ต๊ะ (อมตะ) ภาค1 : นิรันดร์ 5/

1 ปีผ่านไป ที่ห้องนอนของ อ.สำเร็จ

ดึกแล้วแต่สองสามีภรรยายังไม่หลับ เพราะทั้งสองคนกำลังคิดถึงเรื่องเดียวกันอยู่ สมกับที่เป็นเนื้อคู่ เป็นสามีภรรยากันไม่มีเรื่องใดยิ่งใหญ่ไปกว่า “ทำไม ลูกยังไม่ยอมพูด” ปกติแล้วเด็กจะพูดไม่หยุด หรือเราจะต้องให้เขาเงียบๆบ้างเพราะพูดจนความน่ารักเปลี่ยนเป็นความน่ารำคาญ แต่นี่ 17 เดือนแล้ว พัฒนาการของต๊ะ โดดเด่นกว่าเด็กทั่วไปแต่ติดอยู่ตรงที่ ถึงวันนี้แล้ว ไม่ว่า พ่อ แม่ พี่เลี้ยง ก็ยังไม่เคยมีใครได้คุยกับต๊ะ อย่างเป็นทางการ ความเป็นพ่อจึงเริ่มเอยปากถาม

อ.สำเร็จ : ฟ้าลูกพูดบ้างหรือยัง

ฟ้า : พูดแล้วพี่

อ.สำเร็จ : ว่า

ฟ้า : หิว ฉี่ อึ๊ ร้องไห้

อ.สำเร็จ : แล้วประโยคอื่นหละ

ฟ้า : (เริ่มพูด คิ้วเริ่มชนกัน) หวังว่าลูกเราไม่มีปัญหานะพี่ ลูกไม่พูดเลยนี่ก็ ขวบกับ 5 เดือนแล้ว

อ.สำเร็จ : (แววตาที่เริ่มวิตก) นั้นนะซิ หลอกให้พ่อแม่ดีใจ คอแข็งเร็ว นั่ง คลาน ตั้งไข่ เดิน เร็วมาก แต่ไม่พูดเลย

ฟ้า : หรือว่าลองไปปรึกษาหมอดูไหมพี่ อีก ปีเดียวก็เข้าเนอเซอรี่แล้ว

อ.สำเร็จ : ฟ้าจะรีบไปไหน รอ 2 ปีให้เรียน อนุบาล 1 เลยหละกัน

ฟ้า : (ฟ้าลุกขึ้นมานั่ง) ฟ้าตั้งใจว่าจะเรียนเนอเซอรี่ ถ้าไวก็ข้ามชั้นเรียน อนุบาลเลยพี่

อ.สำเร็จ : เร่งไปหรือป่าวจะรีบไปไหน คนอื่นเขาให้ลูกเรียน “ปอ.เตรียม” แล้วก็เรียนประถมเลย ของเราไปตามหลักสูตรฝรั่งหลอกกินตังค์นะ มีที่ไหนเรียนเนอเซอรี่ ต่อด้วยอนุบาล 1-3 บ้านคนไม่มีเวลาเลี้ยงลูกเท่านั้นเขาถึงทำกัน

ฟ้า : เดี๋ยวนี้ยุคนี้มันแข่งขันกันสู้นะพี่ พื้นฐานไม่ดี การศึกษาไม่ดีจะไปสู้ใครเขาได้ ฟ้าจะให้ลูกได้แต่ของที่ดีที่สุดนะพี่

อ.สำเร็จ :  (ตาเริ่มจะปิดหละ แต่ปากก็ยังบ่นอยู่) เรียนแบบเร่งๆรีบๆ เด็กจะมีความสุขหรือ ปล่อยให้คนอื่นมาเลี้ยงแทน เอาแต่วิชาการเพื่อทำคะแนนดี พ่อแม่ดีใจเห็นคะแนนลูกดีๆแต่ลูกต้องมานั่งเรียนแทบไม่มีเวลาเล่น ไม่มีเวลาอยู่กับพ่อแม่

ฟ้า : (เสียงดัง และก็ฟาดไปที่ตัว อ.สำเร็จ 1 ครั้ง) เออ.. พี่จะนอนไหม หรือจะขัดฟ้าทุกเรื่อง

