ก่อนอื่นเลยขอเกริ่นก่อนนะคะ เราอายุ 28 ปี เราเป็นคนเจ้าเนื้อตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่ได้อ้วนอะไรมากมาย ใส่ L XL มาโดยตลอด เรามีหุ่นแบบด้านบนเล็ก ด้านล้างใหญ่ สะโพกใหญ่ ขาใหญ่ ก้นใหญ่ ก้นงอน ตอนอายุ 15-23 น้ำหนักประมาณ 45-57 เราไม่มีปัญหาอะไรมากกับเรื่องหุ่นนะคะ แต่จะมีบ้างที่ว่าเราอ้วน เอาช่วงขา ช่วงก้นเราไปล้อเราก็พยายามปล่อยไปเพราะคิดในใจเสมอว่าเราก็ไม่ได้อยากอ้วน แต่ทำยังไงน้ำหนักมันก็ไม่ลง โคงเราเป็นแบบนี้ และดันเป็นคนไม่ชอบออกกำลังกาย
อยู่มาวันนึงเราดันไปติดเค้กที่เซเว่น เป็นเค้กกาแฟโรยหน้าด้วยแอลมอนเคลือบน้ำตาล(ตอนนี้เลิกขายไปแล้ว) กินแล้วติด หยุดกินไม่ได้ ตั้งซื้อกลับหอมากินทุกๆวัน กินแบบนั้นเป็นเดือนๆ หลายเดือนด้วยซ้ำ จนตัวเราบวม น้ำหนักขึ้น ขึ้นชนิดว่าใส่ชุดนักเรียนดไม่ได้ ต้องซื้อขยับเบอร์ใหม่หมด ยิ่งอ้วนก็ยิ่งเครียด ยิ่งเครียดยิ่งกิน อยู่คนเดียวอยู่หอเก็บตัวเงียบไม่อยากไปไหน ไม่อยากซื้อเสื้อผ้า จนน้ำหนักขึ้นมา 10 โล 20 โล 30 โลมาเรื่อยๆ
พยายามลดน้ำหนักทุกอย่างแต่ก็ไม่สำเร็จสักอย่าง (เพราะเราไม่เอาจริง พอไม่ได้ก็ท้อ เลิกล้มไป) ทั้งทำตามสูตรไดเอทของคนไทย ของฝรั่ง ของเกาหลีก็ไม่สำเร็จสักที เรื่องสุขภาพเราก็เริ่มแย่ เริ่มเดินเหินแล้วเหนื่อยง่าย เวลานอนก็เป็นเหน็บชาบ่อยครั้ง ขี้ร้อนมากขึ้นกว่าปกติ และที่สำคัญจุดที่พีคที่สุดในชีวิตคือเนื้อเราแตก ต้นแขน ต้นขา รักแน้ เนื้อแตกไปหมด ตอนแรกรับตัวเองไม่ได้ ทำไรไม่ถูกก็นั่งน้องไห้ให้กับสังขารตัวเองที่ตัวเองทำไว้
การเป็นสาวพลัสไซส์ไม่ใช่เรื่องง่าย หลายคนพูดเหมือนมันง่ายว่าจะแคร์สังคมทำไม ใครพูดอะไรก็ช่างเขาสิ เราต้องแคร์ตัว เอาตรงๆนะคะ ถามว่าคิดแบบนั้นได้ไหม คิดได้ แต่ทำได้ไหม มันยากนะคะ ถ้าคนที่ยืนอยู่จุดเดียวกับเรา เราว่าคุณเข้าใจความรู้สึกเรา สิ่งที่คนพลัสไซส์ต้องเจอทุกวันคือ
1.เสียงล้อเลียน คำพูดว่าอ้อน อีอ้อน อ้วนแล้ว ลดน้ำหนักบ้างนะ ตัวจะแตกแล้ว ช้างน้ำ พยูน ไอ้อ้วน อ้วนยันมือ สารพัดที่คนเขาจะสรรหามาเรียกเราได้
