิดอะไร.. ผมไม่เข้าใจจริงๆ
อ.สำเร็จ : การคุมคนเยอะๆ เป็นงานที่พี่ไม่ชอบจริงๆ. เอาแค่ว่าทุกวันพี่มีกินมีใช้ ไม่เดือดร้อน มีเวลาให้ครอบครัวพี่ก็พอแล้ว ทุกวันนี้มันเหนื่อยๆ อยากมีเวลาให้กับลูกเมียบ้าง เงินเดือนไม่พอยาไส้จริงๆ
ดร.นิยม : นั้นซิพี่ ชีวิตคนเรากว่าจะร่ำเรียนจบมาก็ใช้เงินตั้งเยอะ จบมาแล้วไม่สามารถยืนให้มั่นคงได้เรียนจบไปทำไม. นี่ดื่มกาแฟไปผมจะเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน
อ.สำเร็จยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างมีหวังโดยหวังว่าจะได้ยินข่าวดีจาก นิยม
ดร. นิยม : มีนายทุนต่างชาติสนใจ ถ่านไฟฉายชาร์จได้ของพี่ เขาต้องการขอซื้อสูตรและโครงสร้างภายในและการทำงานอย่างละเอียด.
อ.สำเร็จหัวใจเริ่มพองโตขึ้นแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ : แล้วเราว่าไงหละ
ดร.นิยม : ผมก็บอกว่าให้มันเสนอราคามาถ้าพอใจเราจะขาย
อ.สำเร็จ : ยม มันเสนอมาเท่าไหร่
ดร. นิยม : 2 แสน
อ.สำเร็จ : แล้วเราตอบไปว่าไงบ้าง
ดร. นิยม : ผมไม่ตอบผมบอกว่าขอไปคิดดูก่อน. จริงๆผมคือจะมาถามพี่นั้นแหละถ้าพี่เอา ผมออกให้ก่อนพี่เอาไปเลยตอนนี้ที่เหลือผมจะไปจัดการเอง
อ.สำเร็จ : พี่ขอคิดดูก่อนนะ
ดร.นิยม : ไม่ได้พี่ ผมต้องตอบมันเดี๋ยวนี้แล้ว
อ.สำเร็จ : นิยม ถ่านไฟฉายบ้านเราที่ใช้กัน ที่พี่รู้เพราะพี่มีเพื่อนอยู่โรงงานไฟฉาย มันบอกพี่ว่าแต่ละเดือนมันผลิตไม่ต่ำกว่า 400000 ก้อนขายทั้งในและต่างประเทศ. นั้นหมายถึงปีนึงไม่ต่ำกว่า 4 ล้านก้อน ผลงานตัวนี้สามารถแย่งส่วนแบ่งการตลาดได้เยอะ. ยมว่า 200000 บาทมันไม่ถูกไปหน่อยหรือ
ดร. นิยม : พี่มีตัวเลขในใจหรือป่าวหละ
อ.สำเร็จ : ถ้าตัวเลขพี่ไม่มีหรอกแต่อย่างต่ำๆมันต้องมี เจ็ดหลัก ที่เหลือ ยมต่อรองให้พี่หน่อยนะ. จำเป็นส่วนจำเป็นแต่มันไม่สมน้ำสมเนื้อเลย
ดร. นิยม : เอางี้ 1 ล้านไหมผมจะไปต่อรองให้
อ.สำเร็จ : เอาซะ 3 ล้านได้ไหมหละ. พี่เอา2ล้าน อีก1 ล้านเป็นค่าคอนเน็กชั่น (Connection)ของเรา
ดร. นิยม : พี่ไม่ต้องให้ผมเยอะขนาดนั้นหรอกเรามันพี่น้องกัน พี่เอา2-3 ล้านผมก็ทำให้ให้ผมแค่ 3 % เท่ากับค่าคอมมินชั่น (Commission) ก็เยอะแล้วผมจะดันให้ได้ซัก 2-3 ล้านก็แล้วกัน
อ.สำเร็จ : นิยมขอบใจมากนะขอให้สำเร็จทีเถอะ
ดร.นิยม : พี่เราสองคนเป็นพี่น้องกันนะยังไงผมก็ช่วยพี่เต็มที่อยู่แล้ว. พี่ไปทำงานต่อเถอะได้เรื่องยังไงจะเล่าให้ฟังอีกที
อ.สำเร็จก็ขอตัวออกไปอย่างหน้าชื่นตาบาน
ดร. นิยมกดโทรศัพท์ต่อสายออกทันที
ดร. นิยม : ฮัลโหล ขอสายเสี่ยด้วยครับ .
