กาลครั้งนึงยังมีเด็กน้อยคนนึงโตมาอย่างอยากลำบาก
ที่ลำบากไม่ได้แปลว่าไม่มีกินนะ ฐานะทางบ้าน ดีกว่าเพื่อนๆร่วมชั้นหลายๆคน ลำบากนะที่นี่หมายความว่าทางบ้านขายของตั้งแต่จำความได้ ตื่นเช้ามาเรามีหน้าที่ กวาดบ้าน ถูบ้าน กอกน้ำมันใส่ขวดให้แม่เอาไว้ขาย เย็นกลับบ้านหลังเลิกเรียนก็ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน กอกน้ำใส่ตู้เย็น รดน้ำผัก(เราลืมบอกบ้านเรากว้างมากมีหน้าบ้าน กลางบ้าน หลังบ้านอีก ข้างบนบ้านอีก) บางวันก็ซักผ้า ตากผ้า
แม่เราเป็นคนอารมณ์ร้ายมาก บางวันแม่แกงของอร่อยๆที่เราชอบกิน เราก็จะเหลือคาหม้อไว้พอทำงานบ้านเสร็จจะมากินเลยไม่ได้ล้างหม้อเพราะต้องอุ่นก่อน แม่ไม่ถามเลยแม่ก็จะเวี่ยงหม้อลงมาทั้งน้ำแกงสุดท้ายเป็นยังไงล่ะหญิงเอ่ย คนเก็บคือเราเอง เราเสียใจจนร้องไห้ไม่ใช่เป็นครั้งเดียวเป็นบ่อย เราอธิบายแม่ก็ยังด่ายังตี แม่จะบอกเสมอว่าเราชอบเถียง เออก็จริงแหละ 555+ เราทำงานทุกอย่างในบ้านคนเดียวตอนนั้นนับได้ว่าเป็นเด็กรุ่นนั้นที่ทำงานเพียงคนเดียวส่วนรุ่นๆเดียวกันพ่อแม่เขาตามใจ เราใช้ชีวิตจนป.2แม่แต่งงานมีครอบครัวใหม่มีน้องมาให้เราเพิ่มอีกคน วันนั้นแม่ตีเราใช้เราทำงานบ้านทั้งคืนบอกเราทำงานบ้านไม่สอาด จนเที่ยงคืนแม่ก็บอกไปนอนก่อนเช้าค่อยทำ เช้ามาแม่เอาน้ำร้อนมาสาดเราตอนนั้นเรานอนขว่ำหน้าอยู่ เราจำได้ว่าแสบหลังไปหมด เราดิ้นเหมือนหมาตัวนึง
แม่ก็ให้เราลุกขึ้นทำงานบ้านต่อส่วนพ่อใหม่น้องแม่ออกไปเที่ยวกันเรายืนร้องให้ข้างหน้าต่างดูรถแม่ออกไปแม่ขังเราไว้ในบ้านด้วยความที่เรายังเด็กเราหยุดร้องสักพักขณะทำงานด้วยเราก็หิว(ลืมบอกวันนั้นไม่ได้ไปรร.นะคะแม่ใช้เราทำงานจนไม่ให้ไปรร.) ต่อนะคะเราหิวเราก็เลยไปทอดไข่ดาวกินข้าว ด้วยความที่ยังเด็กไม่ไหวทั้งอดนอนทั้งทำงานหนักๆ อยู่ๆเลือดกำเดาไหลออกเป็นทางเราเลยไปนอนให้เลือดหยุดไหล เราเผลอหลับสักครู่ได้ยินเสียงรถแม่มาแม่ตีเราบอกเราทำงานบ้านไม่เสร็จตีจนต้องยกมือไหว้เราอธิบายแม่ก็บอกเราอ้าง เราทำงานบ้านต่อจนถึงเย็นแม่เดินเอาไม้ขวานเสื้อมาตีเราจนหัวแตก ตีเพราะอะไรนะเหรอเดียวเรามาเล่าต่อนะนิทานยังอีกยาวไกล