2.อยากช้อปปิ้ง มีเงินนะ แต่ไม่มีอะไรให้ซื้อ ไปตลาดเสื้อผ้าก็ยัดเข้าไม่ได้หลอกมันใหญ่สุดแค่ Xl เราต้องใส่ XXl ท่อนบน XL ท่อนล่าง XXl มันไม่มีให้ซื้อ ไปตามร้านเสื้อผ้าในห้าง ร้านเสื้อใน ร้านที่ไหนก็แล้วแต่ แค่หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาตัวนึง จะมีเสียงพนักงานส่งเสียงมาแต่ไกลๆ ใหญ่สุดแค่ 38 นะคะ อกเราประมาณ40 นิ้ว ใหญ่สุดแค่ Xl นะคะ ใส่เองหรอคะ คือเราไม่เข้าใจทำไมต้องถามแบบนี้ ให้เราเลือกเองไม่ได้หรอ?? พอไม่มีไซส์ยังไงเราก็นอยเองมากพอแล้ว คุณจะมาตอกย้ำให้เราอายหรือรู้สึกแย่ทำไม สถานการณ์หลายครั้งบีบให้เราพูดว่า อ๋อ ปล่าวค่ะ ดูให้น้อง ดูให้หลาน ดูให้แม่หรือคนอื่น สังคมทำไมเป็นแบบนี้บางทีก็ไม่อยากเข้าใจเหมือนกัน
3.กินน้อยก็ผิด บางทีคนที่เขาอวบอ้วนเขาอาจจะไม่ได้ชอบกินเยอะ แต่มันอ้วนไปแล้วฉะนั้นกินอะไรนิดหน่อยมันก็อิ่มง่าย อ้วนง่าย พอกินน้อยก็จะว่าเราสร้างภาพ ทำไมกินแค่นี้แหล่ะ อิ่มหรอ กินไปเถอะ แหม... แล้วก็มองหุ่นเรา
4.ชุดสาวพลัสไซส์ในไทย ตัดส่งเดชไปงั้น เสื้อผ้าพลัสไซส์ที่ขายกันตามท้องตลาด ทั้งไอจี ทั้งเฟสบุ๊ค รูปแบบเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาทุกเพจต่างกันแค่ราคา ฟิตติ้งแย่มาก สาวพลัสไซส์พวกเรามีเนื้อหนังก็จริง แต่เรามีทรง ตัดออกมาเหมือนผ้าห่ออะไรสักอย่างเน้นใหญ่เข้าว่า ไม่มีทรงเลย ใส่ยังไงก็ไม่สวย ใส่แล้วยิ่งอ้วน ผ้าก็ไม่ดี สุดท้ายถ้าไม่จำใจใส่แบบนั้นก็ต้องไปเย็บเก็บทรงเอาอีกที ตอนนี้เราเลยเลือกช้อปเสื้อผ้าจากเว็บต่างประเทศเอา รอตอนเขาลดราคา
มีไซส์ใหญ่ สาวพลัสไซส์ ฟิตติ้งดีมาก เข้าทรง ผ้าสวย ราคาพอๆกับไทยเลยค่ะ เว็บ asos แค่ต้องคอยลุ้นเรื่องภาษีเอานะคะสั่งครั้งละไม่เกิน 40 ดอลพอค่ะ เดือนละครั้งก็พอจะได้ไม้โดนภาษี
5.แม้กระทั้งคลินิกจัดสาวพลัสไซส์ก็ไม่วายโดนเหน็บ เราจัดฟันที่คลินิกนึงใน กทม. ทุกครั้งที่เราไปเปลี่ยนยางหมอกับผู้ช่วยจะล้อเลียนเราเรื่องน้ำหนักตลอด จัดแล้วไม่ผอมหรอ แล้วก็ขำกัน คนอื่นเขาผอมกันนะ จัดฟันแล้วไม่ช่วยอะไรเลยหรอ แล้วก็บลาๆๆ เราก็ต้องตอบกึ่งขำๆไปว่า อ๋อคนอื่นเขาไม่อดทนกินกันค่ะ แต่เราอดทนกินเจ็บฟันแค่ไหนก็จะกิน เพราะชอบกิน เขาจะได้เลิกยุ่งกับหุ่นเราสักที
ปล.หมอกับผู้ช่วยก็ไม่ได้หุ่นดีอะไรนะคะ แต่ก็ไม่เข้าใจจะเอาปมตัวเองมาลงที่คนอื่นทำไมเหมือนกัน ก็ต้องทนต่อไปอีก 1 ปีกับหมอและผู้ช่วยที่นี่