ปลายสาย : สวัสดีคะ. จะให้เรียนท่านว่าใครโทรมาคะ
ดร. นิยม : เรียนเสี่ยว่า ดร.นิยมโทรมาครับ
ปลายสาย : ออ. หนูโอนสายให้...อย่าพึ่งวางสายนะคะ
ระหว่างที่ดร. นิยมฟังเสียงรอสายอยู่ เสี่ยก็รับสายทันที : สวัสดีครับ ผอ.
ดร. นิยม : สวัสดีครับผม ผมได้ตัวเลขที่เสี่ยให้ผมติดต่อแล้ว
เสี่ย : เท่าไหร่ๆ ไอ้ฝรั่งนั้นมันต้องการเท่าไหร่
ดร. นิยม : มันขอ 2 เงื่อนไขครับเสี่ย
เสี่ย : ว่ามาว่ามา
ดร. นิยม : มันบอกว่ามันขอ 25 ล้านก้อนเดียวทันทีหรือไม่ก็เงื่อนไขที่ 2 มันเอา 5 ล้านแต่มันขอถือหุ้น 20% โดยที่มันขอให้เปิดบริษัทใหม่และผู้บริหารชุดใหม่ครับ
เสี่ย :
มันฝรั่งชาติไหนวะ
โคตรเคี้ยวเลย
ดร. นิยม : มันเป็นพวกยิวครับเสี่ย
เสี่ย : ผมตอบ ผอ. เดี๋ยวนี้เลยนะ เงื่อนไข 2 ผมไม่เอา เงื่อนไข 1 ผมฝาก ผอ. ไปต่อราคาให้ผมหน่อย 20 ล้านมันเยอะไป
ดร. นิยม : แล้วเสี่ยจะให้ผมไปต่อรองราคาเท่าไหร่ครับผมจะได้มีธงในใจ
เสี่ย : เอาให้ต่ำที่สุดผมว่าอยู่ไม่เกิน 10ล้านผมพอรับได้
ดร. นิยมรู้ว่าตอนนี้ตัวเองถือไพ่ที่เป็นต่อ : เสี่ย เขาเปิด 20 ผมต่อ 10 เป็นเสี่ยเสี่ยยอมหรือครับ
เสี่ย : นั้นมันหน้าที่ของ ผอ. ถ้าทำสำเร็จ 1 ล้านบาท เงินสดจะเป็นของผอ. ทันที
ดร. นิยมเป็นคนฉลาดเรื่องแค่นี้ไม่ยากที่จะอ่านใจเสี่ยโรงงานถ่านไฟฉายแน่นอน : เสี่ยใจถึงอย่างนี้ยังไงก็สำเร็จครับ ผมขอเวลา 3 วัน คืนนี้ผมจะโทรไปคุยกับมันที่เมืองนอกตอนนี้เวลาที่บ้านมันคงจะตีหนึ่งตีสองแล้ว. ผมจะโทรหามันตอนเวลามันทำงานดีกว่า
เสี่ยพยายามจะพูดให้ ดร.นิยมทำให้สำเร็จให้ได้ เพราะถ้าไอ้ถ่านไฟฉายชาร์จได้ออกมา โรงงานและธุรกิจของเสี่ยทั้งหมด
แน่นอนเพราะเสี่ยคือเจ้าของโรงงานถ่านไฟฉายอันดับ 1 ของเมืองไทย : ฝากหน่อยนะ ผอ. ถ้าไอ้ตัวนี้เข้ามาเมืองไทยผมต้องเป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว
ดร. นิยม : ได้ครับเสี่ย ผมไม่ทำให้เสี่ยผิดหวังแน่นอน
ดร.นิยมก็วางสายไป และก็ต่อสายใหม่ทันที
ดร.นิยม : นุชไปตามพี่เสร็จผมพบผมที่ห้องที
และแล้วดร. นิยมก็ให้ อ.สำเร็จทำเอกสารและพิมพ์เขียวเป็นสองภาษาอย่างละชุด เป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ให้เวลา อ.สำเร็จ 3 วันให้ทำที่ทำงานเท่านั้น.