อ.สำเร็จ : (เด้งตัวขึ้นมานั่ง) โอ๊ย.. พี่ไม่ได้ขัด

ฟ้า : ฟ้าบอกว่า อีก 1 ปีเรียนก็ 1ปีเรียนซิ

แล้วทั้งคู่ก็ต้องตะลึงอีก น้องต๊ะ ยืนเกาะขอบเตียงฟังพ่อแม่เถียงกัน

ฟ้า : ขอโทษ ๆ แม่เสียงดังทำหนูตื่นหรือคะ.. พ่อเขานั้นแหละยั่วโมโหแม่

อ.สำเร็จ : อ้าว... พี่ไม่ใช่แพะนะ นอนนะครับต๊ะ นอนเยอะๆ กินเยอะๆ โตไวๆนะครับลูก

ฟ้า : แม่ลงไปนอนพื้นเป็นเพื่อนไหมลูก เดี๊ยวแม่ไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ (แล้วฟ้าก็ลุกจากเตียงไปเข้าห้องน้ำ)

อ.สำเร็จ : (สายตาก็มองไปที่ต๊ะและก็พูดกับต๊ะว่า) ป๊านอนก่อนนะพรุ่งนี้ป๊าต้องทำงานแต่เช้า ฝันดีนะครับ

จากนั้นที่ฟ้าก็เดินไปเข้าห้องน้ำ อ.สำเร็จก็หลับไป เมื่อฟ้ากลับมาด้วยความโมโห เราบอกว่าจะลงไปนอนกับลูกแต่กลับเอาลูกไปนอนเล่นบนเตียง อย่างนี้อย่านอนเลย ฟ้าก็ปลุก อ.สำเร็จขึ้นมาทันที

ฟ้า : พี่ให้ฟ้านอนพื้นแล้วอุ้มลูกขึ้นมานอนเตียง "เหรอ"

อ.สำเร็จ : (ลืมตาต้องตาโตค้างอีกที ภาพที่เห็นคือ น้องต๊ะมานั่งเล่นอยู่บนหัวเตียง)เห้ย มาได้ไง

ฟ้า : เด็กขวบครึ่งขึ้นเตียงเองได้ไงถ้าพี่ไม่อุ้มขึ้นมา

อ.สำเร็จ : พี่ป่าว พี่ป่าวจริงๆ

ฟ้า : มามะ ลงมานอนพื้นกับแม่ดีกว่า

น้องต๊ะส่ายหัว

ฟ้า : (เสียงดังแกมบังคับ หรือ เรียกว่าสั่งก็ได้) พี่ลงมานอนพื้นด้วยกัน 3 คนเลย

น้องต๊ะยิ้มแล้วเดินไปหาแม่ให้อุ้มลงจากเตียง

อ.สำเร็จ : ประหลาดมากๆ ไม่พูดแต่ฟังรู้เรื่องทุกคำ

ฟ้า : (เสียงออกคำสั่งจากฟ้า) ฉีดวัคซีน 18 เดือน พี่ต้องลางานไปด้วยกันนะไปถามคุณหมอกัน

อ.สำเร็จ : อื้ม ... (หลับ)





เช้าวันเสาร์บนโต๊ะกินข้าว อ.สำเร็จกำลังอ่านและศึกษารายงานการวิจัย ผลงานใหม่ที่กำลังจะเตรียมขาย ต๊ะนั่งอยู่เก้าอี้ล็อคเด็ก นั่งตักข้าวเข้าปากเอง เลอะเทอะไปหมดแล้วจู่ๆก็ได้ยินเสียง ทำเอา อ.สำเร็จ ที่กำลังจิบกาแฟ สำลัก "ป๊า ทำไมนกบินได้" แก้วกาแฟหลุดจากมือเอกสารในมือล่วง กาแฟหกใส่เอกสารเลอะไปหมด

อ.สำเร็จ : (ด้วยความตกใจและไม่เชื่อหูตัวเอง ยังคอยย้ำว่า) ต๊ะ ต๊ะ พูดอีกทีซิลูก ๆ

ฟ้า : เกิดอะไรขึ้นพี่ ต๊าย กาแฟเลอะหมดเลย .. พี่ศรี ขอไม้ถูพื้นกับผ้าเช็ดโต๊ะหน่อยเร็ว

พี่ศรี : ค่ะ..