6.เรื่องสุขภาพ อันนี้สำคัญจุดเปลี่ยนของเราเลย การเป็นสาวพลัสไซส์เราอยู่รอยต่อของโรคทุกโรค ทั้งเบาหวาน ความดัน โรคอ้วน ข้อเข่า ระบบหายใจและอีกมากมายก่ายกองที่เราต้องเสี่ยง
และมีอีกหลายๆข้อที่เราต้องเจอทุกครั้งที่ก้าวออกจากบ้าน
วันนี้เราจะลองดูสักตั้งแบบจริงจังเพื่อสุขภาพที่ดีของเรา เราอยากมีสุขภาพที่ดีในการชีวิต อยากมีคุณภาพชีวิตที่ดี อยากมีสุขภาพจิตที่ดี อยากแต่งตัวสวยๆเหมือนคนอื่นเขาบ้าง อยากกลับไปใส่ชุดที่เราเคยใส่ได้ หรือเข้าร้านเสื้อผ้าร้านไหนก็ได้เพราะมีไซส์เราแน่ๆ ที่สำคัญเลยเราอยากใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ ครั้งนึงก็ยังดีที่ผู้หญิงคนนึงจะสามารถทำได้ก็ยังดี มีฝันดีกว่าไม่มีฝัน (หรือหาชุดอะไรมาเป็นเกณฑ์ตั้งให้เราไปถึงฝันก็ได้ค่ะ)
เราตั้งเป้าหมายแรกของการเปลี่ยนตัวเองคือ 90 วัน
สิ่งแรกที่เราทำคือ
ทิ้งของทุกอย่างในตู้เย็น ทิ้งของทุกอย่างที่ทำให้เราอ้วน ทิ้งให้หมดขนมขบเคี้ยว เลิกกินน้ำอัดลม น้ำหวานเด็ดขาดดื่มแต่น้ำเปล่า พยายามกินกินอาหารให้ตรงเวลา กินน้ำปลาให้น้อยลง กินเค็มน้อยลง กินหวานน้อยลง พยายามทำอาหารกินเอง กินผักให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ พยายามเลี่ยงเนื้อสัตว์ ตอนนี้เราเป็นมังสวิรัติ ตัดใจจากเนื้อสัตว์ไปเลย ปรุงอาหารเอง ดูสูตรตามig ฝรั่ง /คนไทย ดูสูตรทำอาหารจาก youtube อาหารบางอย่างที่ฝรั่งมี แต่ที่บ้านเราแพงเราก็เลี่ยง เพราะผักที่ฝรั่งทานในyoutube มันแพงจริงๆเพราะต้องนำเข้า เราก็ดูสูตรคนไทยผสมฝรั่งไปค่ะ
ทุกเย็นเราออกกำลังกาย วิ่งบ้างเดินบ้างครึ่ง ชม. เล่น T25 เล่นฮูล่าฮูป กระโดดเชือก ออกกำลังกายตามฝรั่งใน Youtube ทั้งหมดก็พยายามทำให้ครบ 30 นาทีขึ้นไป (แต่ไม่ได้ออกแบบหนักหน่อวงนะคะ เพราะเราน้ำหนักตัวเยอะ การกระโดด การวิ่ง หรือออกกำลังกายเราจะเหนื่อยง่าย ท้อง่าย หมดแรงง่าย จุกง่าย และคอแห้งเหมือนมีอะไรมาบาดคอง่ายมากๆ )
และเรามีตัวช่วยอีก 1 ตัวช่วย ถ้าเรากินแล้วได้ผลจริงๆเราจะมาบอกต่อนะคะ เพราะเราก็เพิ่งลองเหมือนกัน เราอยากลองกับตัวก่อนค่อยบอกคนอื่น
เราจึงอยากเชิญชวนสาวๆ หนุ่มๆที่เจอปัญหาเดียวกัน หรือคล้ายๆกันมาพูดคุยกัน ให้กำลังใจกัน แชร์เมนูอาหารร่วมกัน เหมือนเป็นกลุ่มที่คอยให้กำลังใจและปันประสบการณ์ซึ่งกันและกันค่ะ
