สวัสดีครับ ！！
ผมทำงานอยู่ในบริษัทหนึ่งที่ต่างประเทศ（เอเชีย）บริษัทเป็นบริษัทใหญ่（การแข่งขันสูง） ผมทำมาได้ เกือบจะเข้าปีที่สี่แล้วครับ
งานของผมเป็นงานเกี่ยวกับการวิเคราะห์ ต้นทุน ค่าใช้จ่าย กำไร ขาดทุน ของบริษัทนั้น
ภาษาที่ใช้คือต้องเป็นภาษาประเทศนั้น เท่านั้น ไม่มีภาษาไทย กับ ภาษาอังกฤษ ในบริษัทมี คนไทยอยู่แค่3-4คน
จากพนักงาน100 คน นอกนั้นเป็นคนพื้นที่ คนไทยทั้งหมดยกเว้นผม คนไทยจะมีตำแหน่งสูงเพราะถูกส่งมาจากไทย
ส่วนผมจะเทียบเท่ากับพนักงานธรรมดา แต่อาจมีสวัสดิการ ดีกว่าพนักงานคนพื้นที่ ช่วงห้าหกเดือนแรก ต้องมีการเทรนภาษา
โดยให้พนักงานด้วยกันเองสอนภาษา（ภาษาผมไม่ได้ตั้งแต่ต้น）พอภาษาเริ่มได้ จะได้ลงมือทำงาน
หัวหน้าฝ่ายผม และ หัวหน้าแผนก เป็นคนพื้นที่ งานชิ้นแรกๆจะเป็นงานพวกตามเอกสาร รับเอกสาร （จากเมล์）แรกมาๆผมก็ตื่นเต้น
พยายามเรียนรู้ อยู่ไปอยู่มา เกือบจะถึงปี ก็ได้เขยิบเข้าไปนิดนึงทำงานที่สำคัญขึ้นไปอีกขั้น พอเข้าปีที่สอง ได้ทำงาน ที่ยากขึ้น
ลืมบอกครับ บริษัทนี้ คนเข้าคนออกเยอะ ช่วงที่ผมอยู่ พนักงานเก่าๆ ได้ลาออกไปเยอะ ผมเลยโชคดีมากที่จะได้เรียนรู้ งานต่อจากพวกรุ่นพี่ที่จะออก
พอได้เรียนรู้ไประดับนึง ทางฝ่ายต้องรับพนักงานใหม่มาเพิ่มแทนที่คนที่ออกไป หัวหน้าก็สั่งให้ผมไปสอนงานที่ผมเคยทำ ประมานเดือนนึง ผมสอนงาน
ให้กับพนักงานใหม่ แบบเดียวกับพนักงานเก่าที่เคยสอนผม จนพนักงานใหม่สามารถทำงานได้และดีมาก ผ่านมาหลายเดือนผมเริ่มสังเกต การจ่ายงานของหัวหน้ามันชักแปลกๆ ผมได้ทำงานจากระดับแรกค่อยไต่ขึ้นไป ตอนนั้นผมคิดว่าพื้นฐานต้องแน่นและต่อยอดไปเรื่อยๆ แต่กับผมนั้นไม่ใช่ หัวหน้าจ่ายงานที่ยาก ให้กับพนักงานใหม่ ผมพยายามคิดในแง่ดี ภาษาเรายังไม่ดี หัวหน้าเลยไม่ไว้วางใจ ผ่านมาหลายเดือนเข้า พนักงานคนนั้นไปไกลกว่าผมเยอะ ผมเข้าใจยอมรับนะว่าเค้าเก่งเรียนรู้ไว พอมีพนักงานใหม่เข้ามา ผมก็จะเป็นเหมือนพี่เลี้ยงคอยสอน พื้นฐาน มีหนักงานใหม่คนนึงทำงานที่ชุ่ยมาก