สามวันให้หลัง ดร.นิยมก็ใช้ความเจ้าเล่ห์ บอกกับเสี่ยว่าจะต้องเตรียมเงินสด 10 ล้านเพื่อไปเอาขั้นตอนวิธีการผลิตและเอกสารมาให้แบบยื่นหมูยื่นแมว. เสี่ยจะต้องออกค่าเดินทางให้ ดร.นิยมและเลขา เดินทางไปที่ประเทศ อังกฤษ. เสี่ยขอไปด้วยเพราะในใจลึกๆเริ่มไม่มั่นใจในตัว ผอ. นิยม ซึ่งแน่นอน ดร.นิยม ก็รู้ทันเสี่ย ดร.นิยมไม่ยอมแน่นอน เสี่ยจึงโทรศัพท์ไปหา ผอ.นิยมที่ทำงานและก็เปิดฉากการคุย
เสี่ย : ทำไมผมไปด้วยไม่ได้วะ
ดร.นิยม : เสี่ย เขาเป็นลูกค้าผม คงไม่ต้องบอกหรอกว่าทำไม หรือเสี่ยจะเปลี่ยนใจไม่เอา
เสี่ย : ผอ. เอาตรงๆเลยนะ ถ้าผอ. ไม่ตรงไปตรงมากับผม อย่าหาว่าผมใจร้ายนะ
ดร. นิยม : เสี่ย ถ้าเสี่ยอึดอัดไม่เป็นไร. ผมก็เอาไปขายที่อื่นก็ได้ คนที่เขาขายถ่านไฟฉาย ไม่ได้มีเสี่ยเจ้าเดียวนะ
เสี่ย : เฮ้ย ผอ ทำไมพูดหมาๆอย่างนี้วะ.
ดร. นิยมเริ่มทำเสียงแข็งใส่ : เสี่ย...ทำธุรกิจมันก็ต้องเชื่อใจกัน. เสี่ยไม่ไว้ใจผมกลัวผมมีนอกมีใน ผมมีตำแหน่งค้ำคออยู่กะอีแค่เงิน ล้านเดียวที่เสี่ยจะให้ผม. ผมทำงานไม่กี่ปีผมก็ได้แล้ว แล้วผมจะมาเสี่ยงทำไม แล้วฝรั่งมันขอมาทั้งหมด 1 ล้านเหรียญ ผมต่อมาให้เหลือ400000 เหรียญ แทนที่จะเป็นผลงานของผม กลับต้องมาให้เสี่ยมองผมว่ามีนอกมีใน. ถ้าเสี่ยไม่สบายใจก็ล้มดิวจะได้ไม่บาดหมางกันไม่ดีกว่าเหรอ.
เสี่ย : แล้วทำไมผมไปกับ ผอ. ไม่ได้
ดร. นิยม : เขาลูกค้าผม ถ้าเขาเจอเสี่ย ต่อไปมันไม่จำเป็นต้องผ่านผมอยู่แล้ว ผมพูดตรงๆ.
