เราอยู่มอปลายค่ะฐานะทางบ้านไม่ได้ดีเลยพ่อแม่หย่ากันตอนเราประถมพ่อก็ไปมีครอบครัวใหม่ส่วนแม่ก็มีครอบครัวใหม่แต่เอาลูกใหม่มาให้ยายเลี้ยงซึ่งเราอาศัยอยู่กับยายแล้วแม่ก็ค่อนข้างเห็นแก่ตัวมากๆตัวเองอยู่สุขสบายกับแฟนใหม่แต่เรากับน้องที่เป็นลูกครอบครัวใหม่ของแม่ก็อดๆยากๆค่ะกินหนึ่งมื้อต่อวันบางทีเราก็น้อยใจบ้างที่เห็นเพื่อนคนอื่นได้ไปเที่ยวไปเรียนพิเศษหรือไปงานวันเกิดเพื่อนคนอื่นๆเราไม่เคยได้ไปเพราะกลัวว่าเราจะไปรบกวนค่าใช้จ่ายที่บ้านเยอะหรือเปล่าวันหยุดหรือเลิกเรียนเราต้องเลี้ยงน้องที่ยังไม่เข้าอนุบาลอยู่บ้านซึ่งเราก็ค่อนข้างที่จะน้อยใจมากๆเลยเพราะหลายๆกิจกรรมที่โรงเรียนบางทีเราก็อยากเข้าร่วมแต่ว่าเรากลัวค่าใช้จ่ายในการเดินทางมันเยอะแล้วก็คิดอยากตายอยู่บ่อยๆเพราะรู้สึกขี้เกียจใช้ชีวิตรู้สึกว่ามันน่าเบื่อมากๆเลยค่ะบางทีเราเห็นคนอื่นมีแฟนแต่เราก็ไม่กล้ามีเพราะว่ากลัวเขารับที่บ้านเราไม่ได้ช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็เคยกินยาให้มันเกินขนาดทีละ30-40เม็ดบ้างแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะเพราะตอนนั้นเราเพิ่งอยู่มอปลายเลยนึกว่าเราทำแค่นี้แล้วมันจะตายแล้วเราก็เป็นคนขี้เกียจมากเลยค่ะแบบว่าค่อนข้างทำตัวเป็นภาระให้ยายมากงานบ้านนานๆเราทำทีค่ะซึ่งเราอยู่มอปลายแล้วถ้าเปรียบเทียบกับคนอื่นเราก็อยากตายมากเลยค่ะไม่อยากเป็นภาระไม่อยากใช้ชีวิตเหนื่อยในการใช้ชีวิตสุดๆแต่เวลาที่เราอยู่โรงเรียนเราก็ร่าเริงปกติเลยค่ะเพราะไม่กล้าไปปรึกษากับใครครอบครัวที่เราไว้ใจก็มีแค่ยายเราเคยพูดให้ยายฟังแล้วแต่ยายก็เอาไปเล่าให้คนในหมู่บ้านคนอื่นๆฟังดูเป็นเรื่องตลกค่ะเราเลยไม่กล้าปรึกษายายส่วนเพื่อนเราก็กลัวคนอื่นขำที่เราเป็นแบบนี้เราเลยไม่กล้าเล่าหรือปรึกษาให้ใครฟังซึ่งเราก็ไม่รู้ค่ะว่าเราจะมีชีวิตอยู่ต่อทำไมแล้วก็ภาพในอนาคตตอนโตเราก็ไม่อยากโตเลยค่ะรู้สึกไม่ว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้ซักอย่างเลยรู้สึกอยากตายน่ะค่ะหรือแม้กระทั่งตอนอยู่โรงเรียนเราร่าเริงมากๆแต่เราก็รู้สึกขี้เกียจใช้ชีวิตอยากตายตลอดเราควรจัดการยังไงดีคะแต่เราโพสไปเราก็ไม่น่าจะได้อ่านคำตอบแล้วค่ะ
