นรก สวรรค์ นิพพาน มาจากจิต

ความจริง คือสภาวะปกติ ไม่ถูกสั่นคลอนด้วยกิเลส ตัณหา อุปทาน ความจริงคือจิตอยู่ร่วมกับกาย ไม่ต้องใช้ฌาน ญานอะไร ความจริงก็ยังอยู่ แต่เราไม่เห็น ความจริง กายเรารู้สึกได้ แต่จิตเรารู้สึกได้มั๊ย มีคำถาม

มนุษย์สามารถลิขิตชีวิตได้ คือ  ต้อง ขจัด “อวิชชา” ด้วยการศึกษาหาความรู้ อย่างมีสติปัญญาความจริงต้องทำลาย ความทยานยาก “ตัณหา” ในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพื่อ นำชีว

ใจเป็นที่รวมทั้ง กุศลและอกุศล เป็นความรู้สึกในขณะนั้น เมื่อจิตเป็นกุศล ใจก็เป็นสุข เมื่อจิตเป็นอกุศลจิตก็ทุกข์ จิตกับใจ เป็นดั่งน้ำสี มันแยกกันอยู่ จิตเป็นดั่งตัวจิต ใจเป็นเจตสิก เห็นใจเกิดขึ้นมาแล้ว

สวรรค์ในอก นรกในใจ เป็นมิจฉาฑิฏฐิ ทำบุญได้ไปสวรรค์ ทำชั่วตกนรก เป็นมิจฉาฑิฏฐิ เป็นการยกบุคคลาธิฐานว่า สวรรค์ คือ บุญ เป็นสุข เป็นกุศล นรก คือ บาป เป็นทุกข์ เป็นอกุศล พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนให้ไปสวรรค์ หร

ศาสนาพุทธ พระธรรม คำสอนต่างจากศาสนาอื่นๆ แก่น เนื้อหานั้น พระพุทธองค์สอนให้ดับทุกข์ เริ่มจากสอนให้รู้จักตัวเหตุ อันคือตัวทุกข์ เป็น ตัวหลักที่มีอยู่เต็ม พระไตรปิฏก หมายความว่า พระไตรปิฏกเต็มไปด้วยการส

ทำบุญทำกุศล เพื่อหวังได้บุญ หวังไปสวรรค์ หวังไปนิพพาน เป็นความเห็นแก่ตัวหรือไม่ ทำให้กิเลสตัณหา เพิ่มพูนหรือไม่