สูญเสียครอบครัว ผู้หญิงตัวคนเดียว ใช้ชีวิตกันยังไง?

เราแค่อยากรู้ว่าต้องเข้มแข็งแค่ไหน ถึงจะใช้ชีวิตคนเดียวได้อย่างมีความสุข
ส่วนตัวก็เหงา ๆ คะ รู้สึกว่าแม้มีเพื่อนที่ดี แต่ก็ไม่เท่ามีครอบครัว

ขอบอกว่าก่อนว่า เราไม่มีแฟนคะ แฟนดี ๆ หายากเลยตัดสินใจใช้ชีวิตไปเรื่อย ๆ เจอก็เจอ ไม่เจอก็ไม่หา

ต้องเล่าก่อนคะว่าเราโตมากับคุณยาย พ่อแม่แยกทางตั้งแต่เด็ก แต่คุณยายเพิ่งเสียไปเมื่อปีที่แล้ว
เราเศร้าหนักมาก แต่ทุกวันคือต้องเข้มแข็ง เพราะตอนนี้เหลือตัวคนเดียวไม่มีใคร พ่อแม่ก็แต่งงานใหม่ ไม่มีใครต้องการเราสักคน

ปัจจุบันเราอายุ 25 เรียนจบแล้ว ดูแลตัวเองมาตลอด  
เราทำงาน บ.เงินเดือนน้อยนิด พอกินพอใช้ พอเก็บใช้หนี้ กยศ บ้าง
ก็แก้เหงาด้วยการเลี้ยงแมว มีไปเที่ยวกับเพื่อนบ้าง โดยรวมคนอื่นมองว่าเรามีความสุขดี

แต่เราเองรู้สึกเบื่อหน่ายชีวิต เหนื่อย แม้กระทั่งบางทีไมไ่ด้ทำอะไร
รู้สึก ไม่อยากทำอะไร ไม่มีเป้าหมาย ตั้งแต่ไม่มีคุณยาย เรารู้สึกว่าเราไม่รู้จะทำเพื่อใคร
กลับบ้านมา ไม่มีใครคุยด้วย มีแอบร้องไห้บ้าง แต่ไม่บ่อย
บางทีที่ไม่สบาย หรือขัดข้องอะไรก็ดูแลตัวเอง เราไม่กล้าความช่วยเหลือจากใคร

วันหยุด เทศกาลต่าง ๆ เห็นคนอื่นกลับบ้าน ไปหาครอบครัว เราก็ได้แต่อยู่บ้าน เลี้ยงแมว ไม่ได้ไปไหน อยากกลับไปเยี่ยมครอบครัวบ้าง

ถามถึงพ่อแม่ ก็แยกทางกันตั้งแต่เรายังเด็ก ต่างคนต่างมีครอบครัวใหม่
วันหยุดเราไปหา ทั้งพ่อทั้งแม่ ก็ไม่พ้นเรื่องเงิน ให้น้อยก็พูดถากถาง บางคำทำให้เรารู้สึกเจ็บปวด
เราเลยตัดสินใจ ตัดทุกคนออกจากชีวิต วันหยุดก็อยู่บ้าน เลี้ยงแมว ถึงเวลาก็ไปทำงาน

เราแค่อยากมีความสุขให้มากกว่านี้ ในชีวิตที่เหลืออยู่
พยายามออกไปเจอเพื่อนบ้าง แต่พอกลับมาบ้าน ตัวคนเดียว มันก็รู้สึกอ้างว้างอยู่ดี
เราไม่แน่ใจว่าเราควรพบจิตแพทย์มั้ย เพราะเพื่อนบอกว่าเราเข้าข่ายเป็นโรคซึมเศร้า
แต่ก็ไม่กล้า กลัวถ้าเป็นขึ้นมา จะรับมือคนเดียวไม่ได้