ช่วยแปลคำประพันธ์นี้ให้หน่อยครับ

คิดถึงน้องสองชนกที่ปกเกล้า ด้วยพลัดพรากจากมาเป็นช้านาน จึงจำร้างห่างห้องให้น้องโกรธ แม้นไปได้ก็จะพาแก้วตาไป พี่มนุษย์สุดสวาทเป็นชาติยักษ์ กลับไปอยู่คูหาอย่าอาดูร อย่าฆ่าสัตว์ตัดชีวิตพิษฐาน จะเกิดไหนขอให้พบประสบกัน พี่ขอบุตรสุดใจเอาไปด้วย ขอลาแก้วแววตาไปธานี
ผีเสื้อน้ำข่าวอนด้วยอ่อนหวาน ถ้าทิ้งไว้ไหนน้องจะครองตัว มีขออยู่สู้ตายวายชีวิต เชิญพระองค์ลงมาชลาลัย แล้วร้องเรียกลูกยามาด้วยพ่อ อย่าสงสัยใจจริงทุกสิ่งอัน
สินสมุทรสุดแสนสงสารแม่ จึงกราบกรานมารดาแล้วว่าไป เมื่อวานนี้ที่ข้าน้อยไปหรือ ซึ่งรักลูกลูกก็รู้อยู่ว่ารัก ถึงตัวไปใจลูกยังผูกคิด อย่ากริ้วโกรธโปรดปรานเกิดมารดา ฝ่ายโยทีมียศพจนารถ จงตัดบ่วงห่วงใยอาลัยลาน
ทั้งนี้เพราะเคราะห์กรรมทำให้วุ่น
เห็นมิได้ไปอยู่เป็นคู่เชย
อย่าครวญคิดติดตามด้วยความโกรธ
จงยับยั้งฟังคำรูปรำพัน
นางผีเสื้อเหลือโกรธพิโรธร้อง
ช่างเฉโกโยคีหนีเขาใช้
เขาว่ากันผัวเมียกับแม่ลูก
แม้นคบคู่กูไว้มิให้นอน
จะสร้อยเศร้าโศกาน่าสงสาร ไม่แจ้งการว่าข้างหลังเป็นอย่างไร จงงดโทษพี่ยาอัชฌาสัย นี่จนใจเสียด้วยนางต่างตระกูล จงคิดหักความสวาทให้ขาดสูญ จงเพิ่มพูนกาวนารักษาธรรม์ หมายวิมานเมืองแมนแดนสวร อย่าโศกศัลย์แคล้วคลาดเหมือน เป็นเพื่อนด้วยเหมือนสุดามาร อย่าราคีขุ่นข้องให้หมองมัว ไม่โปรดปรานอนุกูลเลยทูนหัว ทั้งจากผัวจากบุตรสุดอาลัย ไม่เห็นจิตน้องรักจะตักษัย เมียจะให้มนตร์เวทวิเศษครัน แม่จะขออำลาเจ้าอาสัญ ไม่รำพันพูดลวงเจ้าดวงใจ ชำเลืองแลดูหน้าน้ำตาไหล จะเข้าใกล้ทูนหัวลูกกลัวนัก ระบมมือเหมือนกระดูกลูกจะหัก มิใช่จักลืมคุณกรุณา พอปลดปลิดเรื่องธุระจะมาหา ไปไสยาอยู่ในถ้ำให้สำราญ ให้โอวาทนางยักษ์ไม่หักหาญ อย่าปองผลาญลูกผัวของตัวเลย จึงสิ้นบุญวาสนาสีกาเอ๋ย ไปสวรรค์นฤพานสำราญใจ มาตั้งช่องศีลจะมีอยู่ที่ไหน ไม่อยู่ในศีลสัตย์มาตัตรอน
ด้วยสองเคยปลูกเลี้ยงกันเพียงนั้น
จะ เป็นโทษกับสีกาเมื่ออาสัญ
ยื่นจมูกเข้ามาบ้างช่วยสั่งสอน
จะราญรอนรบเร้าเฝ้าตอแย