ช่วยถอดบทประพันธ์เรื่องพระอภัยมณี ตอนพระอภัยมณีหนีนางผีเสื้อหน่อยค่ะ

สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่   ชำเลืองแลดูหน้าน้ำตาไหล
จึงกราบกรานมารดาแล้วว่าไป   จะเข้าใกล้ทูนหัวลูกกลัวนัก
เมื่อวานนี้ตีข้าน้อยไปหรือ   ระบมมือเหมือนกระดูกลูกจะหัก
ซึ่งรักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก   มิใช่จักลืมคุณกรุณา
ถึงตัวไปใจลูกยังผูกคิด   พอปลดปลิดเรื่องธุระจะมาหา
อย่ากริ้วโกรธโปรดปรานเถิดมารดา   ไปไสยาอยู่ในถ้ำให้สำราญ
    ฝ่ายโยคีมียษพจนารถ   ให้โอวาทนางยักษ์ไม่หักหาญ
จงตัดบ่วงห่วงใยอาลัยลาน   อย่างปองผลาญลูกผัวของตัวเลย
ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรรมทำให้วุ่น   จึงสิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย
เห็นมิได้ไปอยู่เป็นคู่เชย   ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้น



คืออ่านแล้วมันเข้าใจแต่เราไม่รู้จะเรียบเรียงคำพูดยังไงอ่ะค่ะ
ช่วยหน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