มาต่อจากครั้งที่แล้วครับ....
...หลังจากที่ผมย้ายไปอยู่กับพ่อและย่า ผมก็ได้เข้าโรงเรียนคับ เป็นโรงเรียนวัด ผมเข้าเรียนในชั้นป.1ผมเข้าเรียนช้ากว่าคนอื่นเกือบ1เดือนเลยคับ เพราะด้วยปัญหาทางครอบครัว โดยย่าเป็นคนจัดแจงให้ทั้งหมด เพราะพ่อผมทำงานเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆจึงไม่ค่อยมีเวลาให้ผมมากนัก ผมต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ และทำความคุ้นชินกับที่นี่ให้มากขึ้น แต่ในส่วนนี้ไม่มีปัญหาคับ เพราะผมเข้ากับคนง่าย เพื่อนคนแรกของผมในโรงเรียนนี้ก็คือ บิวคับ บิวเป็นคนสนุกสนาน ชวนผมเล่น และทำกิจกรรมต่างๆกับเพื่อนได้ดี ทุกครั้งที่โรงเรียนมีงานหรือกิจกรรม ผมกับบิวจะเป็นหนึ่งในนั้นตลอดทุกงาน ... ผมเรียนไปสักพัก ก็เริ่มที่จะมีเพื่อนมากขึ้น และรู้สึกหลงรักที่นี่ซะแล้ว....
จนประมาณป.3 ... พ่อผมได้พาผู้หญิงคนหนึ่งมาอยู่ด้วย ซึ่งเขามีลูกติดมาด้วย1คน ลูกเขาอายุน้อยกว่าผม2ปี พ่อพาเขามาอยู่ในสถานะแม่เลี้ยงของผม.... ซึ่งผมไม่ค่อยจะถูกชะตาสักเท่าไหร่ เขาอยู่กับครอบครัวผมได้ไม่ถึง1ปีเขาก็ท้องกับพ่อของผมคับ... และเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้นกับครอบครัวผมอีกครั้ง..
ผมจำเหตุการณ์วันนั้นได้แม่นมากๆ... มันเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ ซึ่งในวันนั้นพ่อผมไปทำงานต่างจังหวัด ที่บ้านจึงมีแค่ ผม แม่เลี้ยงที่ท้อง7เดือน และลูกชายของเขาอีก1คน... ช่วงสายๆของวันนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งมาหาแม่เลี้ยงผมที่บ้าน ถือเครื่องดื่มมา3-4ขวด แม่เลี้ยงก็บอกให้ผมสวัสดีและแนะนำให้รู้จัก เขาคือน้องชายของแม่เลี้ยงคับ มาจากจังหวัดนครสวรรค์
เขาทั้ง2ก็นั่งดื่มและพูดคุยกันในบ้านและปิดประตู โดยที่มีผมและลูกชายของแม่เลี้ยงนั่งเล่นกันอยู่ข้างนอก... เวลาผ่านไปสักพัก(1-2ชั่วโมง)
ในบ้านก็เริ่มมีเสียงดังเกิดขึ้น จนน้าผู้ชายคนนั้นเปิดประตูออกมา แล้วบอกว่า มีใครอยู่แถวนี้มั้ย ช่วยด้วยๆๆๆ ด้วยความตกใจผมจึงรีบวิ่งไปบอกย่าซึ่งอยู่บ้านใกล้ๆกัน พอเปิดประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือ แม่เลี้ยงของผม นอนน้ำลายฟูมปากอยู่ที่พื้นแล้ว ย่าได้สอบถามกับผู้ชายคนนั้น พอจับใจความได้ว่า เขานั่งดื่มกันอยู่ จู่ๆแม่เลี้ยงก็ไปเอาขนมเปี๊ยะมากิน ซึ่งก่อนกิน เขาเอาผงซักฟอกโรยไปในขนมด้วย เพื่อนบ้านแถวๆนั้นแตกตื่นมาก และรีบพาไปโรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วงน้องที่อยู่ในท้อง แต่ก็สายไปซะแล้วคับ น้องผมได้เสียชีวิตลงในท้องด้วยอายุครรภ์7เดือน พ่อผมเสียใจมาก หลังจากที่น้องเสียไปได้3วัน แม่เลี้ยงของผมก็ได้เสียชีวิตตามไปด้วย มันเป็นภาพเหตุการณ์ที่ผมจำได้ฝังใจมากๆ..... ส่วนลูกชายของเขา ญาติเขามารับไปอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์คับ หลังจากเสร็จสิ้นพิธีทุกอย่างแล้ว พ่อผมก็ใช้ชีวิตแบบเละเทะเลยคับ กินเหล้าหนักกว่าเดิม ซึ่งเมื่อก่อนก็หนักอยู่แล้ว ผมรู้สึกอึดอัดมากๆไม่รู้จะปรึกษาใคร...