ยังไงมาเป็นเพื่อนกัน พูดคุยกันได้นะคะเราทำเพจชื่อ facebook : 90วันฉันจะผอม
https://www.facebook.com/90%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%9C%E0%B8%AD%E0%B8%A1-1740914905959881/
มาเป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ
มีหุ่นพลัสไซส์ผิดตรงไหน 90วันฉันจะผอม และสุขภาพดีให้ได้
อยู่มาวันนึงเราดันไปติดเค้กที่เซเว่น เป็นเค้กกาแฟโรยหน้าด้วยแอลมอนเคลือบน้ำตาล(ตอนนี้เลิกขายไปแล้ว) กินแล้วติด หยุดกินไม่ได้ ตั้งซื้อกลับหอมากินทุกๆวัน กินแบบนั้นเป็นเดือนๆ หลายเดือนด้วยซ้ำ จนตัวเราบวม น้ำหนักขึ้น ขึ้นชนิดว่าใส่ชุดนักเรียนดไม่ได้ ต้องซื้อขยับเบอร์ใหม่หมด ยิ่งอ้วนก็ยิ่งเครียด ยิ่งเครียดยิ่งกิน อยู่คนเดียวอยู่หอเก็บตัวเงียบไม่อยากไปไหน ไม่อยากซื้อเสื้อผ้า จนน้ำหนักขึ้นมา 10 โล 20 โล 30 โลมาเรื่อยๆ
พยายามลดน้ำหนักทุกอย่างแต่ก็ไม่สำเร็จสักอย่าง (เพราะเราไม่เอาจริง พอไม่ได้ก็ท้อ เลิกล้มไป) ทั้งทำตามสูตรไดเอทของคนไทย ของฝรั่ง ของเกาหลีก็ไม่สำเร็จสักที เรื่องสุขภาพเราก็เริ่มแย่ เริ่มเดินเหินแล้วเหนื่อยง่าย เวลานอนก็เป็นเหน็บชาบ่อยครั้ง ขี้ร้อนมากขึ้นกว่าปกติ และที่สำคัญจุดที่พีคที่สุดในชีวิตคือเนื้อเราแตก ต้นแขน ต้นขา รักแน้ เนื้อแตกไปหมด ตอนแรกรับตัวเองไม่ได้ ทำไรไม่ถูกก็นั่งน้องไห้ให้กับสังขารตัวเองที่ตัวเองทำไว้
การเป็นสาวพลัสไซส์ไม่ใช่เรื่องง่าย หลายคนพูดเหมือนมันง่ายว่าจะแคร์สังคมทำไม ใครพูดอะไรก็ช่างเขาสิ เราต้องแคร์ตัว เอาตรงๆนะคะ ถามว่าคิดแบบนั้นได้ไหม คิดได้ แต่ทำได้ไหม มันยากนะคะ ถ้าคนที่ยืนอยู่จุดเดียวกับเรา เราว่าคุณเข้าใจความรู้สึกเรา สิ่งที่คนพลัสไซส์ต้องเจอทุกวันคือ
1.เสียงล้อเลียน คำพูดว่าอ้อน อีอ้อน อ้วนแล้ว ลดน้ำหนักบ้างนะ ตัวจะแตกแล้ว ช้างน้ำ พยูน ไอ้อ้วน อ้วนยันมือ สารพัดที่คนเขาจะสรรหามาเรียกเราได้
2.อยากช้อปปิ้ง มีเงินนะ แต่ไม่มีอะไรให้ซื้อ ไปตลาดเสื้อผ้าก็ยัดเข้าไม่ได้หลอกมันใหญ่สุดแค่ Xl เราต้องใส่ XXl ท่อนบน XL ท่อนล่าง XXl มันไม่มีให้ซื้อ ไปตามร้านเสื้อผ้าในห้าง ร้านเสื้อใน ร้านที่ไหนก็แล้วแต่ แค่หยิบเสื้อผ้าขึ้นมาตัวนึง จะมีเสียงพนักงานส่งเสียงมาแต่ไกลๆ ใหญ่สุดแค่ 38 นะคะ อกเราประมาณ40 นิ้ว ใหญ่สุดแค่ Xl นะคะ ใส่เองหรอคะ คือเราไม่เข้าใจทำไมต้องถามแบบนี้ ให้เราเลือกเองไม่ได้หรอ?? พอไม่มีไซส์ยังไงเราก็นอยเองมากพอแล้ว คุณจะมาตอกย้ำให้เราอายหรือรู้สึกแย่ทำไม สถานการณ์หลายครั้งบีบให้เราพูดว่า อ๋อ ปล่าวค่ะ ดูให้น้อง ดูให้หลาน ดูให้แม่หรือคนอื่น สังคมทำไมเป็นแบบนี้บางทีก็ไม่อยากเข้าใจเหมือนกัน