เคยไหมที่มีแม่ที่เป็นแบบนี้ (พ่อแม่รังแกฉัน)
ที่ลำบากไม่ได้แปลว่าไม่มีกินนะ ฐานะทางบ้าน ดีกว่าเพื่อนๆร่วมชั้นหลายๆคน ลำบากนะที่นี่หมายความว่าทางบ้านขายของตั้งแต่จำความได้ ตื่นเช้ามาเรามีหน้าที่ กวาดบ้าน ถูบ้าน กอกน้ำมันใส่ขวดให้แม่เอาไว้ขาย เย็นกลับบ้านหลังเลิกเรียนก็ กวาดบ้าน ถูบ้าน ล้างจาน กอกน้ำใส่ตู้เย็น รดน้ำผัก(เราลืมบอกบ้านเรากว้างมากมีหน้าบ้าน กลางบ้าน หลังบ้านอีก ข้างบนบ้านอีก) บางวันก็ซักผ้า ตากผ้า
แม่เราเป็นคนอารมณ์ร้ายมาก บางวันแม่แกงของอร่อยๆที่เราชอบกิน เราก็จะเหลือคาหม้อไว้พอทำงานบ้านเสร็จจะมากินเลยไม่ได้ล้างหม้อเพราะต้องอุ่นก่อน แม่ไม่ถามเลยแม่ก็จะเวี่ยงหม้อลงมาทั้งน้ำแกงสุดท้ายเป็นยังไงล่ะหญิงเอ่ย คนเก็บคือเราเอง เราเสียใจจนร้องไห้ไม่ใช่เป็นครั้งเดียวเป็นบ่อย เราอธิบายแม่ก็ยังด่ายังตี แม่จะบอกเสมอว่าเราชอบเถียง เออก็จริงแหละ 555+ เราทำงานทุกอย่างในบ้านคนเดียวตอนนั้นนับได้ว่าเป็นเด็กรุ่นนั้นที่ทำงานเพียงคนเดียวส่วนรุ่นๆเดียวกันพ่อแม่เขาตามใจ เราใช้ชีวิตจนป.2แม่แต่งงานมีครอบครัวใหม่มีน้องมาให้เราเพิ่มอีกคน วันนั้นแม่ตีเราใช้เราทำงานบ้านทั้งคืนบอกเราทำงานบ้านไม่สอาด จนเที่ยงคืนแม่ก็บอกไปนอนก่อนเช้าค่อยทำ เช้ามาแม่เอาน้ำร้อนมาสาดเราตอนนั้นเรานอนขว่ำหน้าอยู่ เราจำได้ว่าแสบหลังไปหมด เราดิ้นเหมือนหมาตัวนึง
แม่ก็ให้เราลุกขึ้นทำงานบ้านต่อส่วนพ่อใหม่น้องแม่ออกไปเที่ยวกันเรายืนร้องให้ข้างหน้าต่างดูรถแม่ออกไปแม่ขังเราไว้ในบ้านด้วยความที่เรายังเด็กเราหยุดร้องสักพักขณะทำงานด้วยเราก็หิว(ลืมบอกวันนั้นไม่ได้ไปรร.นะคะแม่ใช้เราทำงานจนไม่ให้ไปรร.) ต่อนะคะเราหิวเราก็เลยไปทอดไข่ดาวกินข้าว ด้วยความที่ยังเด็กไม่ไหวทั้งอดนอนทั้งทำงานหนักๆ อยู่ๆเลือดกำเดาไหลออกเป็นทางเราเลยไปนอนให้เลือดหยุดไหล เราเผลอหลับสักครู่ได้ยินเสียงรถแม่มาแม่ตีเราบอกเราทำงานบ้านไม่เสร็จตีจนต้องยกมือไหว้เราอธิบายแม่ก็บอกเราอ้าง เราทำงานบ้านต่อจนถึงเย็นแม่เดินเอาไม้ขวานเสื้อมาตีเราจนหัวแตก ตีเพราะอะไรนะเหรอเดียวเรามาเล่าต่อนะนิทานยังอีกยาวไกล