สมมติเราช่วยแก้ปัญหาคนอื่นได้ พอแก้เสร็จเราเกิดปัญหาบ้าง กลับต้องแก้ปัญหาเอง คนอื่นได้แต่ยืนดูพอแก้ได้ก็ค่อยมาทำดีกับเรา

เป็นคุณจะคบต่อกับคนกลุ่มนั้นมัย

ถ้าไม่คบต่อ  จะต้องพยายามตีหน้าว่าไม่โกรธ ทั้งที่โกรธมากๆ  แต่ไม่คบต่อได้ยังไง

ต้องรู้สึกยังไงดี  พอดีฝันเก่าๆตามมาทำร้าย  

เรื่องคือ  แก้ปัญหากันจนดึกดื่น  และสุดท้ายแก้ได้เพราะเรา  เราเป็นคนทำโปรเจ็คผ่านได้เลย พอทำงานเสร็จก็จะกลับ  

ตึกนั้นไม่ให้นำของเข้าต้องฝากล็อกเกอทั้งหมด เงิน ทุกอย่างอยู่ในล็อกเกอ

รปภ.เป็นผู้นำของออกมาให้  โดยหัวหน้าต้องเซ็นนำออก แล้วฝากรองหัวหน้าเอาเอกสารมาให้

คนอื่นได้ของหมดยกเว้นเรา  แล้วติดต่อหัวหน้าไม่ได้มาเซ็นของออกไม่ได้

เพื่อนก็ไม่มีเงินให้ยืม (ตอนนั้นยังเด็ก) ได้แต่ขอตัวกลับกันไปก่อน ไม่มีใครห่วงเราเลย  ให้เรารอคนเดียว ตอนหลังมาทราบว่ารองหัวหน้าก็คิดว่าเราได้ของแล้วจึงขอตัวกลับไป  รปภ1. บอกจะเอาของให้เรา  แต่ทีหลังรปภ2  ไม่ให้บอกยังไงต้องได้ลายเซ็นจากหัวหน้า  ไอ้รองหัวหน้า  คุยแต่กับรปภ1.  พอรปภ.1 บอกจะเอาให้  ก็โอเคขอตัวกลับ  กลัวโดนเมียด่ากลับดึกรีบกลับไปก่อน

สรุปคือเราติดในตึกจนเช้า ไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เมื่อวาน  รปภ.ส่งข้อความใฟ้หัวหน้า  บอกให้หัวหน้าจะกลับมาเข้ารับเราออกเอง  ก็ปิดตึกก่อน  หัวหน้าสามารถเอาของได้   เปิดตึกได้

จนเช้าหัวหน้าจึงได้รับข้อความรีบมาเซ็นของออกให้

เราได้ยินคำขอโทษแต่มันไม่เข้าหัวเราเลย

จนมันผ่านเลยมา  ได้แต่ลืมๆมันไป  คิดทีไรก็โกรธมากจริงๆ