ทำไมคนเราเวลาเสียใจ โกรธมากๆน้ำตาต้องไหล

เขารู้นะคะว่าเราน้อยใจเขา แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ไม่ง้อ ไม่สนใจ กลับหนีไปนอน มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ ถึงบางคนจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าสะสมเรื่อยๆ มันก็ไม่ไหว เราผิดมากใช่มั้ยที่เราร

บ้างครั้งก็ดึงตัวเองออกมาจากความรู้สึกเศร้า เสียใจได้ แต่อยู่ๆ ก็กลับเข้าไปในความรู้สึกเก่าๆ การเห็นภาพ การเห็นผู้คน สิ่งแวดล้อม มันทำให้เรานึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ผ่านมา รู้สึกแย่กับตัวเองอยากร้อ

คือขอเล่าก่อนนะคะว่า เวลาอยู่คนเดียวจะชอบคิดนุ่นนี่นั้น พอคิดตกเรื่องเศร้าน้ำตาก็ไหลเฉยเลย หรือมีใครว่าแทงใจดำมาน้ำตาก็อยากไหล มีอะไรมากระทบกระเทือนใจน้ำตาก็ไหล บางทีมันก็หน้าเบื่อตัวเองคะ ไม่อยากเป็น

สวัสดีค่ะ มีบางวัน…ที่เราไม่ได้อยากคุยกับใครเลย ไม่ใช่เพราะโกรธ ไม่ใช่เพราะเสียใจ แต่แค่รู้สึกว่าเสียงรอบตัวมันดังเกินไป จนใจเราต้องการความเงียบเพื่อหายใจอีกสักพัก เราคิดว่ามันคงเป็นธรรมดาของช

คือเราเป็นคนที่sensitiveกับพ่อแม่มาก ๆ เวลาเขาจะด่า หรือแค่ทำอะไรนิดหน่อยที่บ่งบอกในเชิงที่ไม่ค่อยไม่ดีให้เราแม้แต่เพียงนิดเดียว เช่นการแสดงสีหน้า อะไรแบบนี้ เราแอบรู้สึกกดดันแปลก ๆ มันอยากร้องไห้มันเ

มีใครเคยเป็นไหมคะ ไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิต เฉยชากับทุกอย่าง ชีวิตเราเริ่มเจอความรู้สึกนี้ตั้งแต่เรียนจบ หลังจากเรียนจบแล้วเราก็หางานทำเลย เพราะฝันว่าอยากเป็นครูเลยตัดสินใจทำอาชีพนี้ เรารู้สึกมีความส

คือลูกอายุ 3 ขวบแล้ววันนี้พึ่งนึกออก เลยอยากถ้ามว่ามีคนเป็นเหมือนกันมั้ย หรือผมเป็นแค่คนเดียวที่คิดอะไรไม่ออกแต่น้ำตาไหลเฉยเลย  จะว่าดีใจก็ไม่ใช่คนที่ดีใจจนน้ำตาไหลจะว่าเสียใจก็ไม่ใข้เรื่องท

วันนี้เป็นอีกวันที่ใจมันอ่อนแรงหน่อย ๆ เหมือนพลังในตัวค่อย ๆ หมดไปโดยไม่รู้ตัว แต่ก็ยังอยากเขียนอะไรเล็ก ๆ ไว้ให้ตัวเอง… เพื่อเตือนว่า ถึงเราจะเหนื่อยแค่ไหน เราก็ยังอยู่ตรงนี้นะ ยังหายใจ ยังมีเ

คือเราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมากๆค่ะ เรื่องเศร้าๆที่คนอื่นเขาแค่เศร้า เรานี่ร้องไห้โฮแล้ว ร้องไห้ทุกสถานการณ์ด้วยค่ะ กลัวก็ร้อง เสียใจก็ร้อง ซึ้งก็ร้อง โกรธก็ร้อง เครียดยิ่งร้องเลย โดยเฉพาะเวลาเครียดหรือ