ชีวิตช่วงนี้มีแต่เรื่องราววุ่นวายเกิดขึ้นในชีวิต บางครั้งขำกับชีวิตขนาดถึงขั้นแทบจะตาย
แต่ก็ขำและสมน้ำหน้าตัวเอง จนทุกอย่างเดือดร้อนกันไปหมด จนบางครั้งเหมือนจะเจอสิ่งดีๆ
แต่ในที่สุดก็เหมือนคนที่เคยพลาดสิ่งดีๆไปทุกๆสิ่ง ใครเคยมั้ยเหมือนจะดีเหมือนจะมีความหวัง
ท้ายที่สุดความหวังนั้นกลับมาทำร้ายตัวเองอย่างแสนสาหัส ตอนนี้ชีวิตเหลืออย่างเดียวที่ยังไม่เกิดขึ้น
ก็ขั้นเลือดตกยางออกเท่านั้นเอง มีเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ทุกนาทีคือ ความทุกข์ ความเดือดร้อน ความผิดหวัง
และสิ่งที่เป็นเพื่อนรักที่สุดสำหรับผมในเวลานี้คือ ความซวย หายใจเข้า--ซวย หายใจออก--ซวย
เป็นปกติของชีวิต และลมหายใจไปแล้ว ถ้าสิ่งที่อยากทำได้ขณะนี้ อยากจะเอาจิตใจของตนเองมาสับๆทำไข่เจียว
แล้วเอาไปโยนให้สุนัขรับประทาน ขอมีชีวิตแบบไรวิญญาณ เพราะเจออะไรก็ไม่ทราบมากมายเหลือเกิน เกินกว่าจะรับได้
ทุกครั้งที่คิดแบบมีสติ มันรู้สึกว่า ยิ่งกว่าเจ็บปวดตามร่างกาย เพราะรู้แล้วว่าชีวิตหวัง ชีวิตผิดหวัง ชีวิตพัง
ก็เพราะตัวเรา จนรู้สึกว่ามีม่านสีดำมาปิดตา ปิดใจ แม้จะนึกถึงความดีหรือความสุข ก็ไม่สามารถทะลุเข้ามาช่วยได้เลย
ถ้าชีวิตนี้แลกที่จะให้ใครสุขได้ ผมเองก็ยอมที่จะแลกให้ยอมให้ชีวิตและจิตวิญญาณของผมไปเลยดีกว่า อย่างน้อยจะรได้รู้ว่า
ชีวิตมีค่าตรงที่แลกให้ผู้อื่นรอดได้ เพราะชีวิตที่มีอยู่หมดซึ่งความหมาย อยากเกินกว่าที่จะหวังอะไรได้
ถ้ามีใครเขาบอกว่าอยากให้ดีขึ้นด้วยการไปปีนหน้าผาแล้วจะรอดผทก็จะทำ หรือ ว่าจะให้สลับแก้วเสี่ยงดืมยาพิษ
เพื่อเดิมพันชีวิตก็ยอมนะถ้าดีขึ้นถ้ารอดได้ แต่ก็คงเป้นไปไม่ได้เพราะขณะอยุ่กับที่เฉยๆ ความซวยต่างๆก็เข้ามาครอบงำ
เป็นยิ่งกว่าอากาศที่ปกคลุม ความซวยมันอยู่ในกระแสเลือดในร่างกายไปแล้ว
หวังว่าจะดีขึ้น กลายเป็นความทุกข์ เพราะดีเกิดขึ้นยาก
หวังว่าจะซวย เป็นอะไรที่แน่นอน แม้ไม่หวังก็ซวยได้
นิสินะความที่ยงแท้ของโลกใบนี้ในเวลานี้ น้ำทั้งทะเลล้างซวยไม่ได้ แต่เขาบอกให้ล้างความคิด ให้ล้างที่ใจ
แต่จะทำได้ไงเพราะน้ำทั้งทะเล เป็นทะเลแห่งความซวย เป็นโลกของดวงซวย ใจที่มีอยู่ก็อยู่กลางความซวย