ตัวเลขขาดตกตลอด เรียนรู้ช้า ผมก็พยายามสอนให้เค้าเป็น เพราะหัวหน้ามอบหมายมาให้เค้าทำงานนี้ พอเริ่มเป็นหัวหน้าก็เริ่มใช้งานคนนี้ต่อ และแบ่งเอางานของผมไปทำ ในใจก็คิดดีเหมือนกันนะได้มีคนช่วยทำงานเพราะปกติงาน จะหนัก รับข้อมูลตัวเลข จากหลายๆสิบโรงงาน หลายร้อยเอกสาร เชคตัวเลข ตรวจตัวเลข แล้วเอามาสรุป ทำPowerPoint หลายร้อยหน้า พนักงานคนพื้นที่ที่ว่าก็พอเริ่มเป็น หัวหน้าก็เริ่มโยนงานให้มันมากขึ้น คนนี้คือคนสุดท้ายคือคนที่ทำให้ผมต้องคิดหนักๆ พอเค้าเรียนรู้เสร็จก็กลับมาเป็นหัวหน้าผมต่อ สั่งงานให้ผมกลับไปนับหนึ่งใหม่ เรื่องทั้งหมดนี้ผมได้บอกกับทางหัวหน้าฝ่ายแล้ว แต่เค้าก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงให้ผม ปรึกษากับคนไทยที่นั้นเค้าก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะคนละสายงาน ผมก็คิดไว้แล้วว่าควรลาออกเพราะจะเติบโตในองค์กรนี้เป็นไปได้ยาก ปัญหาคือ ประสบการณ์ในเมืองไทยผมไม่มี ผมควรอยู่ต่อหรือลาออกดีครับ บางครั้งรู้สึกเสียได้เวลากับโอกาส ที่ได้ออกมา ตปท
ช่วยแนะนำทีครับผม ตอนนี้ผมอายุไม่ถึงสามสิบ เงินเดือนถือว่าค่อนข้างดี แต่สภาพจิตใจไม่ค่อยดี ไม่รู้จะคุ้มไหม
ควร อยู่ต่อ หรือ ลาออก
ผมทำงานอยู่ในบริษัทหนึ่งที่ต่างประเทศ（เอเชีย）บริษัทเป็นบริษัทใหญ่（การแข่งขันสูง） ผมทำมาได้ เกือบจะเข้าปีที่สี่แล้วครับ
งานของผมเป็นงานเกี่ยวกับการวิเคราะห์ ต้นทุน ค่าใช้จ่าย กำไร ขาดทุน ของบริษัทนั้น
ภาษาที่ใช้คือต้องเป็นภาษาประเทศนั้น เท่านั้น ไม่มีภาษาไทย กับ ภาษาอังกฤษ ในบริษัทมี คนไทยอยู่แค่3-4คน
จากพนักงาน100 คน นอกนั้นเป็นคนพื้นที่ คนไทยทั้งหมดยกเว้นผม คนไทยจะมีตำแหน่งสูงเพราะถูกส่งมาจากไทย
ส่วนผมจะเทียบเท่ากับพนักงานธรรมดา แต่อาจมีสวัสดิการ ดีกว่าพนักงานคนพื้นที่ ช่วงห้าหกเดือนแรก ต้องมีการเทรนภาษา
โดยให้พนักงานด้วยกันเองสอนภาษา（ภาษาผมไม่ได้ตั้งแต่ต้น）พอภาษาเริ่มได้ จะได้ลงมือทำงาน
หัวหน้าฝ่ายผม และ หัวหน้าแผนก เป็นคนพื้นที่ งานชิ้นแรกๆจะเป็นงานพวกตามเอกสาร รับเอกสาร （จากเมล์）แรกมาๆผมก็ตื่นเต้น
พยายามเรียนรู้ อยู่ไปอยู่มา เกือบจะถึงปี ก็ได้เขยิบเข้าไปนิดนึงทำงานที่สำคัญขึ้นไปอีกขั้น พอเข้าปีที่สอง ได้ทำงาน ที่ยากขึ้น