ขี้เกียจใช้ชีวิตจนอยากตาย
เราอยู่มอปลายค่ะฐานะทางบ้านไม่ได้ดีเลยพ่อแม่หย่ากันตอนเราประถมพ่อก็ไปมีครอบครัวใหม่ส่วนแม่ก็มีครอบครัวใหม่แต่เอาลูกใหม่มาให้ยายเลี้ยงซึ่งเราอาศัยอยู่กับยายแล้วแม่ก็ค่อนข้างเห็นแก่ตัวมากๆตัวเองอยู่สุขสบายกับแฟนใหม่แต่เรากับน้องที่เป็นลูกครอบครัวใหม่ของแม่ก็อดๆยากๆค่ะกินหนึ่งมื้อต่อวันบางทีเราก็น้อยใจบ้างที่เห็นเพื่อนคนอื่นได้ไปเที่ยวไปเรียนพิเศษหรือไปงานวันเกิดเพื่อนคนอื่นๆเราไม่เคยได้ไปเพราะกลัวว่าเราจะไปรบกวนค่าใช้จ่ายที่บ้านเยอะหรือเปล่าวันหยุดหรือเลิกเรียนเราต้องเลี้ยงน้องที่ยังไม่เข้าอนุบาลอยู่บ้านซึ่งเราก็ค่อนข้างที่จะน้อยใจมากๆเลยเพราะหลายๆกิจกรรมที่โรงเรียนบางทีเราก็อยากเข้าร่วมแต่ว่าเรากลัวค่าใช้จ่ายในการเดินทางมันเยอะแล้วก็คิดอยากตายอยู่บ่อยๆเพราะรู้สึกขี้เกียจใช้ชีวิตรู้สึกว่ามันน่าเบื่อมากๆเลยค่ะบางทีเราเห็นคนอื่นมีแฟนแต่เราก็ไม่กล้ามีเพราะว่ากลัวเขารับที่บ้านเราไม่ได้ช่วงตลอดเวลาที่ผ่านมาเราก็เคยกินยาให้มันเกินขนาดทีละ30-40เม็ดบ้างแต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยค่ะเพราะตอนนั้นเราเพิ่งอยู่มอปลายเลยนึกว่าเราทำแค่นี้แล้วมันจะตายแล้วเราก็เป็นคนขี้เกียจมากเลยค่ะแบบว่าค่อนข้างทำตัวเป็นภาระให้ยายมากงานบ้านนานๆเราทำทีค่ะซึ่งเราอยู่มอปลายแล้วถ้าเปรียบเทียบกับคนอื่นเราก็อยากตายมากเลยค่ะไม่อยากเป็นภาระไม่อยากใช้ชีวิตเหนื่อยในการใช้ชีวิตสุดๆแต่เวลาที่เราอยู่โรงเรียนเราก็ร่าเริงปกติเลยค่ะเพราะไม่กล้าไปปรึกษากับใครครอบครัวที่เราไว้ใจก็มีแค่ยายเราเคยพูดให้ยายฟังแล้วแต่ยายก็เอาไปเล่าให้คนในหมู่บ้านคนอื่นๆฟังดูเป็นเรื่องตลกค่ะเราเลยไม่กล้าปรึกษายายส่วนเพื่อนเราก็กลัวคนอื่นขำที่เราเป็นแบบนี้เราเลยไม่กล้าเล่าหรือปรึกษาให้ใครฟังซึ่งเราก็ไม่รู้ค่ะว่าเราจะมีชีวิตอยู่ต่อทำไมแล้วก็ภาพในอนาคตตอนโตเราก็ไม่อยากโตเลยค่ะรู้สึกไม่ว่าตัวเองทำอะไรไม่ได้ซักอย่างเลยรู้สึกอยากตายน่ะค่ะหรือแม้กระทั่งตอนอยู่โรงเรียนเราร่าเริงมากๆแต่เราก็รู้สึกขี้เกียจใช้ชีวิตอยากตายตลอดเราควรจัดการยังไงดีคะแต่เราโพสไปเราก็ไม่น่าจะได้อ่านคำตอบแล้วค่ะ