แต่แล้ว...ชีวิตผมก็มีแรงอีกครั้ง...ในขณะที่ผมกำลังเรียนหนังสืออยู่ คุณครูได้ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ซึ่งปลายสายนั้น เป็นคนที่ผมคาดไม่ถึงจริงๆ... เขาคือแม่ของผมคับ
แม่: ฮัลโหล...เป็นไงบ้างลูก สบายดีมั้ย
ผมน้ำตาไหลเลยคับ ผมกับแม่ก็ได้พูดคุยกันไปในหลายๆเรื่อง และก่อนที่จะวางสายไป แม่ผมก็บอกไว้ว่า เดี๋ยวจะส่งของมาให้ทางโรงเรียนน้ะ คอยรอรับด้วย....
......ติดตามต่อรอบหน้าน้ะครับ.....
รีวิวชีวิต EP.2
...หลังจากที่ผมย้ายไปอยู่กับพ่อและย่า ผมก็ได้เข้าโรงเรียนคับ เป็นโรงเรียนวัด ผมเข้าเรียนในชั้นป.1ผมเข้าเรียนช้ากว่าคนอื่นเกือบ1เดือนเลยคับ เพราะด้วยปัญหาทางครอบครัว โดยย่าเป็นคนจัดแจงให้ทั้งหมด เพราะพ่อผมทำงานเป็นผู้รับเหมาก่อสร้าง ต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดอยู่บ่อยๆจึงไม่ค่อยมีเวลาให้ผมมากนัก ผมต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ๆ และทำความคุ้นชินกับที่นี่ให้มากขึ้น แต่ในส่วนนี้ไม่มีปัญหาคับ เพราะผมเข้ากับคนง่าย เพื่อนคนแรกของผมในโรงเรียนนี้ก็คือ บิวคับ บิวเป็นคนสนุกสนาน ชวนผมเล่น และทำกิจกรรมต่างๆกับเพื่อนได้ดี ทุกครั้งที่โรงเรียนมีงานหรือกิจกรรม ผมกับบิวจะเป็นหนึ่งในนั้นตลอดทุกงาน ... ผมเรียนไปสักพัก ก็เริ่มที่จะมีเพื่อนมากขึ้น และรู้สึกหลงรักที่นี่ซะแล้ว....
จนประมาณป.3 ... พ่อผมได้พาผู้หญิงคนหนึ่งมาอยู่ด้วย ซึ่งเขามีลูกติดมาด้วย1คน ลูกเขาอายุน้อยกว่าผม2ปี พ่อพาเขามาอยู่ในสถานะแม่เลี้ยงของผม.... ซึ่งผมไม่ค่อยจะถูกชะตาสักเท่าไหร่ เขาอยู่กับครอบครัวผมได้ไม่ถึง1ปีเขาก็ท้องกับพ่อของผมคับ... และเหตุการณ์ที่เป็นจุดเปลี่ยนก็เกิดขึ้นกับครอบครัวผมอีกครั้ง..