ลืมบอกครับ บริษัทนี้ คนเข้าคนออกเยอะ ช่วงที่ผมอยู่ พนักงานเก่าๆ ได้ลาออกไปเยอะ ผมเลยโชคดีมากที่จะได้เรียนรู้ งานต่อจากพวกรุ่นพี่ที่จะออก
พอได้เรียนรู้ไประดับนึง ทางฝ่ายต้องรับพนักงานใหม่มาเพิ่มแทนที่คนที่ออกไป หัวหน้าก็สั่งให้ผมไปสอนงานที่ผมเคยทำ ประมานเดือนนึง ผมสอนงาน
ให้กับพนักงานใหม่ แบบเดียวกับพนักงานเก่าที่เคยสอนผม จนพนักงานใหม่สามารถทำงานได้และดีมาก ผ่านมาหลายเดือนผมเริ่มสังเกต การจ่ายงานของหัวหน้ามันชักแปลกๆ ผมได้ทำงานจากระดับแรกค่อยไต่ขึ้นไป ตอนนั้นผมคิดว่าพื้นฐานต้องแน่นและต่อยอดไปเรื่อยๆ แต่กับผมนั้นไม่ใช่ หัวหน้าจ่ายงานที่ยาก ให้กับพนักงานใหม่ ผมพยายามคิดในแง่ดี ภาษาเรายังไม่ดี หัวหน้าเลยไม่ไว้วางใจ ผ่านมาหลายเดือนเข้า พนักงานคนนั้นไปไกลกว่าผมเยอะ ผมเข้าใจยอมรับนะว่าเค้าเก่งเรียนรู้ไว พอมีพนักงานใหม่เข้ามา ผมก็จะเป็นเหมือนพี่เลี้ยงคอยสอน พื้นฐาน มีหนักงานใหม่คนนึงทำงานที่ชุ่ยมาก
ตัวเลขขาดตกตลอด เรียนรู้ช้า ผมก็พยายามสอนให้เค้าเป็น เพราะหัวหน้ามอบหมายมาให้เค้าทำงานนี้ พอเริ่มเป็นหัวหน้าก็เริ่มใช้งานคนนี้ต่อ และแบ่งเอางานของผมไปทำ ในใจก็คิดดีเหมือนกันนะได้มีคนช่วยทำงานเพราะปกติงาน จะหนัก รับข้อมูลตัวเลข จากหลายๆสิบโรงงาน หลายร้อยเอกสาร เชคตัวเลข ตรวจตัวเลข แล้วเอามาสรุป ทำPowerPoint หลายร้อยหน้า พนักงานคนพื้นที่ที่ว่าก็พอเริ่มเป็น หัวหน้าก็เริ่มโยนงานให้มันมากขึ้น คนนี้คือคนสุดท้ายคือคนที่ทำให้ผมต้องคิดหนักๆ พอเค้าเรียนรู้เสร็จก็กลับมาเป็นหัวหน้าผมต่อ สั่งงานให้ผมกลับไปนับหนึ่งใหม่ เรื่องทั้งหมดนี้ผมได้บอกกับทางหัวหน้าฝ่ายแล้ว แต่เค้าก็ไม่คิดที่จะเปลี่ยนแปลงให้ผม ปรึกษากับคนไทยที่นั้นเค้าก็ช่วยอะไรไม่ได้มากเพราะคนละสายงาน ผมก็คิดไว้แล้วว่าควรลาออกเพราะจะเติบโตในองค์กรนี้เป็นไปได้ยาก ปัญหาคือ ประสบการณ์ในเมืองไทยผมไม่มี ผมควรอยู่ต่อหรือลาออกดีครับ บางครั้งรู้สึกเสียได้เวลากับโอกาส ที่ได้ออกมา ตปท
ช่วยแนะนำทีครับผม ตอนนี้ผมอายุไม่ถึงสามสิบ เงินเดือนถือว่าค่อนข้างดี แต่สภาพจิตใจไม่ค่อยดี ไม่รู้จะคุ้มไหม