ชีวิตที่เริ่มต้นตอนสามสิบทำไมมันเหนื่อยอย่างงี้

ไม่ได้ดราม่านะคะ เป็นกระทู้ระบายพูดคุยค่ะ
เราเป็นผญ.อายุ 30 ไม่มีรถ ไม่มีบ้าน ไม่มีความรู้ ไม่มีหนี้สิ้น
มีเงินเก็บไม่กี่หมื่น ก่อนหน้านี้ใช้ชีวิตอยู่​กับในสิ่งที่ต้องทำ
จนมาปีนี้ที่เรารู้สึกว่าเราเริ่มแก่แล้ว สามสิบแล้วควรจะได้เริ่มใช้ชีวิตของตัวเองสักที
เราออกมาหางานทำ ได้มีเงินเดือนเป็นของตัวเอง ได้เริ่มเรียนกศน.
ได้ทำสิ่งที่อยากทำมานานแต่ไม่ได้ทำสักที มันก็ดีนะแค่รู้สึกว่าทำไมมันเหนื่อย เหนื่อยมาก กว่าจะได้อะไรมาสักอย่างมันต้องแลกกับความเหนื่อย มันไม่ได้ง่ายเลยแต่เราก็ภูมิใจนะ แต่มองอนาคตถึงความมั่นคงด้วยวัยสามสิบรู้สึกว่าเราเริ่มช้าไป
มีใครเริ่มต้นช้าบ้างไม๊คะ ต้องใช้ความอดทนมากแค่ไหน มาแชร์ให้กำลังใจกันค่ะ