เสี่ย : อีก 2 วัน ผอ จะได้รับเงิน 10ล้าน และผมโอนค่าเดินทางต่างหากให้กับ ผอ.อีก 3 แสน ผมให้เวลา 10 วันผมจะต้องให้เอกสาร และพิมพ์เขียวของมัน
ดร. นิยม : เสี่ย.. ธุรกิจของเสี่ยขายถ่านไฟฉายอันดับ 1 ของประเทศ ถ้าไอ้ตัวนี้ออกมาจะยิ่งทำให้เสี่ยรวยไม่รู้เรื่อง. คงจะไม่ได้เป็นอันดับ1แค่ประเทศเราประเทศเดียวแน่นอน
เสี่ยต้องฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้งานเสีย : ผอ นี่ปากหวานจัง ขอให้งานของเราประสพความสำเร็จ
นาทีทองของ ดร.นิยม และอ.สำเร็จ อ.สำเร็จ ได้รับเงินเต็มจำนวนคือ 2 ล้านบาท ทำให้อ.สำเร็จ หายใจหายคอได้คล่องขึ้น. นิยมได้รับงานจาก อ.สำเร็จอีก 1-2 งาน ในช่วงเวลานี้ ทำให้ ดร.นิยมฐานะทางการเงินดีอย่างผิดหูผิดตาได้ไป ฮันนีมูนกับเลขาคนสวยอีก 1-2 ครั้ง. จนเลขาคนสวยต้องลาออกจากที่ทำงานเพราะ นุชท้อง แต่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้. ดร.นิยม ต้องเลี้ยงดูนุชอย่างลับๆไม่ต้องการให้ครอบครัวของตนเองรับรู้. ผิดกับ อ.สำเร็จ ถึงจะมีเงินสำรองมากขึ้นนอกจากเป็นคนประหยัดแล้วเป็นคนที่ขี้กลัวด้วย อ.สำเร็จ ต้องทำงานและทำตัวให้เหมือนปกติและพยายามดึงเงินก้อนนั้นออกมาใช้อย่างระมัดระวัง อ.สำเร็จก็ไม่ได้ทำตัวแตกต่างจากที่เคยเป็นมา. เพียงแต่ตอนนี้ อ.สำเร็จเริ่มสบายใจมากขึ้นจะใช้จ่ายอะไรก็ไม่ต้องคิดหน้าคิดหลังให้มากเหมือนเมื่อก่อน.
อ่านตอนที่ 5
https://pantip.com/topic/37838703
อ่านตอนที่ 3
https://pantip.com/topic/37838658
ต๊ะ (อมตะ) ภาค1 : นิรันดร์ 4/
อ.สำเร็จ นั่งปล่อยอารมณ์อยู่ในห้องคนเดียว ทุกคนออกไปกินข้าวกลางวันกันหมด. สิ่งที่ อ.สำเร็จ นั่งคิดอยู่คือ ลูกก็โตขึ้นเรื่อยๆ มัวแต่มาทำงานในห้องวิจัย และ สอนหนังสือหลังเลิกงานกับเสาร์อาทิตย์ คงจะไม่พอกินแน่นอน. อ.สำเร็จจึงต้องหารายได้พิเศษอย่างอื่นแทน. อ.สำเร็จมานึกถึงคำของ “นิยม” ที่เคยบอกว่าถ้าผลงานที่ออกมาแล้ว เอามาขายนิยมก่อน อ.สำเร็จจะมีรายได้ดีกว่าไปสอนหนังสือและทำงานในห้องวิจัย. ทางมันตีบเหลือเกินมันมีทางไหนที่ดีกว่านี้ไหม คงจะต้องรีบตัดสินใจแล้วหละ ไม่รอช้า อ. สำเร็จจึงเริ่มร่างโครงการ ต่างๆ ไว้ในใจ
อ.สำเร็จ : นิยมว่างหรือป่าวมีเรื่องจะปรึกษา
ดร. นิยม : เชิญเลยพี่... นั่งก่อนซิ
อ.สำเร็จ : มีผลงานอยากมาเสนอ ถ้านิยมเห็นว่าทางไหนดีเอาทางนั้นเลยนะ
ดร. นิยม : มีอะไรมาเสนอ ขอดูหน่อยซิ
อ. สำเร็จ : เรารู้จักถ่ายไฟฉายใช่ไหม.. ใช้หมดแล้วทิ้ง. แต่อันนี้ ใช้หมดแล้ว ชาร์จไฟบ้านได้ สามารถใช้ได้มากกว่า 20 ครั้ง ต้นทุนการผลิตแพงกว่าถ่านไฟฉายธรรมดานิดเดียว
ดร. นิยมตบหน้าขา 1 ฉาด : มันต้องยังงี้ซิ มันถึงจะเรียกว่า Innovation ของจริง ไม่ใช่อะไรที่ลูกน้องพี่เสนออะไรที่โง่ๆมาให้ผมดู
อ. สำเร็จ : ของที่เด็กๆมันเสนอมามันดีนะเพียงแต่พวกเราไม่เข้าใจ
ดร. นิยม : พี่เสร็จ.. ถ้าผมไม่เข้าใจลูกค้าแต่ละคนก็ไม่มีใครเข้าใจ มันต้องอย่างนี้เป็นตัวอย่าง ง่ายๆ จับต้องได้ ไม่ต้องอธิบายให้เหนื่อย แล้วพี่ตั้งใจยังไงกับผลงานชิ้นนี้หละ. อย่าให้ผมเสนอ..เดี๋ยวหาว่าผมชี้นำพี่อีก
อ. สำเร็จ : ช่วงนี้มันเหนื่อยมากพี่ไม่ค่อยได้คิด. เอาที่ นิยม เห็นสมควรก็แล้วกัน.