3.กินน้อยก็ผิด บางทีคนที่เขาอวบอ้วนเขาอาจจะไม่ได้ชอบกินเยอะ แต่มันอ้วนไปแล้วฉะนั้นกินอะไรนิดหน่อยมันก็อิ่มง่าย อ้วนง่าย พอกินน้อยก็จะว่าเราสร้างภาพ ทำไมกินแค่นี้แหล่ะ อิ่มหรอ กินไปเถอะ แหม... แล้วก็มองหุ่นเรา
4.ชุดสาวพลัสไซส์ในไทย ตัดส่งเดชไปงั้น เสื้อผ้าพลัสไซส์ที่ขายกันตามท้องตลาด ทั้งไอจี ทั้งเฟสบุ๊ค รูปแบบเดิมๆซ้ำไปซ้ำมาทุกเพจต่างกันแค่ราคา ฟิตติ้งแย่มาก สาวพลัสไซส์พวกเรามีเนื้อหนังก็จริง แต่เรามีทรง ตัดออกมาเหมือนผ้าห่ออะไรสักอย่างเน้นใหญ่เข้าว่า ไม่มีทรงเลย ใส่ยังไงก็ไม่สวย ใส่แล้วยิ่งอ้วน ผ้าก็ไม่ดี สุดท้ายถ้าไม่จำใจใส่แบบนั้นก็ต้องไปเย็บเก็บทรงเอาอีกที ตอนนี้เราเลยเลือกช้อปเสื้อผ้าจากเว็บต่างประเทศเอา รอตอนเขาลดราคา
มีไซส์ใหญ่ สาวพลัสไซส์ ฟิตติ้งดีมาก เข้าทรง ผ้าสวย ราคาพอๆกับไทยเลยค่ะ เว็บ asos แค่ต้องคอยลุ้นเรื่องภาษีเอานะคะสั่งครั้งละไม่เกิน 40 ดอลพอค่ะ เดือนละครั้งก็พอจะได้ไม้โดนภาษี
5.แม้กระทั้งคลินิกจัดสาวพลัสไซส์ก็ไม่วายโดนเหน็บ เราจัดฟันที่คลินิกนึงใน กทม. ทุกครั้งที่เราไปเปลี่ยนยางหมอกับผู้ช่วยจะล้อเลียนเราเรื่องน้ำหนักตลอด จัดแล้วไม่ผอมหรอ แล้วก็ขำกัน คนอื่นเขาผอมกันนะ จัดฟันแล้วไม่ช่วยอะไรเลยหรอ แล้วก็บลาๆๆ เราก็ต้องตอบกึ่งขำๆไปว่า อ๋อคนอื่นเขาไม่อดทนกินกันค่ะ แต่เราอดทนกินเจ็บฟันแค่ไหนก็จะกิน เพราะชอบกิน เขาจะได้เลิกยุ่งกับหุ่นเราสักที
ปล.หมอกับผู้ช่วยก็ไม่ได้หุ่นดีอะไรนะคะ แต่ก็ไม่เข้าใจจะเอาปมตัวเองมาลงที่คนอื่นทำไมเหมือนกัน ก็ต้องทนต่อไปอีก 1 ปีกับหมอและผู้ช่วยที่นี่
6.เรื่องสุขภาพ อันนี้สำคัญจุดเปลี่ยนของเราเลย การเป็นสาวพลัสไซส์เราอยู่รอยต่อของโรคทุกโรค ทั้งเบาหวาน ความดัน โรคอ้วน ข้อเข่า ระบบหายใจและอีกมากมายก่ายกองที่เราต้องเสี่ยง
และมีอีกหลายๆข้อที่เราต้องเจอทุกครั้งที่ก้าวออกจากบ้าน
