เครียดจากการตั้งความหวังของที่บ้าน

บ้านเรามีลูกสองคนเราเป็นลูกคนโต โดนพ่อเเม่ตั้งความหวังสูงมาทั้งชีวิตตอนเเรกอยากให้เป็นหมอเเต่เราก็ไปสอบหลายที่เเล้วไม่ติด ช่วงม.ปลายนี่โคตรเครียดโดนว่าทุกวันเเต่ก็สอบติดคณะที่เล็งไว้รองลงมานี่นึกว่าจะหลุดออกจากวังวนความกดดันล่ะเเต่ก็โดนบังคับให้ลงเอกที่ไม่ถนัดไปอีก เกรดตอนเรียนก็
ประมาณ3.4+ค่ะ ก็ยังโดนบ่นว่าทำเกรดให้มันดีๆกว่านี้หน่อยเท่านี้มันยังไม่ได้เกียรตินิยมเลยนะ ช่วงนี้มีสอบโครงการที่ให้บรรจุเข้าทำงานตอนเรียนจบ เราก็โดนพ่อเเม่เรียกไปคุยว่าต้องสอบได้นะยังไงเเก้ก็ต้องสอบให้ได้ โอ้โห เครียดมากกก สอบในมหาลัยช่วงนี้ก็เครียดพอเเล้ว เเล้วที่บ้านชอบเปรียบเทียบความพยายามของพ่อเเม่สมัยเรียนกับเราตอนนี้ คือมันรู้สึกเเย่เนาะ ถ้าเลือกได้ก็อยากเป็นลูกที่เก่งให้พวกเค้าได้ภูมิใจมากกว่านี้ ทุกวันนี้คือตั้งใจเรียนคณะที่เค้าเลือกให้เพื่อให้เค้ามีความสุข เเต่บางทีก็เองคิดว่าความกด ความคาดหวังของเค้ามันก็ทำให้เรารู้ไม่มีความสุขเลยจริงๆ