ดร. นิยม : เอาเวลาไปให้ครอบครัวบ้าง เรื่องนี้ผมจัดการให้เองดีกว่าพี่
อ. สำเร็จ : เราเอาตัวอย่างไปเลย แต่โครงสร้างข้างในกับส่วนสูตรผสม พี่ไม่ให้นะ
ดร. นิยม : อาทิตย์หน้าคุยกัน
นี่คือจุดเริ่มต้นที่ อ.สำเร็จ เริ่มจะมีเวลาว่างมากขึ้น สามารถทำงานที่บ้านได้ มีเวลาให้ครอบครัวแต่หารู้ไม่ว่า นี่คือทางตันของหน้าที่การการของ อ.สำเร็จ และ ตำแหน่งผู้อำนวยการของ ดร.นิยม
อ. สำเร็จ : เห็นนุชไปตาม ท่านมีอะไรหรือ
ดร. นิยม : เชิญๆ ..พี่เสร็จ. นุช ขอกาแฟ 2 ที่ เหมือนเดิมนะ
นุชก็เดินออกไปจากห้อง
อ. สำเร็จ : นิยม มีอะไรคืบหน้าหรือป่าว
ดร. นิยม : ใจเย็นๆพี่.. ดื่มกาแฟให้ชื่นใจก่อนดีกว่า พี่ตอนนี้ลูกชายพี่กี่เดือนแล้วหละ
อ. สำเร็จ : 6 เดือนแล้ว แต่ดีนะเลี้ยงง่ายดีไม่ดื้อ. แถมยังชอบฟังเวลาผู้ใหญ่คุยกันอีก
ดร. นิยม : บ๊ะ.. ฉลาดเหมือนพ่อเลย สงสัยโตขึ้นต้องเรียนหนังสือเก่งกว่าพ่อแน่ๆ
อ. สำเร็จ : ไม่เสมอไปหรอก แค่ 6 เดือนยังวัดอะไรไม่ได้หรอก
ดร. นิยม : มีแนวโน้มที่ดี พ่อแม่ก็ชื่นใจ
นุชยกกาแฟมาให้ อ.สำเร็จและดร.นิยม
ดร. นิยม : ขอบคุณมาก นุชถ้ามีสายเข้าบอกว่าผมติดประชุมนะยกเว้นสายด่วน
นุช : คะ แล้วก็เดินจากไปจากห้อง
อ.สำเร็จ : เรียนเก่งไม่มีประโยชน์ ต้องเป็นเจ้าคนนายคนให้ได้อย่างเรานี่ซิถึงจะดี
ดร. นิยม : ผมจะดันให้พี่เป็น AVP พี่ก็ไม่เอา เอาแต่เงินเดือนเพิ่ม ผมยังงงกันพี่เลยพี่คิดอะไร.. ผมไม่เข้าใจจริงๆ
อ.สำเร็จ : การคุมคนเยอะๆ เป็นงานที่พี่ไม่ชอบจริงๆ. เอาแค่ว่าทุกวันพี่มีกินมีใช้ ไม่เดือดร้อน มีเวลาให้ครอบครัวพี่ก็พอแล้ว ทุกวันนี้มันเหนื่อยๆ อยากมีเวลาให้กับลูกเมียบ้าง เงินเดือนไม่พอยาไส้จริงๆ
ดร.นิยม : นั้นซิพี่ ชีวิตคนเรากว่าจะร่ำเรียนจบมาก็ใช้เงินตั้งเยอะ จบมาแล้วไม่สามารถยืนให้มั่นคงได้เรียนจบไปทำไม. นี่ดื่มกาแฟไปผมจะเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน
อ.สำเร็จยกกาแฟขึ้นดื่มอย่างมีหวังโดยหวังว่าจะได้ยินข่าวดีจาก นิยม
ดร. นิยม : มีนายทุนต่างชาติสนใจ ถ่านไฟฉายชาร์จได้ของพี่ เขาต้องการขอซื้อสูตรและโครงสร้างภายในและการทำงานอย่างละเอียด.