วันนี้เราจะลองดูสักตั้งแบบจริงจังเพื่อสุขภาพที่ดีของเรา เราอยากมีสุขภาพที่ดีในการชีวิต อยากมีคุณภาพชีวิตที่ดี อยากมีสุขภาพจิตที่ดี อยากแต่งตัวสวยๆเหมือนคนอื่นเขาบ้าง อยากกลับไปใส่ชุดที่เราเคยใส่ได้ หรือเข้าร้านเสื้อผ้าร้านไหนก็ได้เพราะมีไซส์เราแน่ๆ ที่สำคัญเลยเราอยากใส่ชุดเจ้าสาวสวยๆ ครั้งนึงก็ยังดีที่ผู้หญิงคนนึงจะสามารถทำได้ก็ยังดี มีฝันดีกว่าไม่มีฝัน (หรือหาชุดอะไรมาเป็นเกณฑ์ตั้งให้เราไปถึงฝันก็ได้ค่ะ)
เราตั้งเป้าหมายแรกของการเปลี่ยนตัวเองคือ 90 วัน
สิ่งแรกที่เราทำคือ
ทิ้งของทุกอย่างในตู้เย็น ทิ้งของทุกอย่างที่ทำให้เราอ้วน ทิ้งให้หมดขนมขบเคี้ยว เลิกกินน้ำอัดลม น้ำหวานเด็ดขาดดื่มแต่น้ำเปล่า พยายามกินกินอาหารให้ตรงเวลา กินน้ำปลาให้น้อยลง กินเค็มน้อยลง กินหวานน้อยลง พยายามทำอาหารกินเอง กินผักให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ พยายามเลี่ยงเนื้อสัตว์ ตอนนี้เราเป็นมังสวิรัติ ตัดใจจากเนื้อสัตว์ไปเลย ปรุงอาหารเอง ดูสูตรตามig ฝรั่ง /คนไทย ดูสูตรทำอาหารจาก youtube อาหารบางอย่างที่ฝรั่งมี แต่ที่บ้านเราแพงเราก็เลี่ยง เพราะผักที่ฝรั่งทานในyoutube มันแพงจริงๆเพราะต้องนำเข้า เราก็ดูสูตรคนไทยผสมฝรั่งไปค่ะ
ทุกเย็นเราออกกำลังกาย วิ่งบ้างเดินบ้างครึ่ง ชม. เล่น T25 เล่นฮูล่าฮูป กระโดดเชือก ออกกำลังกายตามฝรั่งใน Youtube ทั้งหมดก็พยายามทำให้ครบ 30 นาทีขึ้นไป (แต่ไม่ได้ออกแบบหนักหน่อวงนะคะ เพราะเราน้ำหนักตัวเยอะ การกระโดด การวิ่ง หรือออกกำลังกายเราจะเหนื่อยง่าย ท้อง่าย หมดแรงง่าย จุกง่าย และคอแห้งเหมือนมีอะไรมาบาดคอง่ายมากๆ )
และเรามีตัวช่วยอีก 1 ตัวช่วย ถ้าเรากินแล้วได้ผลจริงๆเราจะมาบอกต่อนะคะ เพราะเราก็เพิ่งลองเหมือนกัน เราอยากลองกับตัวก่อนค่อยบอกคนอื่น
เราจึงอยากเชิญชวนสาวๆ หนุ่มๆที่เจอปัญหาเดียวกัน หรือคล้ายๆกันมาพูดคุยกัน ให้กำลังใจกัน แชร์เมนูอาหารร่วมกัน เหมือนเป็นกลุ่มที่คอยให้กำลังใจและปันประสบการณ์ซึ่งกันและกันค่ะ
ยังไงมาเป็นเพื่อนกัน พูดคุยกันได้นะคะเราทำเพจชื่อ facebook : 90วันฉันจะผอม
https://www.facebook.com/90%E0%B8%A7%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%89%E0%B8%B1%E0%B8%99%E0%B8%88%E0%B8%B0%E0%B8%9C%E0%B8%AD%E0%B8%A1-1740914905959881/
มาเป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