หนุ่มสาววันแม่ ๙ มี.ค.๖๑

ดอกมะลิสีขาว กับหนุ่มสาว ในวันแม่     

พจนารถ ๓๒๒

ตาแก่ฅนนั้น
มะงุมมะงาหรา ขึ้นบันไดรถเมล์
สายที่รอมาตั้งนานร่วม ครึ่งชั่วโมง

ครั้นเมื่อยันตัวกับบันไดรถ ขึ้นมาได้
ก็จึงหันหน้าไปทางท้ายรถ
เผื่อว่าจะยังพอมีที่ว่างอยู่บ้าง . . .

แลเมื่อเห็นว่ามีที่ว่างปลอดอยู่ หลายที่นั่ง

จึงค่อย ๆ กลับหลังหัน
สาวราวไปทางท้ายรถนั้น
แล้วทรุดตัวนั่งลง
ที่ ที่นั่ง ชิดหน้าต่างหลังทางด้านซ้าย
พลางถอนหายใจอย่างผ่อนอารมณ์

ว่า วันนี้
ฉันคงไม่ถึงกะล้มลุกคลุกคลานบนรถเมล์แล้ว . . . . .

. . . . . . .


รถเมล์ คันที่ตาแก่นั่งอยู่นั้น
ก็แล่นผ่าน ชุมชน หลายชุมชน
แล โรงเรียน หลายโรงเรียน
ทั้งของรัฐ แล ของราษฎร์

กับอีก สอง มหาวิทยาลัย . . . . .


. . . . . . . . .


ในขณะที่ตาแก่กำลังนั่งปล่อยอารมณ์เพลิน ๆ
กับวิวทิวทรรศน์ ( ตึก ) ข้างทาง อยู่นั้น

พลัน รถก็ออกจากป้ายแบบ กระชาก


พาให้มี สิ่งมีชีวิต ที่ อ้อนแอ้นอรชร

ในชุด เสื้อขาว กระโปรงดำ

(ไม่สั้นนักดอก . . .
พออาศรัย . . .)

มาแหมะ  อยู่ข้าง ๆ ตาแก่

แลก็ฉุดกระชาก
นายอะไรสักฅนหนึ่ง

ในเครื่องแบบ นักศึกษาวิชาทหาร
สังกัด หน่วยบัญชาการกองกำลังสำรอง กองทัพบก

หรือที่เราท่านเรียกกัน ง่าย ๆ ว่า
ก็คือ นักเรียน ร.ด. นั้นแล

( แล้วฉันจิอธิบายขยายความ
ให้มันมากเรื่องไปทำ ขิง อะไรวะ . . .)

เอาก้นลอยตาม
มานั่ง โครมอยู่ข้างขวา ของยัยหนูนั่น . . .

แล ในบัดดล

สิ่งแรกที่หมอนั่นกระทำก็คือ

ลุกขึ้นโดยฉับพลัน
แล้วกลับตัวหันมานั่งแทรกกลาง
ระหว่าง ตาแก่ กะยัยหนู
โดยทันที

ในขณะที่ ตาแก่กำลังหัวร่อ หึ หึ
พลางนึกชมหมอนั่นอยู่ในใจว่า

ต้องให้มันได้ยังงี้ สิวะ
ลูกผู้ชายตัวจริง.