ผมจำเหตุการณ์วันนั้นได้แม่นมากๆ... มันเป็นช่วงเทศกาลปีใหม่ ซึ่งในวันนั้นพ่อผมไปทำงานต่างจังหวัด ที่บ้านจึงมีแค่ ผม แม่เลี้ยงที่ท้อง7เดือน และลูกชายของเขาอีก1คน... ช่วงสายๆของวันนั้น มีผู้ชายคนหนึ่งมาหาแม่เลี้ยงผมที่บ้าน ถือเครื่องดื่มมา3-4ขวด แม่เลี้ยงก็บอกให้ผมสวัสดีและแนะนำให้รู้จัก เขาคือน้องชายของแม่เลี้ยงคับ มาจากจังหวัดนครสวรรค์
เขาทั้ง2ก็นั่งดื่มและพูดคุยกันในบ้านและปิดประตู โดยที่มีผมและลูกชายของแม่เลี้ยงนั่งเล่นกันอยู่ข้างนอก... เวลาผ่านไปสักพัก(1-2ชั่วโมง)
ในบ้านก็เริ่มมีเสียงดังเกิดขึ้น จนน้าผู้ชายคนนั้นเปิดประตูออกมา แล้วบอกว่า มีใครอยู่แถวนี้มั้ย ช่วยด้วยๆๆๆ ด้วยความตกใจผมจึงรีบวิ่งไปบอกย่าซึ่งอยู่บ้านใกล้ๆกัน พอเปิดประตูเข้าไป สิ่งที่เห็นคือ แม่เลี้ยงของผม นอนน้ำลายฟูมปากอยู่ที่พื้นแล้ว ย่าได้สอบถามกับผู้ชายคนนั้น พอจับใจความได้ว่า เขานั่งดื่มกันอยู่ จู่ๆแม่เลี้ยงก็ไปเอาขนมเปี๊ยะมากิน ซึ่งก่อนกิน เขาเอาผงซักฟอกโรยไปในขนมด้วย เพื่อนบ้านแถวๆนั้นแตกตื่นมาก และรีบพาไปโรงพยาบาลด้วยความเป็นห่วงน้องที่อยู่ในท้อง แต่ก็สายไปซะแล้วคับ น้องผมได้เสียชีวิตลงในท้องด้วยอายุครรภ์7เดือน พ่อผมเสียใจมาก หลังจากที่น้องเสียไปได้3วัน แม่เลี้ยงของผมก็ได้เสียชีวิตตามไปด้วย มันเป็นภาพเหตุการณ์ที่ผมจำได้ฝังใจมากๆ..... ส่วนลูกชายของเขา ญาติเขามารับไปอยู่ที่จังหวัดนครสวรรค์คับ หลังจากเสร็จสิ้นพิธีทุกอย่างแล้ว พ่อผมก็ใช้ชีวิตแบบเละเทะเลยคับ กินเหล้าหนักกว่าเดิม ซึ่งเมื่อก่อนก็หนักอยู่แล้ว ผมรู้สึกอึดอัดมากๆไม่รู้จะปรึกษาใคร...
แต่แล้ว...ชีวิตผมก็มีแรงอีกครั้ง...ในขณะที่ผมกำลังเรียนหนังสืออยู่ คุณครูได้ยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ซึ่งปลายสายนั้น เป็นคนที่ผมคาดไม่ถึงจริงๆ... เขาคือแม่ของผมคับ
แม่: ฮัลโหล...เป็นไงบ้างลูก สบายดีมั้ย
ผมน้ำตาไหลเลยคับ ผมกับแม่ก็ได้พูดคุยกันไปในหลายๆเรื่อง และก่อนที่จะวางสายไป แม่ผมก็บอกไว้ว่า เดี๋ยวจะส่งของมาให้ทางโรงเรียนน้ะ คอยรอรับด้วย....
......ติดตามต่อรอบหน้าน้ะครับ.....