อ. สำเร็จ : ต๊ะ พูดได้แล้ว ๆ

ฟ้า : จริงหรือพี่ พูดอะไร ต๊ะพูดให้แม่ฟังให้ชื่นใจหน่อยเร็ว

ต๊ะมองหน้าแม่แล้วยิ้มเหมือนอย่างที่เคย ฟ้าคะยั้นคะยออย่างไร ต๊ะก็ยิ้มเหมือนเดิม

ฟ้า : (ฟ้าทำหน้าไม่เชื่อ) พี่นี่ โกหกเหมือนเลยนะ ทำกาแฟหกแล้วมาบอกว่าลูกพูดได้

อ.สำเร็จ : ต๊ะ พูดได้จริงๆ เขาพูดว่า "ป๊า ทำไมนกบินได้" ศรีดูน้องต๊ะตลอดเวลาเคยได้ยินน้องต๊ะพูดบ้างไหม

พี่ศรี : ศรีพยายามพูดกับน้องต๊ะหลายครั้งแล้วคะ แต่เขาเอาแต่มองหน้าศรีแล้วยิ้มให้อย่างเดียวค่ะ อยู่มากับเป็นปีแล้วไม่เคยได้ยินเสียงเลยคะ นอกจากตอนร้องไห้ตอนอยากกิน ปวดฉี่ อึ๊เลอะกางเกง ง่วงนอน เท่านั้นคะ

อ. สำเร็จ : ยังดีที่ยังได้ยินเสียงบ้าง พ่อกับแม่ไม่เคยได้ยินเลยจะนึกว่าเป็นใบ้อยู่แล้ว





ที่โรงพยาบาล สองสามีภรรยา พร้อมน้องต๊ะ ได้คิวที่จะพบคุณหมอ พยาบาลประกาศเรียก น้องนิรันดร์ พบคุณหมอเดือนเพ็ญคะ ทุกคนก็เดินเข้าห้องเพื่อไปพบคุณหมอ เมื่อเจอหน้า...ต่างก็ยกมือไหว้ สวัสดี

ฟ้า : คุณหมอคะ วันนี้ 18 เดือน พาน้องต๊ะมาฉีดวัคซีน 18 เดือนคะ

หมอ : น้องต๊ะ อารมณ์ดีไหมลูก หนูรู้ไหมว่าจะมาทำอะไร

ฉับพลันทันใด ทั้งพ่อและแม่อยากจะเฮออกมาดังๆเมื่อเจอเหตุการณ์นี้ ไม่รู้ว่าดีใจหรือจะหน้าชาดี

ต๊ะ : ดี รู้

หมอ : รู้ครับซิลูก แล้วต๊ะมาทำอะไรครับ

ต๊ะ : ฉีดยา

หมอ : กลัวไหม

ต๊ะ : ไม่กลัว ต๊ะไม่ฉีด

หมอ : ไม่กลัวทำไมไม่ฉีดหละคะ

ต๊ะ : ไม่ฉีดคือไม่ฉีด

หมอ : อื้ม.... นี่น้องต๊ะ 18 เดือนหรือ 18 ปีเนี้ย

ต๊ะ : (ต๊ะมองไปที่หน้าของคุณหมอ สายตาขอร้องแล้วก็พูดว่า) ต๊ะไม่ฉีด

หมอ : อ้าว ..ถ้าไม่ฉีดแล้วต๊ะมาทำไมคะ

ต๊ะ : แม่ให้มา ต๊ะไม่ฉีด

หมอ : 5555 พูดเป็นต่อยหอยเลยอยู่บ้านคงพูดไม่หยุดเลยหละซิ ไปฉีดยาได้แล้ว ชั่งน้ำหนักและวัดส่วนสูงด้วยนะคะเอาผลมาให้คุณหมอดูด้วยคะ

ทั้ง อ.สำเร็จและฟ้า นั่งตัวแข็งเหมือนโดนสะกด เหมือนถูกลูกตัวเองหักหลัง เหมือนอะไรๆมาทับใส่ตัวบอกไม่ถูก