อ.สำเร็จหัวใจเริ่มพองโตขึ้นแต่ต้องเก็บอาการเอาไว้ : แล้วเราว่าไงหละ
ดร.นิยม : ผมก็บอกว่าให้มันเสนอราคามาถ้าพอใจเราจะขาย
อ.สำเร็จ : ยม มันเสนอมาเท่าไหร่
ดร. นิยม : 2 แสน
อ.สำเร็จ : แล้วเราตอบไปว่าไงบ้าง
ดร. นิยม : ผมไม่ตอบผมบอกว่าขอไปคิดดูก่อน. จริงๆผมคือจะมาถามพี่นั้นแหละถ้าพี่เอา ผมออกให้ก่อนพี่เอาไปเลยตอนนี้ที่เหลือผมจะไปจัดการเอง
อ.สำเร็จ : พี่ขอคิดดูก่อนนะ
ดร.นิยม : ไม่ได้พี่ ผมต้องตอบมันเดี๋ยวนี้แล้ว
อ.สำเร็จ : นิยม ถ่านไฟฉายบ้านเราที่ใช้กัน ที่พี่รู้เพราะพี่มีเพื่อนอยู่โรงงานไฟฉาย มันบอกพี่ว่าแต่ละเดือนมันผลิตไม่ต่ำกว่า 400000 ก้อนขายทั้งในและต่างประเทศ. นั้นหมายถึงปีนึงไม่ต่ำกว่า 4 ล้านก้อน ผลงานตัวนี้สามารถแย่งส่วนแบ่งการตลาดได้เยอะ. ยมว่า 200000 บาทมันไม่ถูกไปหน่อยหรือ
ดร. นิยม : พี่มีตัวเลขในใจหรือป่าวหละ
อ.สำเร็จ : ถ้าตัวเลขพี่ไม่มีหรอกแต่อย่างต่ำๆมันต้องมี เจ็ดหลัก ที่เหลือ ยมต่อรองให้พี่หน่อยนะ. จำเป็นส่วนจำเป็นแต่มันไม่สมน้ำสมเนื้อเลย
ดร. นิยม : เอางี้ 1 ล้านไหมผมจะไปต่อรองให้
อ.สำเร็จ : เอาซะ 3 ล้านได้ไหมหละ. พี่เอา2ล้าน อีก1 ล้านเป็นค่าคอนเน็กชั่น (Connection)ของเรา
ดร. นิยม : พี่ไม่ต้องให้ผมเยอะขนาดนั้นหรอกเรามันพี่น้องกัน พี่เอา2-3 ล้านผมก็ทำให้ให้ผมแค่ 3 % เท่ากับค่าคอมมินชั่น (Commission) ก็เยอะแล้วผมจะดันให้ได้ซัก 2-3 ล้านก็แล้วกัน
อ.สำเร็จ : นิยมขอบใจมากนะขอให้สำเร็จทีเถอะ
ดร.นิยม : พี่เราสองคนเป็นพี่น้องกันนะยังไงผมก็ช่วยพี่เต็มที่อยู่แล้ว. พี่ไปทำงานต่อเถอะได้เรื่องยังไงจะเล่าให้ฟังอีกที
อ.สำเร็จก็ขอตัวออกไปอย่างหน้าชื่นตาบาน
ดร. นิยมกดโทรศัพท์ต่อสายออกทันที
ดร. นิยม : ฮัลโหล ขอสายเสี่ยด้วยครับ .
ปลายสาย : สวัสดีคะ. จะให้เรียนท่านว่าใครโทรมาคะ
ดร. นิยม : เรียนเสี่ยว่า ดร.นิยมโทรมาครับ
ปลายสาย : ออ. หนูโอนสายให้...อย่าพึ่งวางสายนะคะ
ระหว่างที่ดร. นิยมฟังเสียงรอสายอยู่ เสี่ยก็รับสายทันที : สวัสดีครับ ผอ.
