... นิพพาน เป็นสุขอย่างยิ่ง และไม่อยู่ภายใต้ไตรลักษณ์ การที่จิตไปเห็นนิพพาน ทำให้เกิดความสุขยังไงครับ ?

การดับ หมายถึง ขันธ์5ดับ จิตที่รู้ หรือตัวรู้ดับ แต่ละขณะที่ดับไปทั้งคู่ จิตใหม่ตัวรู้ใหม่ จะมีกำลังหนักแน่นขึ้น มั่นคงขึ้น เป็นดั่งการลอกคราบ ขัดชำระ สิ่งห่อหุ้มจิต ไปทีละขณะ

การวิเคราะห์ความสัมพันธ์ระหว่าง ‘จิตที่มีสุญญตาเป็นวิหารธรรม’ กับ ‘ขณิกวาที’ ตามหลักฐานในพระไตรปิฎกและอรรถกถา (เอไอ รวบรวมและเรียบเรียง) บทความนี้มุ่งวิเคราะห์และขยายความถึงคว

วิปัสสนาเพื่อสำเร็จพระโสดาบัน ใช้แค่พิจารณาขันธ์๕(ร่างกาย)เป็นพระไตรลักษณ์(อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา) พอใช่มั๊ยครับ หรือต้องทำมากกว่านี้

ดูตรงนี้หลายคนคงยังไม่เข้าใจสติปัฐฐาน จึงควรมาเรียน ก ไก่กันใหม่ สติปัฐฐานคือ ดูการเกิดดับเปลี่ยนแปลง ทาง กาย เวทนา จิต ธรรม เพื่อให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ อนิจัง ทุกขัง อนัตตา ของรูปนาม กาย เวทนา จิ

หากแยกรูปนาม แยกจิตได้ จิตใจจะลอยอยู่เหนือศรีษะ เหนือกาย เป็นเหตุให้ที่กายเต็มด้วยอากาส ที่ใจก็เต็มด้วยอากาส อากาสแห่งความเป็นกุศลจิต อากาสที่เป็นกุศลจิตเป็นผล เช่น สุข สงบ สว่าง ใสสะอาด จะเป็นบรรยา

ท่านใดมีความเห็นอย่างไรเกี่ยวกับ เตโชวิปัสสนากรรมฐาน พอดีไปพบในเนตของอาจารย์อัจฉราวดี วงศ์สกล คือการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐาน ตามหลักสติปัฏฐานสี่ เน้นมาที่การมีความเพียรเผากิเลส เตโชวิปัสสนา เป็นเทคนิคใ

ความหลุดพ้นเกิดได้ในหนึ่งขณะจิต เป็น“หนึ่งขณะจิต ที่หลุดพ้นจากจิต” จิตที่เป็นฌาน จะเห็นได้ชัดว่า ขณะนี้มีผัสสะอะไร กระทบจิต กระทบด้วย วิญญานทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ แลแยกได้ชัดว่า วิญญา

บทนำ แนวคิดที่ว่า "ถิรสัญญาเป็นเหตุใกล้ให้เกิดสติ" (ถิระสัญญา อุปัฏฐานะการะณัง สะติสสะ) เป็นหลักการสำคัญที่อธิบายความสัมพันธ์ระหว่างองค์ธรรม ๒ ประการ คือ สัญญา (Perception/Memory) และ สติ (

ใจเป็นที่รวมทั้ง กุศลและอกุศล เป็นความรู้สึกในขณะนั้น เมื่อจิตเป็นกุศล ใจก็เป็นสุข เมื่อจิตเป็นอกุศลจิตก็ทุกข์ จิตกับใจ เป็นดั่งน้ำสี มันแยกกันอยู่ จิตเป็นดั่งตัวจิต ใจเป็นเจตสิก เห็นใจเกิดขึ้นมาแล้ว