ความซวยมาเยือน จะดีใจหรือเสียใจ
แต่ก็ขำและสมน้ำหน้าตัวเอง จนทุกอย่างเดือดร้อนกันไปหมด จนบางครั้งเหมือนจะเจอสิ่งดีๆ
แต่ในที่สุดก็เหมือนคนที่เคยพลาดสิ่งดีๆไปทุกๆสิ่ง ใครเคยมั้ยเหมือนจะดีเหมือนจะมีความหวัง
ท้ายที่สุดความหวังนั้นกลับมาทำร้ายตัวเองอย่างแสนสาหัส ตอนนี้ชีวิตเหลืออย่างเดียวที่ยังไม่เกิดขึ้น
ก็ขั้นเลือดตกยางออกเท่านั้นเอง มีเพียงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ทุกนาทีคือ ความทุกข์ ความเดือดร้อน ความผิดหวัง
และสิ่งที่เป็นเพื่อนรักที่สุดสำหรับผมในเวลานี้คือ ความซวย หายใจเข้า--ซวย หายใจออก--ซวย
เป็นปกติของชีวิต และลมหายใจไปแล้ว ถ้าสิ่งที่อยากทำได้ขณะนี้ อยากจะเอาจิตใจของตนเองมาสับๆทำไข่เจียว
แล้วเอาไปโยนให้สุนัขรับประทาน ขอมีชีวิตแบบไรวิญญาณ เพราะเจออะไรก็ไม่ทราบมากมายเหลือเกิน เกินกว่าจะรับได้
ทุกครั้งที่คิดแบบมีสติ มันรู้สึกว่า ยิ่งกว่าเจ็บปวดตามร่างกาย เพราะรู้แล้วว่าชีวิตหวัง ชีวิตผิดหวัง ชีวิตพัง
ก็เพราะตัวเรา จนรู้สึกว่ามีม่านสีดำมาปิดตา ปิดใจ แม้จะนึกถึงความดีหรือความสุข ก็ไม่สามารถทะลุเข้ามาช่วยได้เลย
ถ้าชีวิตนี้แลกที่จะให้ใครสุขได้ ผมเองก็ยอมที่จะแลกให้ยอมให้ชีวิตและจิตวิญญาณของผมไปเลยดีกว่า อย่างน้อยจะรได้รู้ว่า
ชีวิตมีค่าตรงที่แลกให้ผู้อื่นรอดได้ เพราะชีวิตที่มีอยู่หมดซึ่งความหมาย อยากเกินกว่าที่จะหวังอะไรได้
ถ้ามีใครเขาบอกว่าอยากให้ดีขึ้นด้วยการไปปีนหน้าผาแล้วจะรอดผทก็จะทำ หรือ ว่าจะให้สลับแก้วเสี่ยงดืมยาพิษ
เพื่อเดิมพันชีวิตก็ยอมนะถ้าดีขึ้นถ้ารอดได้ แต่ก็คงเป้นไปไม่ได้เพราะขณะอยุ่กับที่เฉยๆ ความซวยต่างๆก็เข้ามาครอบงำ
เป็นยิ่งกว่าอากาศที่ปกคลุม ความซวยมันอยู่ในกระแสเลือดในร่างกายไปแล้ว
หวังว่าจะดีขึ้น กลายเป็นความทุกข์ เพราะดีเกิดขึ้นยาก
หวังว่าจะซวย เป็นอะไรที่แน่นอน แม้ไม่หวังก็ซวยได้
นิสินะความที่ยงแท้ของโลกใบนี้ในเวลานี้ น้ำทั้งทะเลล้างซวยไม่ได้ แต่เขาบอกให้ล้างความคิด ให้ล้างที่ใจ
แต่จะทำได้ไงเพราะน้ำทั้งทะเล เป็นทะเลแห่งความซวย เป็นโลกของดวงซวย ใจที่มีอยู่ก็อยู่กลางความซวย