ดร. นิยม : สวัสดีครับผม ผมได้ตัวเลขที่เสี่ยให้ผมติดต่อแล้ว
เสี่ย : เท่าไหร่ๆ ไอ้ฝรั่งนั้นมันต้องการเท่าไหร่
ดร. นิยม : มันขอ 2 เงื่อนไขครับเสี่ย
เสี่ย : ว่ามาว่ามา
ดร. นิยม : มันบอกว่ามันขอ 25 ล้านก้อนเดียวทันทีหรือไม่ก็เงื่อนไขที่ 2 มันเอา 5 ล้านแต่มันขอถือหุ้น 20% โดยที่มันขอให้เปิดบริษัทใหม่และผู้บริหารชุดใหม่ครับ
เสี่ย :
ดร. นิยม : มันเป็นพวกยิวครับเสี่ย
เสี่ย : ผมตอบ ผอ. เดี๋ยวนี้เลยนะ เงื่อนไข 2 ผมไม่เอา เงื่อนไข 1 ผมฝาก ผอ. ไปต่อราคาให้ผมหน่อย 20 ล้านมันเยอะไป
ดร. นิยม : แล้วเสี่ยจะให้ผมไปต่อรองราคาเท่าไหร่ครับผมจะได้มีธงในใจ
เสี่ย : เอาให้ต่ำที่สุดผมว่าอยู่ไม่เกิน 10ล้านผมพอรับได้
ดร. นิยมรู้ว่าตอนนี้ตัวเองถือไพ่ที่เป็นต่อ : เสี่ย เขาเปิด 20 ผมต่อ 10 เป็นเสี่ยเสี่ยยอมหรือครับ
เสี่ย : นั้นมันหน้าที่ของ ผอ. ถ้าทำสำเร็จ 1 ล้านบาท เงินสดจะเป็นของผอ. ทันที
ดร. นิยมเป็นคนฉลาดเรื่องแค่นี้ไม่ยากที่จะอ่านใจเสี่ยโรงงานถ่านไฟฉายแน่นอน : เสี่ยใจถึงอย่างนี้ยังไงก็สำเร็จครับ ผมขอเวลา 3 วัน คืนนี้ผมจะโทรไปคุยกับมันที่เมืองนอกตอนนี้เวลาที่บ้านมันคงจะตีหนึ่งตีสองแล้ว. ผมจะโทรหามันตอนเวลามันทำงานดีกว่า
เสี่ยพยายามจะพูดให้ ดร.นิยมทำให้สำเร็จให้ได้ เพราะถ้าไอ้ถ่านไฟฉายชาร์จได้ออกมา โรงงานและธุรกิจของเสี่ยทั้งหมด
ดร. นิยม : ได้ครับเสี่ย ผมไม่ทำให้เสี่ยผิดหวังแน่นอน
ดร.นิยมก็วางสายไป และก็ต่อสายใหม่ทันที
ดร.นิยม : นุชไปตามพี่เสร็จผมพบผมที่ห้องที
และแล้วดร. นิยมก็ให้ อ.สำเร็จทำเอกสารและพิมพ์เขียวเป็นสองภาษาอย่างละชุด เป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษ ให้เวลา อ.สำเร็จ 3 วันให้ทำที่ทำงานเท่านั้น.
สามวันให้หลัง ดร.นิยมก็ใช้ความเจ้าเล่ห์ บอกกับเสี่ยว่าจะต้องเตรียมเงินสด 10 ล้านเพื่อไปเอาขั้นตอนวิธีการผลิตและเอกสารมาให้แบบยื่นหมูยื่นแมว. เสี่ยจะต้องออกค่าเดินทางให้ ดร.นิยมและเลขา เดินทางไปที่ประเทศ อังกฤษ. เสี่ยขอไปด้วยเพราะในใจลึกๆเริ่มไม่มั่นใจในตัว ผอ. นิยม ซึ่งแน่นอน ดร.นิยม ก็รู้ทันเสี่ย ดร.นิยมไม่ยอมแน่นอน เสี่ยจึงโทรศัพท์ไปหา ผอ.นิยมที่ทำงานและก็เปิดฉากการคุย
เสี่ย : ทำไมผมไปด้วยไม่ได้วะ
ดร.นิยม : เสี่ย เขาเป็นลูกค้าผม คงไม่ต้องบอกหรอกว่าทำไม หรือเสี่ยจะเปลี่ยนใจไม่เอา
เสี่ย : ผอ. เอาตรงๆเลยนะ ถ้าผอ. ไม่ตรงไปตรงมากับผม อย่าหาว่าผมใจร้ายนะ
ดร. นิยม : เสี่ย ถ้าเสี่ยอึดอัดไม่เป็นไร. ผมก็เอาไปขายที่อื่นก็ได้ คนที่เขาขายถ่านไฟฉาย ไม่ได้มีเสี่ยเจ้าเดียวนะ
เสี่ย : เฮ้ย ผอ ทำไมพูดหมาๆอย่างนี้วะ.
