ทำไมคนเราเวลาเสียใจ โกรธมากๆน้ำตาต้องไหล

เขารู้นะคะว่าเราน้อยใจเขา แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ ไม่ง้อ ไม่สนใจ กลับหนีไปนอน มันไม่ใช่ครั้งแรกที่เป็นแบบนี้ ถึงบางคนจะมองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ถ้าสะสมเรื่อยๆ มันก็ไม่ไหว เราผิดมากใช่มั้ยที่เราร

บ้างครั้งก็ดึงตัวเองออกมาจากความรู้สึกเศร้า เสียใจได้ แต่อยู่ๆ ก็กลับเข้าไปในความรู้สึกเก่าๆ การเห็นภาพ การเห็นผู้คน สิ่งแวดล้อม มันทำให้เรานึกถึงเรื่องราวเก่าๆ ที่ผ่านมา รู้สึกแย่กับตัวเองอยากร้อ

คือขอเล่าก่อนนะคะว่า เวลาอยู่คนเดียวจะชอบคิดนุ่นนี่นั้น พอคิดตกเรื่องเศร้าน้ำตาก็ไหลเฉยเลย หรือมีใครว่าแทงใจดำมาน้ำตาก็อยากไหล มีอะไรมากระทบกระเทือนใจน้ำตาก็ไหล บางทีมันก็หน้าเบื่อตัวเองคะ ไม่อยากเป็น

มีใครเคยเป็นไหมคะ ไม่มีความสุขกับการใช้ชีวิต เฉยชากับทุกอย่าง ชีวิตเราเริ่มเจอความรู้สึกนี้ตั้งแต่เรียนจบ หลังจากเรียนจบแล้วเราก็หางานทำเลย เพราะฝันว่าอยากเป็นครูเลยตัดสินใจทำอาชีพนี้ เรารู้สึกมีความส

มาแชร์หน่อยค่ะสำหรับคนที่เคยผ่านเคยเจอมาแล้ว คุณรู้สึกเฉยเฉย(เพราะว่ายังไงเค้าก็คือพ่อคือแม่เรา )หรือว่าคุณรู้สึกผิดเสียใจที่เค้าทำคุณรู้สึกแบบนั้น

คือลูกอายุ 3 ขวบแล้ววันนี้พึ่งนึกออก เลยอยากถ้ามว่ามีคนเป็นเหมือนกันมั้ย หรือผมเป็นแค่คนเดียวที่คิดอะไรไม่ออกแต่น้ำตาไหลเฉยเลย  จะว่าดีใจก็ไม่ใช่คนที่ดีใจจนน้ำตาไหลจะว่าเสียใจก็ไม่ใข้เรื่องท

คือเราเป็นคนที่ร้องไห้ง่ายมากๆค่ะ เรื่องเศร้าๆที่คนอื่นเขาแค่เศร้า เรานี่ร้องไห้โฮแล้ว ร้องไห้ทุกสถานการณ์ด้วยค่ะ กลัวก็ร้อง เสียใจก็ร้อง ซึ้งก็ร้อง โกรธก็ร้อง เครียดยิ่งร้องเลย โดยเฉพาะเวลาเครียดหรือ

สวัสดีค่ะ คือวันนี้หนูไปคัดกีฬามา ก่อนคัดหนูไม่ได้หวังว่าจะติดนะคะ บอกตัวเองว่าติดไม่ติดก็ไม่เป็นไร หลังคัดเสร็จผลออกมาว่าหนูไม่ติด หนูดันเสียใจเฉยเลย มันรู้สึกเสียใจจนร้องไห้เลยค่ะ หนูเป็นแบบนี้มันแป

คือเรื่องมันมีอยู่ว่าเรา เลี้ยงหมา 2 ตัว ผู้+เมีย พันธุ์ไทยแท้ ตั้งแต่2เดือน จนตัวเมียเค้ามีลูกแล้วคลอด ซึ่งตอนคลอดน้องมาคลอดในบ้าน ซึ่งเรามีโอกาสได้ช่วยน้องทำคลอด ทำให้เรารักลูกๆของน้อง ทั้งหมด 6 ตัว

บางเรื่องมันไม่ได้ทำให้เราเสียใจหรอก แต่แบบ…มันเสียความรู้สึกเฉย ๆ อะ คือไม่ได้ดราม่า ไม่ได้ร้องไห้ ไม่ได้ทะเลาะ แต่แค่แบบ…เฮ้อ มันไม่เหมือนเดิมแล้วอะ บางเรื่องเล็กนิดเดียว พูดให้ใครฟ