หมอ : รอแป๊ปเดียวนะคะ เชิญคุณพ่อคุณแม่ นั่งรอก่อนผลออกมาแล้ว หมอจะเรียกกลับมาแล้วหมอจะอ่านผลให้ฟัง

ฟ้า : คุณหมอคะ มีเรื่องปรึกษาคะ

หมอ : เชิญคะ

ฟ้า : คือว่าไม่มา 2 เดือนแล้วคะกำลังจะเข้าเดือนที่ 3

หมอ : (หมอยิ้มกว้าง) ยินดีด้วยคะ ถ้าให้มั่นใจ ให้พยาบาลตรวจเพื่อยืนยันไหมคะ

ฟ้า : ดีคะ

หมอ : ประจำเดือนมาครั้งล่าสุดจำได้ไหมคะวันไหน และ มีอะไรกับคุณพ่อ หลังจากวันนั้นประมาณวันไหนคะ

ฟ้า : คะ จำได้ว่าช่วงก่อนปีใหม่ และก็มีอะไร กับคุณพ่อประมาณ ปีใหม่คะ

หมอ : (หมอ ยิ้ม) หมอมั่นใจมากว่าน้องต๊ะ มีน้องแน่ๆคะ แต่คุณแม่อยากตรวจเพื่อความมั่นใจไหมคะ

ฟ้า : คะ

หมอ : ขอเชิญที่ห้องตรวจ ไปดื่มน้ำเยอะๆให้พยาบาลเก็บปัสสาวะนะคะ... (เสียงดัง) พยาบาลมาพบคุณหมอหน่อยคะ

พยาบาลเข้ามา
หมอ : พาคุณแม่ไปที่ห้อง  ตรวจครรถ์ นะคะ (ยิ้ม)

พยาบาล : (ยิ้ม) คะ คุณแม่เชิญทางนี้คะ

แล้วอ.สำเร็จก็ประคอง ฟ้าออกไป
ฟ้า : ตอนก่อนเข้าห้องไม่เห็นประคอง ฟ้าไม่ได้ป่วยนะพี่

อ. สำเร็จ : ตกลงที่ให้พี่มาวันนี้ไม่เกี่ยวกับเรื่องต๊ะไม่พูดใช่ไหม (ยิ้มอย่างมีความสุข)

ฟ้า : แล้วพี่เต็มใจมาไหมคะ

อ.สำเร็จ : เต็มใจที่สุด

หลังจากที่ตรวจครรภ์เส็จก็กลับมาที่ห้องคุณหมอเดือนเพ็ญอีกครั้ง นั่งกันอยู่ 3 คนหน้าคุณหมอ
หมอ : เอาเรื่องไหนก่อนดีคะ

ฟ้า : เรื่องไหนก็ได้คะ

หมอ : เอาข่าวดีก่อนนะคะ คุณแม่ มีน้องแน่นอนค่ะ จะฝากครรถ์ไว้กับคุณหมอนพดลเลยไหมคะ

ฟ้า : ดีคะ รบกวนคุณหมอคุณพยาบาลติดต่อให้ด้วยนะคะ

หมอ : คะ วันนี้คุณหมอ นพดล อยู่พอดี ออกเวรตอนเที่ยงนี้เดี๋ยวให้พยาบาลแจ้งให้ท่านทราบจะได้ไม่กลับก่อน

ฟ้า : ขอบคุณคะ

หมอ : เรื่องต่อมา น้ำหนัก ส่วนสูงของน้องต๊ะอยู่เกณฑ์ปกติ แต่อยากให้น้องทานเยอะๆหน่อยน้ำหนักลงมาเรื่อยๆไม่ดีคะ

ฟ้า : อยู่ที่บ้านทานน้อยคะ ชอบนั่งอยู่หน้าทีวี คุณหมอ ช่วยพูดให้หน่อยซิคะ

หมอ : เด็กวัยนี้ติดการ์ตูน ก็ธรรมดาอาจจะต้องบอกน้องเขานะคะไม่ทานข้าวจะไม่ให้ดูทีวี และกำหนดเวลาให้ดูด้วยคะ

ฟ้า : นี่คือเรื่องที่อยากปรึกษาคะ ต๊ะไม่ดูการ์ตูน ดูแต่สารคดี ชีวิตสัตว์โลก และอยู่บ้านไม่คุยเหมือนเป็นใบ้