ดร. นิยมเริ่มทำเสียงแข็งใส่ : เสี่ย...ทำธุรกิจมันก็ต้องเชื่อใจกัน. เสี่ยไม่ไว้ใจผมกลัวผมมีนอกมีใน ผมมีตำแหน่งค้ำคออยู่กะอีแค่เงิน ล้านเดียวที่เสี่ยจะให้ผม. ผมทำงานไม่กี่ปีผมก็ได้แล้ว แล้วผมจะมาเสี่ยงทำไม แล้วฝรั่งมันขอมาทั้งหมด 1 ล้านเหรียญ ผมต่อมาให้เหลือ400000 เหรียญ แทนที่จะเป็นผลงานของผม กลับต้องมาให้เสี่ยมองผมว่ามีนอกมีใน. ถ้าเสี่ยไม่สบายใจก็ล้มดิวจะได้ไม่บาดหมางกันไม่ดีกว่าเหรอ.
เสี่ย : แล้วทำไมผมไปกับ ผอ. ไม่ได้
ดร. นิยม : เขาลูกค้าผม ถ้าเขาเจอเสี่ย ต่อไปมันไม่จำเป็นต้องผ่านผมอยู่แล้ว ผมพูดตรงๆ.
เสี่ย : อีก 2 วัน ผอ จะได้รับเงิน 10ล้าน และผมโอนค่าเดินทางต่างหากให้กับ ผอ.อีก 3 แสน ผมให้เวลา 10 วันผมจะต้องให้เอกสาร และพิมพ์เขียวของมัน
ดร. นิยม : เสี่ย.. ธุรกิจของเสี่ยขายถ่านไฟฉายอันดับ 1 ของประเทศ ถ้าไอ้ตัวนี้ออกมาจะยิ่งทำให้เสี่ยรวยไม่รู้เรื่อง. คงจะไม่ได้เป็นอันดับ1แค่ประเทศเราประเทศเดียวแน่นอน
เสี่ยต้องฝืนยิ้มเพื่อไม่ให้งานเสีย : ผอ นี่ปากหวานจัง ขอให้งานของเราประสพความสำเร็จ
นาทีทองของ ดร.นิยม และอ.สำเร็จ อ.สำเร็จ ได้รับเงินเต็มจำนวนคือ 2 ล้านบาท ทำให้อ.สำเร็จ หายใจหายคอได้คล่องขึ้น. นิยมได้รับงานจาก อ.สำเร็จอีก 1-2 งาน ในช่วงเวลานี้ ทำให้ ดร.นิยมฐานะทางการเงินดีอย่างผิดหูผิดตาได้ไป ฮันนีมูนกับเลขาคนสวยอีก 1-2 ครั้ง. จนเลขาคนสวยต้องลาออกจากที่ทำงานเพราะ นุชท้อง แต่ไม่สามารถบอกให้ใครรู้ได้. ดร.นิยม ต้องเลี้ยงดูนุชอย่างลับๆไม่ต้องการให้ครอบครัวของตนเองรับรู้. ผิดกับ อ.สำเร็จ ถึงจะมีเงินสำรองมากขึ้นนอกจากเป็นคนประหยัดแล้วเป็นคนที่ขี้กลัวด้วย อ.สำเร็จ ต้องทำงานและทำตัวให้เหมือนปกติและพยายามดึงเงินก้อนนั้นออกมาใช้อย่างระมัดระวัง อ.สำเร็จก็ไม่ได้ทำตัวแตกต่างจากที่เคยเป็นมา. เพียงแต่ตอนนี้ อ.สำเร็จเริ่มสบายใจมากขึ้นจะใช้จ่ายอะไรก็ไม่ต้องคิดหน้าคิดหลังให้มากเหมือนเมื่อก่อน.
อ่านตอนที่ 5 https://pantip.com/topic/37838703
อ่านตอนที่ 3 https://pantip.com/topic/37838658