หมอ : แล้วเขารู้เรื่องหรือคะ

ฟ้า : ฟ้าก็เคยถามเขาคะ เขายิ้มอย่างเดียวไม่พูด

หมอ : เมื่อกี้ น้องยังพูดจ้อๆอยู่เลยนิคะ

ฟ้า : เรา2คนก็ตกใจมากคะอยู่บ้าน ทานข้าวน้อย และไม่พูดเลย พอมาเจอคุณหมอไม่รู้อารมณ์ไหนพูดตอบโต้ไปเรื่อย

คุณหมอเริ่มหันกลับไปคุยกับต๊ะ
หมอ : น้องต๊ะครับ อยู่บ้านดูทีวีชอบเรื่องอะไรครับ

ต๊ะ : ยิ้มไม่ตอบ

หมอ : เมื่อกี้ยังคุยกับคุณหมอดีๆอยู่เลยมาคุยกันหน่อยนะครับ

ต๊ะ : ยิ้มไม่ตอบ

หมอ : น้องต๊ะอยู่บ้านต้องทานข้าวเยอะๆนะครับ เดี๋ยวจะไม่สูง จะไม่หล่อนะคะ

ต๊ะ : พยักหน้า

หมอ : พูดครับ ซิคะ ตอบคุณหมอหน่อย

ต๊ะ : ยิ้มไม่ตอบ

หมอ : ต๊ะยังไม่ตอบคุณหมอเลยว่าชอบดูทีวีเรื่องอะไร

ต๊ะ : ยิ้มไม่ตอบ

หมอ : (ด้วยความสงสัย จึงหันไปถามพยาบาล) พยาบาลเมื่อกี้พาน้องไปฉีดยาน้องเขาพูดเขาร้องบ้างไหม

พยาบาล : ไม่คะ ไม่พูด ฉีดยาก็ไม่ร้อง ไม่โว้ยวาย เด็กปกติเดินยาจะโวยวาย แต่น้องเขานิ่งมากคะ

หมอ : ต๊ะครับ ตอนพี่เขาฉีดยา เจ็บไหมครับ

ต๊ะ : พยักหน้า

หมอ : หมอว่าคุณพ่อคุณแม่ต้องพยายามพูดกับเขาให้มากๆนะคะเหมือนกับเขาไม่พร้อมที่จะพูดกับคนอื่นหมอเชื่อว่าเขาไม่มีปัญหาอะไรคะ ต๊ะเรานี้แปลกนะ เมื่อกี้พูดไม่หยุดกลับมาเหมือนเปลี่ยนโหมดเป็นใบ้เลย คุณพ่อคุณแม่ลองทำอย่างที่หมอบอกนะคะ แล้วคราวหน้ามาแจ้งความคืบหน้าให้หมอฟังอีกที

อ. สำเร็จ ฟ้า : ครับ คะ (พร้อมกัน) ลาหละครับ

พยาบาล : คุณพ่อคุณแม่ทานข้าวก่อนไหมคะหรือจะไปนั่งรอคุณหมอ นพดลที่หน้าห้อง วันนี้คุณหมอคิวเยอะคะ

อ. สำเร็จ : นั่งรอหน้าห้องก็ได้ครับ เราพึ่งทานข้าวกันมา (จริงๆ ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่ก่อนออกมา ตั้งใจจะประหยัด)

ราวกับเสียงสวรรค์ ทุกคนได้ยินเหมือนกันหมด “ต๊ะจะกินราดหน้า ต๊ะหิว” เสียงของต๊ะ สะกดทุกคนให้นิ่งได้

ตอบด้วยความดีใจและอยากจะร้องไห้ ฟ้าเอยปากด้วยเสียงที่สั่น “ไปซิลูกไปเลยกินอะไรสั่งเต็มที่เลยลูก”

อ. สำเร็จ : คุณพยาบาลถ้าถึงคิวแล้ว เรียกด้วยนะครับผมรีบไปรีบกลับ

พยาบาล : คะ

อ่านตอนที่ 6 https://pantip.com/topic/37839335

อ่านตอนที่ 4 https://pantip.com/topic/37838676